Dinsdag 3 januari 2023
Hoe veel treinreizen mijn Opa IJsbeer en ik al hebben gemaakt? Ik kan het jullie echt niet vertellen. Maar het zijn er heel veel. We zijn naar bijna alle uithoeken van ons land geweest, die met de trein kunnen worden bezocht. Ik noem er een paar: Maastricht, Coevorden, Den Helder (met een uitstapje naar Texel), Eemshaven, Vlissingen. En een enkele keer zijn wij ook de grens over gestoken. Voor sommige van die reizen hebben we gebruik gemaakt van regionale treinen. In een enkel geval, vanwege werkzaamheden aan het spoor, hebben wij een stukje met de bus gereden.
Vandaag willen wij met de trein naar Hoek van Holland, een lang gekoesterde wens van opa. Nou, dat gaat dus mooi niet lukken, want de Hoekse Lijn is in 2015 al opgeheven. Een lijn waarover 125 jaar de trein tussen Rotterdam en Hoek van Holland (Strand) heeft gereden is in dat jaar bij Schiedam losgekoppeld van het Nederlandse treinnet. De lijn is toen omgezet in een metrolijn, maar bijna acht jaar later is deze nog steeds niet helemaal klaar en eindigt bij de haven van Hoek van Holland. Vanaf hier is het mogelijk het laatste stukje met een bus te rijden of te gaan lopen, want zo ver is het strand ook weer niet bij de haven vandaan.
Voor ons is het een reis van ongeveer twee uur naar de haven, terwijl ik nota bene zelf in Haven woon, maar goed dat is een ander verhaal. Wij gaan nu met de bus van Buiten naar Stad en wachten daar tot we onze kortingspas optimaal kunnen gebruiken. Wij staan daar zeker niet alleen en om vijf voor negen is het dringen geblazen om door de poortjes te komen en de trein van twee voor negen te halen. Die trein gaat naar Den Haag, maar in Leiden stappen wij over op de intercity naar Vlissingen en verlaten die trein in Schiedam voor het laatste stukje met de metro. Het wordt tijd voor koffie met appelgebak. Dit is weliswaar geen traditie maar wel heel lekker en daarvoor zoeken wij Café Prins Hendrik uit.
Om opa een plezier te doen loop ik mee tijdens een klein rondje door dit dorp dat is ontstaan op een voormalige zandplaat. Tijdens dat rondje schiet hij zijn beelden, zoals hij dat bijna iedere treinreis van ons doet. Ik zie hem gewoon groeien als hij in het groen een uitgeslagen sculptuur ontdekt.
En voor mijn plezier doen we ook nog wat meer aan Sport & Bewegen en lopen een drassig paadje van het Roomse duin op. Langs dit pad zijn diverse trimhulpapparaten geplaatst. Dit stukje duin heeft ooit onderdeel uitgemaakt van de zogenoemde Spanjaardsduinen. Door de aanleg van de Rijksstraatweg naar ’s-Gravenzande zijn deze duinen in tweeën gesplitst. Dit gedeelte dankt zijn naam aan de komst in 1905 van een katholieke kerk.
Van het oorspronkelijke Roomse duin is ook al niet zo veel meer over. Het is tegenwoordig vooral een park dat mede is ontstaan doordat in het duin tijdens de Tweede Wereldoorlog bunkers zijn ingegraven. Na de oorlog zijn die bunkers nog een tijdje bewoond geweest door mensen van wie hun woning tijdens de oorlog is vernield.
Voor wij dit dorp verlaten brengen wij nog een bezoek aan de Berghaven. Die is in de negentiende eeuw bij de Nieuwe Waterweg aangelegd als een uitvalsbasis voor de loodsbootjes waarmee loodsen naar en van de grote zeeschepen die Rotterdam aandoen, worden gebracht. Ook de reddingsboten van de KNRM zijn hier gestationeerd.
Heel even stelt Opa IJsbeer voor de veerboot naar Engeland te nemen, want de Stena Line vaart vanaf Hoek van Holland naar Harwich. Hij wil zelfs als verstekeling meegaan omdat wij geen paspoort bij ons hebben. Ik heb hem nog net niet hoeven vastbinden, maar heb mij de blaren op mijn tong moeten praten om hem van dit onzalige idee af te houden. Dus als jullie mij nu met een dubbele tong horen praten weten jullie waardoor het komt.
Maar goed het is gelukt dus kunnen wij terug naar Schiedam
en vandaar met de trein naar Rotterdam waar bij Weena een lunch op ons wacht. Om
een lang verhaal korter te maken is deze lunchplek niet zo ver van het station
af, waar wij na het middagmaal terugkeren om onze treinreis voort te zetten.
Die gaat naar Eindhoven, althans die richting uit, en dan moet er ook nog een
trein komen. Dat laatste gebeurt pas na veel geproest van ons, want wij zien van
alle vertragingstactieken van de treinvervoerders de humor in. Al met al een
half uurtje lachen op het perron om de gekte om ons heen en een verlaten
gymschoen op het spoor.
.jpg)
In Breda stappen wij over en nemen nu de trein naar Zwolle. Die brengt ons in Den Bosch of ’s-Hertogenbosch zoals de treinapp de Brabantse hoofdstad noemt. Het plan is hier te gaan eten, maar saai is het nooit, dat doen wij dus niet. Het weer laat te wensen over en we besluiten door te rijden naar Amsterdam Centraal, nemen daar de rechtstreekse trein naar Almere Stad en belanden op Belfort. Hier is het Grieks restaurant Yamas gevestigd waar wel vaker onze treinreizen met een heerlijke maaltijd worden beëindigd. Al met al weer een geslaagde treindag.
Opa IJsbeer
