Over vier jaar ULO (Groen van Prinsterer in Huizen) heb ik een jaartje langer gedaan dan er voor gepland staat. Het komt me de eerste paar maanden allemaal aanwaaien. Ik hoef er niets voor te doen en duik ook nauwelijks met mijn neus in de boeken. Ik ben met andere dingen bezig, kan mijn gedachten er niet bij houden. En dus gaat het op school helemaal fout.
De eerste voortekenen daarvan zijn al voor de feestdagen te zien, maar ik kan de schade nog redelijk beperken. Maar daarna is er geen houden meer aan. De cijfers nemen geen duikvlucht. Nee, het is een vrije val; zonder parachute. Het gevolg is dat ik de eerste klas een jaartje moet overdoen.
Daarna ben ik op school een zesje, met wat uitschieters, bijvoorbeeld op gebied van wiskunde. En mijn talen (Engels en Frans) blijven een probleem. Ik beleef er ook weinig plezier aan.
En dan moet ik ook nog eens een middag in de week naar de LTS. Verschrikkelijk vind ik die middagen. Met twee linker handen, staal ombuigen, gaatjes boren, hout zagen, lijmen, vijlen, schaven. Bah, bah, bah.
Alles is beter dan de technische school. Dus verdraag ik juffrouw Krol en de verschikkelijke Heutink. Moeite met juffrouw Kruijmer heb ik niet en voor meester Van As, die veel te aardig was en ontzettend werd gepest en getreiterd, zijn we als klas een kwelling geweest. En natuurlijk is er dan nog Franse Schats, die alles vergeet als hij over voetbal praat en Van der Neut, die zo zijn best doet om mij nog iets van de Engelse taal bij te brengen. En tenslotte de aardige Van Metelen bij wie ik altijd terechtkan als ik het weer eens niet eens ben met de beoordeling van een wiskunde-opgave door de ‘verschrikkelijke’.
De ‘oude’ Teunissen is de directeur van de school en naar hem trek ik na het behalen een lange neus. Hij voorspelt namelijk op school dat ik zal zakken voor het examen.
Ik slaag; met een vijf voor Engels (Van der Neut was wel de eerste die mij feliciteert) en een negen voor algebra.
Het schoolreisje naar Echternach heeft op veel leerlingen grote indruk gemaakt. En ook op mij. Mijn eerste keer naar het buitenland, zonder familie. De vrijheid, de natuur, maar ook omdat mijn lichting daar de Europa Cupfinale bekkijkt tussen Manchester United en Benfica.
Het is ook de tijd van mijn eerste liefde: Anneke. En van mijn eerste liefdesverdriet.
