Opa leert zijn kleinzoon schaken

Tineke leert onze kleinzoon in een kwartiertje de namen van de schaakstukken en welke zetten ze mogen doen. Het leren schaken laat ze daarna aan mij over. Maar hoe doe je dat eigenlijk? Ik heb werkelijk geen flauw  idee. Zelf heb ik het schaken geleerd uit een boekje. Geschreven door Hans Bouwmeester. Het waren meerdere boekjes, verschenen in de Prismareeks. Pockets in een handig formaat, die zetten, openingen en trucjes bevatten. Alsmede tekeningen van stellingen en dat speelde ik dan na. Ik was toen een jaar of tien, elf misschien.

Thuis kon niemand schaken, dus aan hen had ik niets. Mijn vader heeft het daarna van mij geleerd en een buurjongen kon het. Verder kende ik niemand. Daarom bleef het spelen vooral beperkt tot het naspelen van partijen uit boekjes, en uit kranten, want op zaterdag stond er altijd een schaakrubriek in de krant met oude en nieuwe partijen.

Pas veel later, toen ik werkte, heb ik wat meer geleerd. Door te kijken en te spelen tegen verenigingsschakers. Ook heb ik toen een keer aan een teamwedstrijd meegedaan van mijn werk en we werden toen onverwachts derde. Van mijn drie partijen haalde ik een halfje, en dat gaf net de doorslag. Was ik dus best trots op. In Duitsland won ik in mijn diensttijd de schaakkampioenschappen van onze batterij, maar een vervolg tijdens de kazernekampioenschappen zat er voor mij helaas niet in, vanwege andere verplichte werkzaamheden.

En nu mag Opa IJsbeer zijn kleinzoon leren schaken. Maar, zoals al gezegd, hoe doe je dat? Gianny zet de stukken op en mag de openingszet doen. Uiteraard mist hij nog het overzicht. Wat wil je ook? Het jochie is pas zes. Dat kun je dus ook niet van hem verwachten. Vooral het dekken van stukken, maar ook wat er allemaal op zo’n bord gebeurd, gaat aan hem voorbij. Zeker als ik mijn paarden in stelling breng is het eerste spel al snel afgelopen. Dat moet dus anders.

Ik haal al mijn stukken, op de koning na, van het bord en laat hem alleen twee torens en een koning houden. Daarmee moet hij mij mat zetten. Hij moet mij steeds een rij naar achteren dwingen. Soms geeft hij met de verkeerde toren schaak en kan ik weer een rij naar voren. Ook geeft hij mij soms de kans zijn toren te slaan. Zo leert hij dat hij zijn torens niet altijd ongedekt kan laten staan. Het is veel voor zo’n mannetje, maar in twee dagen maakt hij snel vorderingen. Steeds vaker en sneller weet hij mij mat te zetten. En als hij dan op zondag aan zijn moeder demonstreert wat hij heeft geleerd, staat die met grote verbaasde ogen te kijken. Bovendien kent zij het verschil tussen een koning en een koningin niet. Maar trots is zij wel op haar schaakprins.

Zo tussen brug en brug

 

Yari’s dagboek

6-7 april 2013

Terwijl mama Raema werkt en papa Daniël kinderen laat vliegen, word ik gestald bij Mamoe en vooral Opa IJsbeer. En als die zijn dag heeft, nou dan…

Nou zaterdag heeft hij zijn dag niet. Hij wil per se naar Almere Stad. Op zoek naar boekjes over de Cycladen en nog  liever over Andros en Tinos, waar hij binnenkort met Mamoe naar toe wil. Dat lukt dus mooi niet, dat boek. Dat had ik hem eigenlijk vooraf ook wel willen vertellen. Maar zoals zo vaak, luistert hij niet. Of zou hij mij toch nog niet begrijpen?

 

Opa IJsbeer wil ook nog even op zoek naar een goede tuitbeker voor mij, omdat die andere zo lekt. En dus gaan we samen met de bus. Lijn 5. Hij moet betalen, omdat hij zo graag naar Stad wil en ik ga gratis mee. Wel in de wandelwagen, want mijn kleine beentjes worden anders te moe.

Ik zal het kort houden, want anders worden jullie moe. We vinden Almere Stad. Of beter gezegd, de chauffeur weet de weg bijna blindelings te vinden. We stappen bij het ziekenhuis uit. Dat is de plek, dat ziekenhuis dus, waar ik zo’n veertien maanden geleden ben geboren. Daarna gaan we naar de boekhandel. De reisboeken hebben een andere plek gekregen in de winkel en wat Opa IJsbeer zoekt, is er niet.

 

Toch gaat hij niet met lege handen weg. Eigenlijk ook wel, want hij gebruikt mijn wandelwagen als mandje. Daarna naar de Hema, waar volgens mama een goede tuitbeker te koop is. We gaan met de lift en nog een keer met de lift. Er zijn wel tuitbekers, maar Opa IJsbeer is daar niet tevreden over. Dan maar naar V&D, daar vind hij wel wat en voor mij een lappen IJsbeertje. Gelukkig`, nu mogen we naar huis, naar de IJsberenstate waar ze bij de deur de tong naar je uitsteken.

Voor het eten brengt Opa IJsbeer nog even een bundeltje naar Meester Meindert en tante Lia, geen echte tante, maar toch…

Na het eten ga ik slapen en dan komt zondag. De dag dat ik weer naar huis mag. Maar eerst nog ontbijten en drinken en wandelen en nog eens eten en nog een keer eten. Daar word je toch moe van. Zeker als Opa IJsbeer besluit om van de eerste mooie aprildag te genieten. Nou vannacht was het wel mooi tien graden onder nul, in Brabant. Maar goed ik heb niks te vertellen en moet mee.

Het zonnetje schijnt wel lekker, dus misschien heeft die oude brombeer ook wel een beetje gelijk om er samen met mij op uit te trekken. Maar daar weet ik niet zo veel meer van, want voor we onder de brug van de Buitenhoutsedreef door zijn dommel ik weg en als we er overheen zijn slaap ik. Als een roosje.

En dus eindigt het verhaal hier. Of hoort het te eindigen. Gelukkig fluistert Opa IJsbeer mij een stukje van het verhaal in. We lopen langs de dreef en gaan via het paardentunneltje naar de Lage Vaart. Daar blijven we even staan en na nog wat zonnegroetjes gaan we langs het water nu onder het viaduct van de Buitenhoutsedreef door. En als we daarna weer terug zijn over het water word ik weer wakker. Nou jou wakker, ik doe mijn ogen open.

Als we terug zijn heeft Mamoe al buiten gegeten, struiken geplant en gaat daarna weg naar wzawzdb. Daar gaat papa ook heen. Opa IJsbeer maakt nog een boterham voor me en geeft me heel veel drinken. Via de tuitbeker, die toch niet lek blijkt te zijn. Zijn we gisteren toch voor niks naar Stad geweest.

O ja, ik heb ook nog een cadeautje voor Mamoe gemaakt, van haar bijlage van het Parool. Ik heb die iets kleiner gemaakt, zodat ze die makkelijker kan lezen.