Zaterdag 24
november 2018
Ik kom vandaag even inbreken, niet zoals een inbreker
hoor, maar gewoon; ik zet mijn Opa IJsbeer even aan de kant en eis de hoofdrol voor
mezelf op. Want die man heeft hier helemaal niets mee te maken. En dat het zijn
blog is, nou dat is dan jammer. Het is bovendien zijn eigen schuld, moet hij
mij maar geen prinses noemen. Dan gedraag ik mij ook zo.
Vandaag ben ik met mijn papa, mama, broer en mijn vier grootouders
in het zwembad van Almere Buiten. Als ik zoiets zeg, dan weten jullie natuurlijk
hoe laat het is. Kwart voor drie. En dan mag ik afzwemmen. Terwijl ik eigenlijk
al heel lang goed kan zwemmen. Daar weten ze in Italië ook alles van. Als ik op
vakantie ben dan zwem ik als een vis. Nee, niet als een ijsbeer, die doet het
op zijn hondjes.
Waarom ik nog niet eerder mijn diploma heb gehaald? Omdat
ik daar geen zin in heb. Waarom nu wel? Omdat oma Tineke in de kerstvakantie
met mijn broer en grote neef wil gaan zwemmen. En ik mag niet mee, omdat ik
mijn diploma nog niet heb. Dus… Ik geef het ruiterlijk toe, heb heel lang
liggen klieren in het zwembad, waardoor de zwemjuffen en de zwemmeester denken
dat ik er niets van bak.
Nou bakken doe ik wel met oma van de bootjes en niet in het
zwembad, dus misschien hebben ze ook wel een beetje gelijk. Maar de laatste
weken heb ik extra mijn best gedaan. Heel lang denken de zwemleraren dat ik nog
niet goed genoeg ben voor proefzwemmen, maar op het laatste moment word ik nog
toegevoegd aan de lijst. Wat heb ik mijn best gedaan vorige week. En het gaat
goed, zo goed, dat er vandaag ook nog eens afgezwommen kan worden.
Alleen? Nee, met heel veel andere kinderen. Ook een paar
grotere kinderen. We zitten allemaal op een rijtje en mama’s, papa’s, oma’s,
opa’s, broertjes en zusjes zitten allemaal langs de kant van het bad om te
kijken hoe goed ik het wel kan. Nou ja, de anderen ook. Maar dit is mijn verhaal,
dus voor hen is het jammer.
De eerste opdracht is met kleren aan in het bad springen,
watertrappen en een baantje op de borst en terug op de rug zwemmen. Wat denken
ze nu, dat ik naakt ga zwemmen? Ik heb altijd zwemkleren aan. O, moet ik nu ook
waterschoentjes, een T-shirt en een korte broek aan? Nou oké dan maar.
En als we klaar zijn naar mama om mijn natte spullen uit
te trekken. Opa IJsbeer wil een dikke knuffel, dan maak ik hem lekker nat. En
daarna opa en oma van de bootjes, mijn broer, oma Tineke en vervolgens mijn
ouders. Allemaal een stevige knuffel, zodat ze allemaal bijna net zo nat zijn
als ik.
Hierna gaan we verder met de rest van het afzwemprogramma.
Meester Wim legt alles precies uit. ‘Wie snapt het niet’, vraagt hij. ‘Dat is dan
jammer’, antwoordt hij zichzelf. En een tweede keer zegt hij het mooi niet.
Ik moet door een poortje duiken. Nou mijn oma Tineke
heeft mij geleerd hoe ik dat het beste kan doen, dus dat kan ik heel goed. Daarna
moeten we enkele baantjes zwemmen. En als ik dan vergeet om onder de lijn door
te gaan, krijg ik dat van een juf te horen. Dus, ga ik weer terug en begin
vanaf het muurtje weer opnieuw. Ik wil het wel goed doen hoor.
Nou zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Want er volgen
hierna nog diverse opdrachten. Allemaal vanaf de lange zijde waarbij we de ene
keer moeten drijven, een andere keer een crawl moeten doen. En ook nog
watertrappen. En dan eindelijk zijn we klaar.
Meester Wim vindt dat wij allemaal onze best gedaan
hebben en vraagt of er iemand is die vindt dat een van ons geen diploma verdient.
Ik voel het gewoon. Ik ben geslaagd. Maar ik voel nog iets. Opa IJsbeer wil
zijn hand opsteken. Dus kijk ik hem een keer heel strak aan, zoals een echte
prinses kan; durf het eens. Je hebt zelf helemaal geen zwemdiploma want voor
ijsberen zijn er geen zwemdiploma’s. Nou inderdaad, hij durft niet meer.
En dan krijg ik een diploma en een medaille. Ben geslaagd
en mag dus in de kerstvakantie met oma, Gianny en Yari mee zwemmen. En Opa
IJsbeer, die mag niet mee, want hij heeft geen diploma. Nee, dat is niet jammer.
In de kantine krijg ik nog wat te drinken en enkele
cadeautjes. Of ik die heb verdiend? Eigenlijk niet, want ik heb er wel heel
lang over gedaan. Maar daar heeft niemand het meer over. Dus, inderdaad dat is jammer.
En maandag is er weer zwemles. Voor mijn B-diploma. Hoe lang ik daarover doe?
Dat willen jullie natuurlijk graag weten, maar ik vertel dat niet. Mag toch
best een geheimpje voor mezelf houden?
PS De duikfoto is van Opa Herman (van de bootjes).
