2 december 2010

Terugblik

Met veel voldoening kijk ik terug op onze stedentrip naar Praag. Een uitstekende keuze van Tineke en als het aan mij ligt gaan we terug. Misschien niet meteen volgend jaar en misschien ook wel niet in hetzelfde jaargetijde. We zien wel.
En kijken hebben we zeker gedaan. Op het centrale plein van de oude stad kun je wel een hele dag doorbrengen. Zoveel is er te zien. Neem nu het Stadhuis met zijn klok, kalender, klokkentoren (we zijn daar niet op geweest) en talloze versieringen. En niet alleen aan dat Stadhuis zijn er versieringen te zien, ook aan andere gebouwen. De fontein wil ik eigenlijk ook nog wel eens beter bekijken en zo zijn er meer gebouwen en plekken die een langer verblijf verdienen.
Maar hoe lang wil je eigenlijk in Praag zijn. De Karluv most met zijn beelden, talloze versieringen aan gebouwen, het Wallensteinpaleis, de Nikolaaskerk in de Kleine Zijde, de diverse wijken, het nationale museum, parken. Er is echt zo veel te zien. En ook is er nog veel te vertellen. Over de geschiedenis, de rivier de Moldau – door mij steevast Vltava genoemd – en personen. Kafka, Svejk en rabbijn Löw.
Door deze Praagse rabbijn te noemen kan ik ook meteen een belofte inlossen. Het verhaal vertellen van de Golem. Het woord is vermoedelijk afkomstig uit het Hebreeuws, waar gelem grondstof betekent. De legende van Golem kent diverse varianten. Wie over de figuur Golem nadenkt kan eigenlijk niet anders concluderen dat de Golem zelfs teruggaat tot de schepping. Adam werd immers uit een grondstof opgebouwd en kreeg het leven ingeblazen. Dat is ook wat er met Golem gebeurde.
De rabbijn had medelijden met de Praagse bevolking die zo hard moest werken, niet alleen voor hun baas maar ook thuis, dat ze doodmoe waren en nergens meer aan toe kwamen. Hij wilde hen helpen en las in de Kabbala hoe hij een dienaar kon maken en tot leven kon wekken. De Golem werd van klei uit de Vltava gemaakt en tot leven gewekt en door Löw ingezet voor allerlei karweitjes. Hij werkte vooral in het donker en deed allerlei karweitjes, maakte de sjoel schoon maar hielp bijvoorbeeld ook bij de bewaking van de stad.
Löw leerde de Golem brood eten en leerde hem steeds meer. Nadat de Golem had leren lezen ging het snel bergafwaarts. Hij las zoveel en leerde zoveel dat hij besloot om zelf een mens te worden. De Golem wilde lachen en zoals de kinderen. Maar dat kon hij niet en niemand kon hem dat leren. De Golem werd boos en begon met van alles en nog wat te smijten. Hij rende het huis van de rabbijn uit en begon tegen de mensen te schreeuwen. Die werden bang en probeerden hem te vangen. De Golem kon harder rennen dan de mensen en vluchtte weg. Waarheen? Dat weet niemand, want hij is nooit meer gezien.
Althans volgens het verhaal zoals het meestal wordt verteld. Wij hebben de Golem echter aangetroffen in Josefov en hem mee naar huis genomen. Voor ons plezier, waarbij we hebben beloofd dat hij voor ons geen karweitjes hoeft te doen. Als tegenprestatie heeft de Golem gezegd dat hij tevreden zal zijn met wat hij heeft en niet naar meer zal streven.
Eind goed al goed, zal ik maar zeggen.
Inderdaad wat moet ik nog meer zeggen. Reizen naar Praag is redelijk eenvoudig te doen. Tineke heeft zoals al in het eerste deel aangegeven geboekt via De Jong Intra, maar het is ook heel eenvoudig zelf te regelen. Dat zijn we een volgende keer ook van plan. Hotel Melantrich was voor ons een mooie uitvalsbasis. Vlakbij het centrum en ook dicht bij de Nieuwe Stad, voor ons een aanrader. Wie goed zoekt zal ongetwijfeld goedkopere overnachtingruimte kunnen vinden. Vliegen via Czech Airlines is bovendien goed te doen, zeker in combinatie met KLM, waarmee het afspraken heeft. Ook hier geldt, er zijn goedkopere maatschappijen. Maar voor ons geldt, we moeten ergens starten en dat hebben we gedaan.
Ik ga maar eens afronden. Over internet hoef ik het bij de verantwoording niet echt te hebben, want dat heb ik niet of nauwelijks gebruikt. Ja, ik heb wel eens naar Wikipedia gekeken, maar de meeste kennis over Praag komt toch uit boekjes, folders en wat we met eigen ogen hebben gezien of met eigen oren hebben gehoord. En Tineke had wat voorkennis via collega’s, die al eens in Praag waren geweest.
Van de boeken begin ik maar met Praag, uit de serie Capitool Reisgidsen. Met leuke weetjes, tips en wandelingen in vooral het centrum. Dit boekje gaat een volgende keer zeker weer mee. Van MoMedia uit Breda is 100% Praag gebruikt voor de wandeling door de Joodse Wijk. Het was de bedoeling dat we dit boek voor meer wandelingen zouden gebruiken. Misschien iets voor de volgende keer? Ook de Wat & Hoe reisgids Praag, van Kosmos, zat in de koffer, maar is slechts heel sporadisch gebruikt. Deze gids bleef in ieder geval steeds achter in het hotel. Dat laatste geldt ook voor de Wat & Hoe taalgids Tsjechisch, van Kosmos. Dit boekje heb ik nog even op Schiphol gekocht. Deze week Praag heeft mij geleerd dat de mensen die zich op het toerisme richten in Praag bijna allemaal het Engels in redelijke maten beheersen.
In een winkeltje in de Praagse Burcht heb ik nog het Nederlandstalige De Praagse Burcht gekocht. Het is slechts een dun gidsje van Uniosguide maar ondanks het geringe formaat een welkome aanvulling voor de rest van de boeken. Het ANWB Extra Praag bleef helemaal onaangeroerd, zelfs hier thuis. Misschien moet ik dat binnenkort nog maar eens openslaan en mezelf de vraag stellen: moet ik de anwb-boekjes nog wel aanschaffen als ik zoveel andere informatie kan vinden.
Nog twee boeken zal ik noemen. Boeken die niet bij de Praag-verzameling zijn terecht gekomen. Het eerste is het boek 19th-Century Art in Bohemia, een uitgave van de National Gallery in Praag. Dit boek is een verantwoording van de kunsttentoonstelling in het St.Jorisklooster in de Praagse Burcht. De tweede is het boek Alphonse Mucha, een uitgave van Mucha Limited in samenwerking met Malcolm Saunders Publishing.
Iets overgeslagen? Ongetwijfeld. Wat net zoals mij dagboek geen compleet beeld kan geven, zal ook deze opsomming ongetwijfeld ergens iets missen. Maar in tegenstelling tot mijn verhalencyclus is dat dan onbedoeld.