Het zweet loopt van zijn rug. Met de rechtervoet op de spade rust hij even uit. Hij is nu halverwege zijn dienst. Met zijn twintigen zijn zij, netjes verdeeld in ploegen van tien. Zes uur op en zes uur af graven zij aan het systeem van greppels. Iedere greppel is vijf halve maanzolen breed en twintig hele maanzolen diep. Geen enkele greppel is even lang als een ander. Sommige staan haaks op elkaar, sommige vormen een halve cirkel, hebben de vorm van een hoefijzer, maar altijd is er wel een verbinding.
De generalisator heeft dit stelsel van greppels bedacht. Het moet de aloude maanmannetjes en -vrouwtjes beschermen tegen de komst van luchtschepen. Een horizontale landing is nauwelijks mogelijk en door het ingenieuze systeem is ook een verticale landing nagenoeg uitgesloten.
Na een minuut of tien pauze hervat hij zijn werk. Al snel gutst het zweet weer van zijn lijf. Hij laat het maar zo, in de wetenschap dat alle harde werkers hier mee te maken hebben en waarom zouden zij zich moeten schamen voor hun eigen maangeuren? Bovendien wordt de andere sekse erdoor aangetrokken, dus...
Het uitgegraven maansel wordt na een uur graven opgehaald door een andere ploeg en daarna uitgestort op de oostelijke maanketen. Op dat gebied hebben vreemde ogen zich gericht en met dit maansel proberen zij de aardsels bij de neus te nemen als die er alsnog in slagen te landen. Inderdaad het zijn hun eeuwenoude vijanden, de aardsels, die hun blik hebben gericht op het leven verlengende gangenstelsel op hun maan. Ook de kraters hebben zij gezien tijdens het rondcirkelen boven hun levensgrond. En zij denken ten onrechte dat in die kraters hun broedsels kunnen gedijen.
Zelf heeft hij overigens een tijdje onder die malle aardsels gewoond. Inderdaad om te spioneren, want de generalisator wil graag weten wat zij nu weer van plan zijn. Het leven daar was voor hem zeker niet makkelijk en vooral in dat verderfelijke Holland had hij het moeilijk. In dat lage stukje had ieder aardsel een eigen mening en sommigen waren inmiddels zo ver dat zij het verleerde vliegen op een bezemsteel opnieuw eigen hebben gemaakt. Hun komst vreest de generalisator het meest, hoe moet hij die vliegende Hollanders saboteren?
Even heeft de generalisator eraan gedacht alle bossen in brand te laten steken zodat de aardsels geen nieuwe bezemstelen kunnen maken. Maar de generalisator weet ook wel dat de oude bezems het beste vliegen, dus dat hij daar niets mee opschiet en dat door de verbrande aardkost de noodzaak om te verhuizen voor de aardsels alleen maar groter wordt.
Uiteraard heeft de generalisator contact gezocht met de Nutsen in de hoop dat die een oplossing weten. Vooralsnog hebben die nog niets te duchten van de aardsels want de tocht naar hun Mars duurt net iets te lang om al succesvol te kunnen zijn. Dus blijft er niets anders over dan te graven, het landen onmogelijk te maken en als er toch eentje door zal slippen, kan die op een warme ontvangst rekenen. Vooral de vrouwen zijn gewaarschuwd. Blijft weg van de maan want anders…
Opa IJsbeer
PS dit is een verhaal voor de augustus uitdaging in 2022 van Schrijvelarij
