Henk: september 2018

Zaterdag 8 september 2018

Vandaag heeft het straatje waar Opa IJsbeer en Mamoe wonen een feestje ter afsluiting van de zomer. Opa IJsbeer heeft beloofd dat hij Kolokithokeftedes gaat bakken. Maar hij weet niet hoe dat moet. En omdat mijn papa in Almere Haven bij het Griekse restaurant heeft gewerkt weet ik wel hoe je courgettekroketten, want dat zijn het, moet bakken. Dus heb ik mezelf opgeofferd en ga het hem leren.

Het belangrijkste van alles is dat ik de regie houd en opa aan het werk zet. Ik stuur hem op pad om boodschappen te doen en hij moet alles kopen wat we nodig hebben. Sommige dingen heeft hij al in huis, zoals bakpapier en bloem. En als we alles hebben zetten wij het klaar zodat we kunnen gaan beginnen.

Dat is nog een heel gedoe hoor, want er gaat heel veel in die kroketjes. Het beste is om eerst met de courgettes te beginnen, maar omdat er drie porties worden gemaakt begin ik eerst met de rode uien fijn te snijden en snijd daarna de peterselie fijn. Wat ruikt dat lekker!

Opa IJsbeer is er met zijn hoofd niet helemaal bij. En dat is best een raar gezicht hoor. Ik vraag daarom wat er aan de hand is. ‘Ik ben een beetje boos’, zegt opa. ‘Omdat knappe mensen in Den Haag van die domme regels maken, waardoor onschuldige kinderen die misschien niet in ons land horen, veel te lang de kans krijgen om hier te blijven. En als ze dan helemaal gewend zijn, moeten ze weg. Fayèn daarom ben ik niet alleen boos, maar ook verdrietig om die twee kindjes. Ik begrijp dat helemaal en sla mijn armen om opa heen. De tranen biggelen over de wangen van opa. Dat komt dus niet van de uien.

We moeten verder anders komen de kroketjes nooit af. Daarom begin ik maar vast met de muntblaadjes te plukken. Mijn vingers ruiken helemaal naar munt. Net als de peterselie snijd ik de munt fijn. Alles gaat in een grote kom.

Dan ga ik met een dunschiller de schilletjes van de courgette halen, en rasp de courgettes grof en dat gaat allemaal bij wat ik al heb verzameld. Opa breekt wat eieren, want dat is een beetje lastig voor mij. Er mogen echt geen eierschalen bij, die kun je niet bakken.

Als allerlaatste doe ik ook nog in iedere schaal twee kopjes tarwebloem. Het grote mengen kan beginnen. Het ziet er niet uit, maar dat is ook niet belangrijk. De smaak daar gaat het om.

Met twee lepels maak ik bolletjes en bak die in de olie. Goudbruin. Aan beide kanten. En dat heel snel, dus ik moet ook goed opletten en heb even geen tijd voor oma. Want anders worden de keftedesbolletjes zwart en smaken ze niet lekker meer.

Ik laat ze op bakpapier uitlekken en bewaar ze in een ovenschaal.

Als de schaal vol is, is het ook tijd om naar buiten te gaan. Daar heeft buurvrouw Nancy al heel veel klaar gezet. Het duurt even voor de andere buren komen. De meesten zijn nog weg of onderweg.

De grote mensen praten veel. Iedereen heeft wel iets gemaakt. En iedereen heeft ook wel iets te drinken meegenomen. Zelf leg ik het speelkleed buiten en vermaak mij prima.

Dat doen de grote mensen ook, die horen goed nieuws over Howick en Lili. Ze lachen en snoepen van de hapjes. Drinken een glaasje wijn of fris.

Als het al flink donker is, brengt Opa IJsbeer mij naar mijn prinsessenbed. Dan is het feest voor mij afgelopen. Hoewel. Ik droom van een slim kuikentje.