Waarom Épiros

Dit is het eerste verhaal uit een serie van 18 delen over onze najaarsvakantie 2008.
Waar ga je dit keer heen op vakantie? Die vraag is me al heel vaak gesteld. Als ik dan vertel dat we naar Épiros gaan, hoor ik altijd: ‘Dat is zeker in Griekenland? Waar ligt dat eiland?’ Inderdaad, het ligt in Griekenland. En nee, het is geen eiland, maar het vaste land. Beter nog een provincie, dat uit een viertal regio’s bestaat.
En net als bij Samos kan ik op de waarom-vraag antwoorden, dat daar de vakantiegids van Ross Holidays schuldig aan is. Ross heeft niet zoals de meeste touroperators een zomergids, maar meerdere gidsen. Voor iedere locatie een. Beter gezegd, voor ieder eiland, dan wel streek een eigen gids. En wie in die gids gaat bladeren droomt vanzelf weg. Die waant zichzelf al bijna in de aangeprezen omgeving. En dat overkwam ook ons.
Voor het accommodaties gaat aanprijzen duikt de samensteller eerst in de geschiedenis. Ook nog eens middels enkele prachtige plaatjes, die karakteristiek zijn voor het gebied, de provincie Épiros. Oude bruggen, een gerestaureerd oud theater, een minaret, bergen en een vlakke kustzone.
Wie dan nog niet is gesmolten moet in de gids maar eens de Pindos-legende lezen. ‘De koning van Thessalië had twee zonen. De ene deed zich voor als een oppassende prins. De andere, Pindos, was ruig van aard en jaagde graag met vrienden in de bergen. In dat gebied leefde een draak waar Pindos vriendschap mee had gesloten. Hij deelde altijd zijn jachtbuit met het monster. Toen de koning stierf, volgde de brave zoon hem op. Bang dat grote broer Pindos hem ooit het koningschap zou betwisten, trok hij met een leger de bergen in en doodde zijn broer. De draak nam wraak door de moordenaars allemaal te verslinden. De vrienden van Pindos noemden het berglandschap voortaan Pindos-gebergte.’
Was ik al niet overtuigd door de plaatjes, dan is zo’n verhaal voor mij een over-de-streep-trekker. De keuze voor Épiros is dus eigenlijk snel gemaakt. Ik weet niet eens meer waar we de Épiros-gids onder ogen kregen. Misschien is dat wel op Skyros geweest. In een accommodatie van Ross. Maar dan komt er een punt, hoe nu verder. Waar gaan we heen? Naar de Zagória-dorpen? Naar Párga of naar Sívota? Of combineren we alles?
Aanvankelijk richten we onze pijlen op Sívota.Dat komt op ons knusser over, gemoedelijker en met minder stress dan in Párga. Zagória valt als eerste af. Niet omdat het oninteressant is, verre van dat. Maar laten we eerst maar eens ontdekken hoe het rijden in Épiros is. Zijn de wegen er goed. En hoe is dat in de bergen? We moeten toch van A naar B en dan kun je maar beter op alles voorbereid zijn. En gaat alles goed, dan kunnen we altijd nog ter plaatse besluiten een bezoekje te brengen aan het Pindos-gebergte of eventueel het beroemde Meteóra. En om elders een overnachting te boeken behoort dan ook nog tot de mogelijkheden. Dat kunnen we altijd ter plaatse nog besluiten.
Nu alleen nog een keuze maken tussen Párga en Sívota. De prijzen in het laatstgenoemde dorp liggen slechts iets hoger dan in Párga. En wie ons kent weet dat we dan toch echt voor de rust kiezen. Maar wie kent ons nu echt echt? We kennen onszelf niet eens, maar ik herken me wel in mijn beslissing. Het wordt Párga.
Ik verkies tegen alle logica in de drukte van een toeristenplaats boven de onbekendheid. Omdat Párga centraler ligt dan Sívota is het geschikter voor onze plannen. En vallen de wegen tegen, zodat we niet overal gemakkelijk kunnen komen, dan kun je vermoedelijk beter in Párga zitten. Ook qua excursies. Hoewel de excursies (over de weg) zowel vanuit Párga als vanuit Sívota zijn te boeken. Het wordt Párga dus. En Tineke laat zich ook snel overtuigen.
De provincie Épiros komt weer een stapje dichterbij. Er gaan meer organisaties naar Párga. De meeste andere reisorganisaties bieden pakketreizen aan die goedkoper zijn dan die van Ross. Maar veel van die aanbieders komen ook veel later met hun aanbiedingen. Pas nadat wij al hebben geboekt. En dan is het bovendien nog de vraag of de ligging voor ons wel ideaal is. Aan de rand van, of net buiten het dorp. Wij kiezen voor de rand, op ongeveer vijftig meter van het strand en de mini-markt en de bakker om de hoek.Een kleinschalig complex, exclusief voor Ross. Slechts vijf woningen; twee studio’s en drie appartementen. We zoeken een studio uit, op de begane vloer of wat daar voor doorgaat. En dan beginnen we aan het grote avontuur. Meer informatie inwinnen. Veel is er niet te vinden. Er zijn enkele reisverhalen op internet van mensen die ons voorgingen. Maar boeken over de provincie in het Nederlands zijn er niet. Wel wat algemene zaken en enkele bijzondere plekken, zoals het orakel van Dodóni.Het boek ‘De schatten van Griekenland’ geldt aanvankelijk langs als leidraad en moet in de tas mee, gaat ook mee. Op internet (via www.epirus.startpagina.nl) wordt een prikbord opgestart, dat aanvankelijk ook weinig nieuws oplevert. Het is in het begin vooral een kwekbord voor mensen die elkaar al geruime tijd kennen, elkaar de groeten doen of de groeten laten doen aan achterblijvers in Párga. Want daar lijkt het bord toch vooral op gericht. Op die plaats: Párga. En ene Cornelios ontpopt zich op deze digitale ontmoetingsplaats als de meest centrale figuur.
Via dat prikbord leren we in de loop van de tijd toch wel iets meer over Ëpiros en vooral Párga. Ik krijg van een Almeerder, die ik in het verleden voor mijn werk heb meegemaakt als bestuurder van de voetbalvereniging Flevo’80, een aantal wandelingen aangereikt. Bij elkaar voldoende om aan de reis naar het onbekende te beginnen.