Invasie van de dino’s

De boerderij van JeZus Deel 5

18 december 2022

De volksverhuizing is van alle eeuwen en niet iets van het bijna afgelopen jaar. Mensen vluchten voor geweld of zoeken geluk, geld en liefde elders. En niet overal wordt iedereen met open armen ontvangen. Ook is er niet overal ruimte voor nieuwe woningen. Voor velen zal het daarom geen Openbaring zijn maar ook de boerderij van JeZus is ingebouwd.

Jerome en Suzanne, de tweeling Je en Zus, hebben daar nog steeds geen weet van en wachten op de verlossing van het ouder worden. Je heeft nog even geprobeerd uit te breken, te ontvluchten aan de Python, maar zijn uitvlucht is op tijd ontdekt en vaardige handen hebben hem op tijd teruggelegd in de kribbe voor het lichtjesfeest.

In de boerderij waakt ondertussen niet alleen de IJsbeer, wiens noordelijke leefwereld flink onder druk is komen te staan, maar waakt ook de Pinguïn. Zij is niet alleen op de ijzige zuidpool te vinden en heeft haar plekje daar ingeleverd voor een rol hier in de harmonieuze wereld van JeZus.

Het treinverkeer in deze veilige wereld is stil komen te liggen. Niet door het natuurgeweld maar de wens op iets meer levensruimte rond de wensboom ligt hieraan ten grondslag.

Of is deze constatering opnieuw een brug te ver voor bestuurders die uit bezuinigingsdrift werkzaamheden uitstellen en vervolgens tot de ontdekking komen dat het alsnog uitvoeren van het noodzakelijke werk wel erg duur uitvalt.

Ach, als er één schaap over de dam is volgen er meer. Dat weet de herder die zijn schaapjes wel op het droge heeft maar al te goed. Hij haalt dan ook zijn schouders op en heeft de weg richting boerderij van JeZus ook dit jaar op tijd ingezet.

Van boven kijken zij, ook al geen dag ouder, toe. Jozef en Maria genieten nog even van alle rust in afwachting van de drukte die ieder jaar rond deze tijd op hen afkomt.

Dat laatste krijgt een dubbele lading omdat vrede en oorlog in gescheiden kampen zitten, terwijl de pandemie rond de boerderij is uitgeraasd en het eerbetoon aan de derde JC mogelijk toch nog een dichterlijk vervolg krijgt in beeld en geluid.

Dat kost echter wel de nodige energie en tijd. Beide, tijd en energie, lijken aan de boerderij voorbij te zijn gegaan. Of is alles opgestookt door de engel die uit eigen belang de handen in onschuld wast?

De toegevoegde poes heeft daar geen boodschap aan en geeft kopjes aan hen die daar behoefte aan hebben. Mensen hebben die gewoonte overgenomen en omhelzen elkaar uit vreugde, uit genegenheid, uit liefde.

Zo is ook de boerderij van JeZus ontstaan. In liefde, uit liefde. De naamgever heeft zich er ook dit jaar weer over ontfermd. Achter zijn rug schuilt echter eveneens het gevaar van het einde, omdat hij in deze liefdevolle leefwereld de dino’s heeft toegelaten.

Opa IJsbeer

Het sprookje van Pandora

8 december 2022

Zoals wel vaker haal ik twee essentiële zaken regelmatig door elkaar: 1. het is waar gebeurd, 2. ik heb het zelf meegemaakt. Ik zie sommigen alweer vol ongeloof met hun hoofd schudden, maar ik ben niet altijd voor één gat te vangen. Zo waar als ik hier woorden op het papier aaneenrijg zo ongeloviger de mensheid ergens, waar zeg ik niet omdat het mijn geboorteplaats is, wordt. Zo is het ook met geschiedenis die vaak wordt herschreven alsmede met sprookjes die mij in mijn jeugd zijn verteld en die op latere leeftijd een totaal andere betekenis hebben gekregen.

In mijn belevenis zie ik bijvoorbeeld dat Vrouw Holle alsnog het verkeerde meisje beloont en Roodkapje in plaats van naar haar grootmoeder te gaan tijd doorbrengt met een loverboy en daar de wrange vruchten van plukt. En hoe zit dat met het scheppingsverhaal, als een simpel iets als het Griekse woord pithos (vat, kruik) al verkeerd wordt vertaald door niet de eerste de beste maar door een geleerde als Desiderius Erasmus naar het Latijnse pyxis (doos), dan is het toch heel aannemelijk dat nog oudere verhalen nog minder waard zijn, nog minder waarheidsvinding bevatten?

Inderdaad oudere verhalen dan… het ware sprookje van Pandora is ongebruikt blijven liggen in het gebied waar Gaia door klimt naar de top van de oude kale Olympus, omringd door haar kinderen die afwisselend luisteren en haar verhalen doorvertellen. De één brengt het net ietsjes anders dan de ander. De één bergt het vertelde verhaal op in een klein kistje en de ander laat het slingeren, zoals de rivier Ismenos door het Griekse land meandert en vertakt met talloze zusjes tot rust komt in het meer van verlangen waar een ijsberende man aan de oever het weer oppikt, er zijn licht over laat schijnen en doorgeeft zoals tegenwoordig ook de Olympische fakkel van hand tot hand gaat.

Pffffff die zin is er ook weer uit. Maar nu snel verder…

Daar aan die oever dus van Ismenos, heel lang geleden, zie ik Pandora verschijnen, oprijzen uit het water, voedsel geven aan de gedachte dat de man niet zonder haar kan. Ik bewonder haar schoonheid, zelfs voor zij is aangekleed tot de vrouw zoals menigeen haar denkt te (her)kennen. Is het geen sprookje? Maar wat is het waard? Wat is zij waard omdat iedereen er het zijne van maakt, haar tot de zijne maakt! Dat laatste weiger ik pertinent omdat het schaamteloos is naar de zeden van nu en ik met de kennis van nu niet de ervaring wil hebben van #u2. Maar in gedachten… en die zijn gelukkig nog vrij.

Ik verdiep mij verder in haar, begin haar te begrijpen, voed mij met haar nieuwsgierigheid. Ik bezie haar nu met andere ogen en verwonder mij over haar dadendrang, haar lichtzinnigheid als zij voor de zoveelste keer haar kruik… Langzaam verschijnen er haarscheurtjes in het geheel. Het worden barsten die nauwelijks meer te lijmen zijn onder het vat van explosiviteit. Inderdaad Pandora als de tikkende tijdbom die afgaat als haar doos wordt geopend.

Zelden heb ik hierna meteen zoveel ellende op de wereld af zien komen. Een pandemie is er niets bij. Bijna troosteloos zijn de woorden van erkende sprookjesschrijvers die meestal hun geluk niet op kunnen aan het einde van hun fabeltje. De werkelijkheid uit haar doos laat mij iets anders zien, maar er is toch nog hoop voor de vrije vogel die wegvliegt nadat Pandora voor de tweede maal haar doos heeft geopend.

 

Opa IJsbeer

 

PS Geschreven voor de maanduitdaging december 2022 van Schrijvelarij.

De opdracht was: Welk sprookjesfiguur zou jij graag willen zijn en in als je in die vorm in zou mogen breken bij een ander sprookje, welke zou dat dan zijn. Dit mag een beschrijving zijn maar je mag natuurlijk ook je eigen sprookje erover schrijven. Veel plezier en ik denk dat 1000 woorden wel een mooi verhaal zou vormen.

Met de geur van kippensoep

Vrijdag 28 oktober 2022

Ze heeft net de kaarsjes aangestoken en vanuit de keuken vult de heerlijke geur van de verse kippensoep langzaam de gehele benedenverdieping. Alie vind het nog iets te vroeg om de gordijnen al dicht te trekken, het is nog niet helemaal donker buiten. Ze houdt er van om de lichten van de overburen te zien.
Het geluid van een automotor die de straat indraait laat haar opkijken van de bank. Het gebeurt niet vaak dat een auto het doodlopende straatje in komt. Natuurlijk wel van de buurman maar die is een uur geleden al thuis gekomen. Nieuwsgierig geworden staat Alie op om uit het raam te kijken.

De schuur belemmert het gezicht. ‘Verdorie’, denkt zij hardop: ‘Nu zie ik nog niets. De buren zijn niet thuis. Hun auto staat weliswaar op de parkeerplaats voor hun huis, maar zij zijn nog een week op vakantie en kunnen het dus niet zijn. Ik heb beloofd een oogje in het zeil te houden, dus…’

Een beetje mopperend trekt Alie haar pantoffels uit en schiet haar wit geschuurde klompen aan. Klossend over de natte tegels gaat zij het straatje in en ziet een taxibusje staan voor het huis van Wim en Pim. De chauffeur is al uitgestapt en de deur van het busje staat wagenwijd open. Alie loopt om de schuur heen, maar ziet bij de gesloten voordeur geen chauffeur staan. ‘Waar is die gebleven?’ Zij voelt aan de poort aan de zijkant van het huis, maar die zit gewoon op slot dus daar kan hij ook niet door zijn verdwenen.

Alie schudt haar hoofd en snapt er echt helemaal niets meer van. Geërgerd loopt zij terug naar het straatje en probeert door de getinte zijruiten van het taxibusje te kijken. Nee ook daar zit niemand in. Iemand probeert haar duidelijk een loer te draaien, daar is zij nu wel van overtuigd. Zij loert onder het busje door. ‘Misschien staat er wel iemand aan de andere kant?’ Maar nee, ook dat is niet het geval.

‘Dit is geen zuivere koffie’, moppert Alie. ‘Ik denk dat ik eerst Pim en Wim maar eens ga bellen om te vragen of zij hier toch meer vanaf weten en anders moet de politie maar een onderzoekje instellen.’ Gehaast schopt zij haar klompen uit en op kousenvoeten gaat zij naar binnen. Haar gsm ligt nog op de salontafel naast de flakkerende kaarsen en net als zij haar telefoon wil pakken hoort Alie gerammel van bestek uit de keuken.

‘Wat krijgen we nou? Wie is er mijn huis ingeslopen en zit er nu echt iemand aan mijn soep?’ Bijna getergd loopt Alie de keuken in en glijdt daar uit over een plasje. Vergeefs probeert zij zich vast te houden, valt hard achterover met haar hoofd op de plavuizen. En dan wordt alles zwart.

Opa IJsbeer

PS Geschreven voor de oktoberuitdaging van Schrijvelarij, waarbij de eerste twee alinea’s moesten worden aangevuld.

Blijf weg van de maan want anders...

Het zweet loopt van zijn rug. Met de rechtervoet op de spade rust hij even uit. Hij is nu halverwege zijn dienst. Met zijn twintigen zijn zij, netjes verdeeld in ploegen van tien. Zes uur op en zes uur af graven zij aan het systeem van greppels. Iedere greppel is vijf halve maanzolen breed en twintig hele maanzolen diep. Geen enkele greppel is even lang als een ander. Sommige staan haaks op elkaar, sommige vormen een halve cirkel, hebben de vorm van een hoefijzer, maar altijd is er wel een verbinding.

De generalisator heeft dit stelsel van greppels bedacht. Het moet de aloude maanmannetjes en -vrouwtjes beschermen tegen de komst van luchtschepen. Een horizontale landing is nauwelijks mogelijk en door het ingenieuze systeem is ook een verticale landing nagenoeg uitgesloten.

Na een minuut of tien pauze hervat hij zijn werk. Al snel gutst het zweet weer van zijn lijf. Hij laat het maar zo, in de wetenschap dat alle harde werkers hier mee te maken hebben en waarom zouden zij zich moeten schamen voor hun eigen maangeuren? Bovendien wordt de andere sekse erdoor aangetrokken, dus...

Het uitgegraven maansel wordt na een uur graven opgehaald door een andere ploeg en daarna uitgestort op de oostelijke maanketen. Op dat gebied hebben vreemde ogen zich gericht en met dit maansel proberen zij de aardsels bij de neus te nemen als die er alsnog in slagen te landen. Inderdaad het zijn hun eeuwenoude vijanden, de aardsels, die hun blik hebben gericht op het leven verlengende gangenstelsel op hun maan. Ook de kraters hebben zij gezien tijdens het rondcirkelen boven hun levensgrond. En zij denken ten onrechte dat in die kraters hun broedsels kunnen gedijen.

Zelf heeft hij overigens een tijdje onder die malle aardsels gewoond. Inderdaad om te spioneren, want de generalisator wil graag weten wat zij nu weer van plan zijn. Het leven daar was voor hem zeker niet makkelijk en vooral in dat verderfelijke Holland had hij het moeilijk. In dat lage stukje had ieder aardsel een eigen mening en sommigen waren inmiddels zo ver dat zij het verleerde vliegen op een bezemsteel opnieuw eigen hebben gemaakt. Hun komst vreest de generalisator het meest, hoe moet hij die vliegende Hollanders saboteren?

Even heeft de generalisator eraan gedacht alle bossen in brand te laten steken zodat de aardsels geen nieuwe bezemstelen kunnen maken. Maar de generalisator weet ook wel dat de oude bezems het beste vliegen, dus dat hij daar niets mee opschiet en dat door de verbrande aardkost de noodzaak om te verhuizen voor de aardsels alleen maar groter wordt.

Uiteraard heeft de generalisator contact gezocht met de Nutsen in de hoop dat die een oplossing weten. Vooralsnog hebben die nog niets te duchten van de aardsels want de tocht naar hun Mars duurt net iets te lang om al succesvol te kunnen zijn. Dus blijft er niets anders over dan te graven, het landen onmogelijk te maken en als er toch eentje door zal slippen, kan die op een warme ontvangst rekenen. Vooral de vrouwen zijn gewaarschuwd. Blijft weg van de maan want anders…

 

Opa IJsbeer

PS dit is een verhaal voor de augustus uitdaging in 2022 van Schrijvelarij

Het verhaal is uit, het team gaat door

Zondag 17 april 2022

Dit is het einde van het verhaal. Huh! Inderdaad als sportverslaggever heb ik in Almere ooit het stokje aan anderen overgedragen en nu tijdens de Holland Cup 2022, dat na enige jaren afwezigheid terug is op de Almeerse voetbalvelden, wordt het tijd om weer te stoppen. Ditmaal met de verslagen van het voetbalteam waarin mijn oudste kleinzoon, onze oudste kleinzoon, meespeelt.

Ooit ben ik door een dochter uitgedaagd om de boom, die door een ouder is geplant, verder te laten groeien. Regelmatig heb ik op eigen wijze geprobeerd een verhaal te vertellen over wedstrijden, over spelers. Ook in coronatijd.

Tijdens die verhalen heb ik het team zien veranderen; velen zijn vertrokken, zowel spelers als begeleiders, trainers, als volgers. Soms omdat er hogere ambities waren. Niets mis mee als die ambities maar vanuit het kind, de speler, komen. Want alles draait immers om hen en niet om ouders, niet om grootouders en zelfs niet om de club.

Al een paar keer heb ik mij de vraag gesteld: wat voegt de verslaggever nog toe nu deze groep de puberleeftijd heeft bereikt? Waar ligt hun interesse? Bij de meisjes die naast hen een partijtje afwerken terwijl zij moeite hebben om zich te concentreren bij wat hun coach te vertellen heeft?

Zijn verhaal is immers ook dubbel. Hij wil enerzijds inzet zien, maar bovenal ook plezier. En dat laatste bijvoorbeeld via driehoekjes, maar ook acceptatie als een tegenstander beter is. En ‘handen thuis’, ‘geen schoppartij’, sportiviteit moet de boventoon voeren.

De verslaggever is het daarmee eens. En het team? Dat heeft gisteren de openingswedstrijd gewonnen en is daarna tweemaal afgetroefd. De voortzetting van het internationale evenement begint vandaag met een papieren overwinning omdat een Almeerse club geen extra team op de been kan brengen. Zoiets kan natuurlijk altijd, dus niet zeuren en dat jammer vinden voor organisatie en de betreffende club.

Terwijl ouders, grootouders en geblesseerde spelers toekijken volgt van de onder vijftien jaar van FC Almere de tweemaal vijftien minuten tegen Buitenboys. En met die wedstrijd sluit ik af. Een duel dat beslist is door de aanvoerder.

Succes jongen(s). Ik heb jarenlang genoten en zal zeker nog wel eens langs de lijn te zien zijn, maar dan zonder verslag. En die verslaggeverspet? Als een ander die wil dragen dan…

Opa IJsbeer

Koper

Dinsdag 12 april 2022

Non-fictie

Letters op papier zetten en die dan door elkaar husselen, kent u dat gevoel? Niet, nou probeer het maar eens of gooi een zin om en wat staat er dan? En de betekenis van een woord, wat zegt bijvoorbeeld die titel van dit stuk u?

Mijn vader zaliger bespeelde een koperblaasinstrument en verzamelde koperen gebruiksartikelen en struinde als koper daarvoor soms markten af. Al wakker? Of bent u een echte pokerspeler en gaat u met stalen gezicht verder? Dan zult u ook ontdekken dat het woord koper mij al vroeg is bijgebracht en dat ik mij nog goed de koperen bruiloft van mijn ouders voor de geest kan halen. Inderdaad een koperen bruiloft, die onder het dak van mijn naamgever, mijn opa (ook al zaliger), is gevierd omdat mijn ouders vanaf hun trouwen tot aan zijn dood bij hem hebben ingewoond.

Tijdens dat feest is er een fotomoment, maar zitten de mannen en vrouwen heel traditioneel apart, is er jonge jenever geschonken, oud bruin gedronken, is er boerenjongens gemaakt en staan er rokertjes (sigaretten en sigaren) op tafel. Sterke verhalen worden er verteld. Er wordt volop gelachen. Voor ons (de kinderen) is er een apart hoekje in de kamer en later verlaten wij de woonkamer en spelen verstoppertje, gewoon in huis omdat er talloze verstopplekjes zijn in zo’n oude woning.

Deze koperen bruiloft is mij altijd bijgebleven en die zilveren dan? Of die ooit gevierd is? Om met Rutte te speken: ‘Ik heb daar geen herinneringen aan.’ Als er al aandacht aan is besteed dan niet zo groot omdat ons gezin op dat moment niet langer compleet is. Opa is dan al overleden, net zoals mijn grote broer die zelfs al enkele jaren eerder naar een graf is gedragen. Inderdaad niet iets om feest te vieren dus. En mijn eigen koperen en zilveren bruiloft zijn ook al zonder feestje voorbijgegaan.

BVH

De verhalen van mijn ouders stokken na die bruiloft, maar gelukkig houd ik van lezen en slaag erin om zelf iets op papier te krijgen. Geef mijn fantasie de vrije loop, soms met een biografisch tintje. Zo heb ik een aantal verhalen uit mijn diensttijd gebundeld voor familie en een kleine groep vrienden.

Ik lees voor aan kinderen, kleinkinderen (soms uit eigen werk), maak verslagen met een serieuze ondertoon of hark wat onzin bij elkaar. Dat laatste is aanvankelijk alleen bestemd voor kinderoren, later ook voor de kleinkinderoren en vervolgens (weer een ander genre) ook nog bij BVH.

Wie kent dit nog? En wie weet waar die letters voor staan? Wie kent de dubbele betekenis ervan? Denk maar eens na, inderdaad zo snel gaat het. Sommige namen ken ik nog uit die tijd, een tijd dat social media door mij ook professioneel is gebruikt.

Dat netwerk is in de loop der jaren steeds verder uitgebreid. En de meesten van dat netwerk heb ik nog nooit ontmoet. Niet alleen die personen van dat BVH-netwerk, maar dat geldt ook voor de meesten van het Hyves-tijdperk en van hen wier verhalen ik op het feestboek soms lees.

Afname

Het aantal verzonnen verhalen van mijzelf is in de loop der jaren steeds minder geworden. Ik zie dat ook bij anderen terug. Wel ben ik nog steeds een trouwe krabbelaar, beklim soms podia. Maar alleen in het weekend.

En verder? Heb ik nog genoeg woorden over om tweemaal in de week hier een rubriek te vullen. Een rubriek met twee totaal verschillende onderwerpen: één over kunst (beelden) in de openbare ruimte en één (tegenwoordig) over muziek. Onderwerpen waar ik nog jaren mee vooruit kan. Tenzij…

Ach, het is tijd om te gaan. Een echt feestbeest weet wanneer die moet stoppen en iemand die zichzelf absoluut niet in een feestbeest herkent is allang afgehaakt. Voor hen die tot het einde toe door hebben gelezen. Jullie zijn echte diehards; gefeliciteerd.

Opa IJsbeer

Het leerproces van wielrenner Yari

Zaterdag 26 maart 2022

Het is een zonnige zaterdagmorgen. Heel anders dan vier weken geleden. Toen ging Opa IJsbeer als verslaggever mee met zijn oudste kleinzoon en diens ouders naar Bussum, waar Gianny een vriendschappelijke voetbalpartij speelde tegen een jeugdteam van BFC. Ditmaal ben ik opgehaald door de andere opa van onze tweede kleinzoon en met zijn vader rijden wij met zijn viertjes naar de Kamper Wieler Club, ook wel KWC genoemd. Hier wordt vanmorgen de derde en tevens laatste wedstrijd verreden van de zogenoemde Voorjaarscompetitie.

Aan de eerste wedstrijd heeft Yari door corona-omstandigheden niet mee kunnen doen. En vorige week heeft hij aan zijn wedstrijddebuut op het asfalt de verdienstelijke vijfde plaats overgehouden. Verdienstelijk zeker, omdat hij al tijdens de eerste ronde uit de bocht vloog en daarna veel terrein wist goed te maken.

Vol goede moed en onder toeziend oog van de twee opa’s rijdt de renner in de dop de eerste meters. Even het rondje verkennen en de beenspieren losgooien op het geaccidenteerde terrein in Kampen-Noord waar de KWC een fantastisch onderkomen heeft met zelfs een eigen BMX-baan.

Yari weet dat hij nog veel moet leren wil hij een goede wielrenner worden, maar is dat eigenlijk belangrijk als hij er gewoon plezier aan beleeft? Dat leerproces komt vanzelf en daar hoort bijvoorbeeld goed sturen bij, maar ook het vastklikken van de schoenen op de pedalen. Met dat laatste heeft onze kleinzoon wat moeite en daarom verliest hij vanmorgen bij de start al veel terrein. Maud en Britt, de winnaars van respectievelijk de eerste en de tweede wedstrijd, gaan er als een speer vandoor en onze kleinzoon zit ergens in de staart van de lange groep wielrennertjes uit de E-klasse.

Dat laat het talentje niet op zich zitten en een ronde later is hij al tussen de beste tien terug te vinden. En weer een ronde later rijdt hij zelfs op de derde plaats. Het gat met de koplopers dichten is er niet bij.

 Ook omdat Yari geen enkele steun heeft te verwachten van twee klevers. De renner van FRTC Almere blijft sleuren en het onvermijdelijke gebeurt. Hij moet zijn klevers laten gaan en ziet hoe uiteindelijk Rinze de derde plek voor zich opeist.

Maud pakt voor de tweede achtereenvolgende keer de overwinning op. Omdat zij de eerste wedstrijd verstek heeft laten gaan wordt zij in het eindklassement derde nog achter Rinze. De voorjaarscompetitie wordt gewonnen door Maud. En onze kleinzoon? Die pakt de eervolle vijfde plaats in het eindklassement. En daar mag hij zeker trots op zijn. Zijn opa's zijn dat zeer zeker.

Na die E-klasse worden er nog twee wedstrijden verreden. Zowel in de D-klasse als de C-klasse is de strijd hevig. En met name in de oudste groep zijn de coureurs aan elkaar gewaagd. Daar ziet onze kleinzoon ook dat alleen sleuren aan kop geen zin heeft, dat is energie verspillen waar anderen gebruik van maken, maar ook dat behoort bij het leerproces van de wielrenner.

 

Opa IJsbeer

Hilda

Donderdag 24 maart 2022

Zenuwachtig zet ik de eerste woorden op papier. Geen idee nog waar mijn vingers mij vandaag naartoe brengen. De nagels zijn weer afgekloven. Het is één van mijn vele ondeugden. Het gevoel van mislukking nadert met iedere aanslag. Zoekende ben ik naar de juiste verbinding tussen het lot en Lot. langzaam vloeien de zinnen uit het niets tevoorschijn. De proleet die zich als poëet voordoet en steeds dichter bij de waarheid komt; maar eigenlijk niets anders is dan een eenvoudige krabbelaar. Zo voelt het althans.

Hilda kijkt in gedachten toe. Zij denkt terug aan vervlogen tijden, toen alles nog goed was tussen ons en Tante Toos (To voor intimi) nog het rijk alleen had. Zij neemt de huidige tijd voor lief. De herkenning is er, maar erkenning ontbreekt nog immer.

Steenrijk zal Hilda nimmer worden en daar zit zij ook niet op te wachten. Uiteraard heeft er wel eens een rijke man aan haar voeten gezeten, maar hem wilde zij niet. De ware Jacob moet haar echt verdienen. En die is inderdaad langs gekomen. Maar zij heeft een andere keuze gemaakt. Heel onverwacht eigenlijk. Alhoewel, nu zij erover nadenkt zo onverwacht was het nou ook weer niet. Die ontmoeting had iets weg van een overval, een botsing van stijlen, zoals de overgangen in taal.

Terwijl buiten de oude wijnton, die tegenwoordig dienst doet als regenton zich langzaam vult, worden de herinneringen aan die ene dag steeds helderder. De oude koffiekan die Hilda ooit van Vincent heeft gekregen staat op de potkachel. Het zaadje is gelegd. Morgenochtend maar weer eens inkopen doen, voer halen voor de vroege vogels die het vogelhuisje in de tuin bezoeken.

Hoe dankbaar zijn die beestjes? Het vrolijke getjilp van de mussen, de merels die zingen, koerende duiven, de prachtige vlaamse gaaien die de nootjes komen halen, zelfs de eksters met hun gekrijs en dan heeft zij het nog niet over de vinken, de koolmeesjes en dat ene steeds terugkerende roodborstje gehad. Ach dankbaar zijn zij zeker en zij helpen haar af te rekenen met haar boze buurman, die de pest in heeft omdat al die vogels zijn versteende tuin onder schijten. Sorry voor dat woord, maar de waarheid mag toch wel worden gezegd?

Net zoals die andere afrekening met mij. Als zij daaraan terugdenkt… Dat waren nog eens tijden. En iedere keer als de kermis terugkeert in de stad denkt zij terug aan dat ene memorabele en ook vreselijke moment. Herinneringen die de stroom van de rivier volgen en geen moment lijken stil te vallen. Inderdaad lijken, want zodra die ene muur opdoemt is alles voorbij en komen de lijken vanzelf langs rollen.

Langzaam verschijnt er een traan in een ooghoek. Nee, er valt ditmaal niets te lachen. Waarom moest haar grote liefde, waar zij net in de botsautootjes tegenaan was gebotst, nou zo stoer zijn? Waarom heeft hij zich door mij laten overhalen om in die auto te stappen, die auto die even later als een razende rondjes draait langs de steile wand. En dan volgt een derde waarom, verdomme die vergeten autogordel!

 

Opa IJsbeer

 

Geschreven voor de maanduitdaging maart 2022 van Schrijvelarij. Hierbij moesten de volgende steekwoorden worden gebruikt: pest(en), rivier, verbinding, autogordel, inkopen, overval, steenrijk, vogelhuisje, verdienen, wijnton.

Bovendien heb ik gebruik gemaakt van een illustratie van de maanduitdaging januari 2022.

Een oefenpotje en ook nog eens vriendschappelijk

Duel BFC mix-FC Almere onder 15 jaar

Zaterdag 26feburari 2022

De wedstrijdenreeks om het ‘echie’ zijn enkele weken geleden winnend afgesloten door de jongens onder 15 jaar van FC Almere en wat kun je dan het beste doen na een weekje (school)vakantie en diverse stormachtige dagen? Je benen losgooien! En als je dan ook nog een sportieve tegenstander kunt vinden op een mooie bijna lenteachtige zaterdag is er aan alle voorwaarden voor een prettig potje voetbal voldaan.

Aan de Meerweg in Bussum fungeerde vandaag een mixture van enkele jeugdteams van de Bussumse Football Club als opponent. Zo stonden er bij de thuisploeg spelers van het eerste (landelijk spelend), tweede, onder zestien en onder veertien jaar op het veld. Bij zo’n mengeling dient zich al snel de volgende vraag aan: hoe benader je zo’n duel? Wordt dat een oefenpotje of een vriendschappelijke wedstrijd. Coach Flaviu wilde dat zijn jongen iets van dit duel leerden en zorgde ervoor dat de voorbereiding optimaal was.

Na een aarzelend begin was hij tevreden over de rondootjes en kon er aan het afwerken worden gewerkt. Een goede generale zegt echter niets over een uitstekende uitvoering.

Van de driehoekjes en goede positiespel was tijdens de wedstrijd niet zoveel terug te zien en ook van zijn opdracht veelvuldig over de grond te spelen kwam niet zo heel veel terecht. En toch… soms waren er uitstekende momenten die voor de coach helaas niet tot treffers leidden. Wel waren er fraaie mogelijkheden, zo omspeelde Luca op snelheid de keeper, maar prikte naast en smoorden enkele goede bedoelingen in het strafschop gebied van BFC.

Ook de Bussumse jongens kregen hun kansen en juichten aanvankelijk voor de verkeerde speler. Immers de allereerste doelpuntenmaker had geen blauw shirt maar een groen shirt aan. Niet veel later konden zij opnieuw juichen, want ditmaal was doelman Dani wel door een speler van de thuisploeg gepasseerd.

Misschien vond de arbiter dat toch wel sneu want nadat Donny per ongeluk over de benen was gevallen van een tegenstander, nadat hij die eerst tegen de grond had gewerkt, mocht de spits van Almere van elf meter inschieten. Donny deed dat eigenlijk bijzonder fair, door met een zwak rollertje de doelman de gelegenheid te geven om de strafschop te keren. De keeper dook echter zeer schuldbewust de andere kant op, zodat de ruststand alsnog met 2-1 inging.

Met Dylan voor Dani onder de lat was bij Almere  in de tweede helft de puf toch een beetje weg. Verder was Beau (uit het tweede) de licht geblesseerde Shae komen vervangen. En in de loop van het tweede gedeelte kwam Dani terug in het veld, maar nu als linksback voor Liam. De omschakeling bij Almere was in deze fase onvoldoende, het samenspel lukte niet en de afronding al evenmin. Behalve bij de aanvoerder die zijn eigen keeper voor de tweede keer (onbedoeld) verraste.

Dat beide teams uiteindelijk driemaal scoorden was iets voor de statistieken en dat sommige treffers de balans naar Bussumse zijde lieten doorslaan, ach wie treurt daar verder over als er geen onsportief gedrag viel te bespeuren? En het publiek...

Opa IJsbeer

 

De najaarscompetitie met een zege afgesloten

Zaterdag 12 februari 2022

Zo de winter is al ruim over de helft en vandaag hebben de jongens van onder 15 van FC Almere de najaarscompetitie afgesloten. Ook nog eens met een overwinning op het Amsterdamse TABA, dat door de nederlaag de derde plaats kwijtraakte aan Zuidoost. Zelf is Almere als vijfde geëindigd en wie had dat nog verwacht na de zo belabberde start van het seizoen.

Inderdaad belabberd want er was geen enkele klik tussen spelers en de trainer, die zich afstandelijk gedroeg en tijdens wedstrijden als een dood vogeltje langs de lijn stond. Heel anders dan Flaviu die met Joost de training overnam en de jongens vanaf het begin opzweepte. En dat bleek al snel een succesformule.

Zag je aan het begin van het seizoen al snel chagrijnige gezichten binnen de lijnen, na de eerste ontmoeting volgend op de trainerswissel werd er zowaar gelachen en de teamgeest zag het publiek ook gisteren terug na het laatste fluitsignaal.

Dat had deels te maken met opluchting want voetballend waren de Amsterdammers gisteren iets beter maar waar TABA rakelings voorlangs schoot knikte aanvoerder Gianny wel raak. En uit een snelle tegenstoot maakte Luca er op aangeven van Donny knap 2-0 van.

De gasten lieten even het hoofd hangen, maar krabbelden na enkele wissels snel overeind. Taba dacht in de twintigste minuut de aansluiting voor elkaar te hebben maar één-tegen-één bleef Dani overeind en zette meteen de aanvallers aan het werk en ditmaal scoorde Donny na aangeven van de razendsnelle Luca. Met een voorsprong van 3-0 ging het team van Flaviu naar de kleedkamer, mede omdat Dani nogmaals een inzet onschadelijk had gemaakt.

De bezoekers begonnen fel aan de tweede helft. Dylan, die na acht maanden blessureleed na de hervatting zijn rentree maakte onder de lat, kon meteen aan de bak en voorkwam een tegengoal. Toch kon hij niet voorkomen dat TABA met twee knap uitgespeelde aanvallen de spanning terugbracht.

Almere wankelde en de gelijkmaker leek in de maak. Hoewel… Almere probeerde het wel, Luca was dichtbij de bevrijdende goal en een vrije trap van Gianny ketste via de onderkant van de lat het veld in. In blessuretijd viel de 4-2 alsnog. Uit een door Vladimir slim genomen vrije trap scoorde de aanvoerder zijn tweede van de dag.

Rest mij een compliment te maken aan het hele team en ik weet je kunt ze niet alle spelers noemen en er gaat bij iedereen wel eens iets mis, maar toch wil ik één speler eruit lichten: Bram die met zijn niet aflatende energie menige aanval onschadelijk maakte en ook in de opbouw goed werk verrichtte.