25 juni 2023

Op zolder

Zondag 25 juni 2023

 

Maanduitdaging Schrijvelarij: juni 2023. Kennen jullie het verhaal van Noach en de ark? Dat van de zondvloed en zo? Dat God via een regenboog een belofte deed? Nou zijn regenbogen niet meer wat ze geweest zijn en mede daardoor is er een tweede zondvloed op komst. Wie overleeft? En hoe ziet de aarde er na de zondvloed uit? Leef jezelf uit in een verhaal tussen de 300 en 750 woorden.

 

Terwijl boven de evenaar de blauwe lucht al zinderend overgaat in de zee hoor ik in gedachten het geklop van mannen die door hun echtgenoten zijn aangezet om een nieuwe ark te timmeren. De ongelovigen, weer wordt een plank misgeslagen, wordt een verhaal ontheiligd. De vrouwen zoeken hun heil bij elkaar terwijl de oorspronkelijk opdracht toch echt heel simpel is. Van iedere soort moeten er twee mee de boot in worden genomen.


De huidige opdracht is anders. Je uitleven op de aarde en in de toekomst kijken alsof een glazen bol redding brengt. Niks daarvan, ik kijk liever naar het verleden en probeer daarvan te leren. Wat heb ik eraan als ik ga timmeren en een paar muggen weet te redden, die vervolgens door mijn  nakomelingen worden platgeslagen.


En als er zoveel arken zijn wordt de wereld daar beter van? Nu al wordt mij gevraagd excuses te maken voor zaken waaraan ik part nog deel heb. Word ik in een oorlog gefrommeld terwijl ik op mijn borst een gebroken geweertje draag. Wie kom ik wel tegen en wie niet? Die vraag doet ertoe.

De geschiedenis herhaalt zich, dat wordt ons toch voorgehouden? Dus dan krijgen wij niet alleen een tweede zondvloed maar ook weer een ijstijd en is bijna ons gehele land met ijs bedekt. Heeft u uw ijzers al ingevet klaar liggen en skilessen genomen?


Terwijl ik mijn woorden voorzichtig afweeg op de weegschaal van mijn grootvader, merk ik al snel dat de gewichtjes niet meer geijkt zijn. De balans is zoek en herstel lijkt niet meer mogelijk. In de verte hoor ik het zachtjes rommelen. Is het Lei Gong, Thor of toch Donar, moet ik mij tot Jupiter of zelfs Zeus wenden.


Heb ik tijd voor een afscheid? En van wie dan? Voorzichtig neem ik de treden naar de zolder. Daar ligt mijn rubberen opblaasboot ingepakt en wel. Dat is in opdracht van de voormalige Noorse wethouder omdat wij hier op de bodem van de voormalige Zuiderzee kwetsbaar zijn.


 

In het schuurtje ligt een buitenboordmotor, naast de roeispanen. Terwijl ik naar boven loop bekijk ik de weerradar, die voorspelt regen, veel regen. Ik loop terug naar beneden. De weervoorspellers zitten er voortdurend naast. Met een aantal zandzakken voor de deur moet ik het voorlopig wel kunnen redden.


 

Opa IJsbeer