Buren
Zaterdag 12 juli 2008
Ik ben vroeg wakker. Nee, ik hoef niet naar de bakker om brood te halen. De overnachting is inclusief ontbijt. Dan maar wandelen. Of toch ook maar niet. Als ik ontdek dat het heeft geregend, duik ik snel weer in het zachte bed. Bovendien vallen er al weer dikke druppels op ons balkon. Lekker buiten zitten en schrijven of lezen is daarom ook geen optie.
De dag komt langzaam op gang.
In de ontbijtzaal is voor ons een lange tafel gereserveerd. Goed geregeld 10us.
Na het ontbijt splitst het gezelschap zich in twee delen. Een groepje heeft de fietstocht van vrijdag – tegen de wind in – nog in de benen en besluit te gaan wandelen naar Buren, dat ongeveer twee kilometer van Nes vandaan ligt. De rest – een trio - gaat fietsen. Zelf hoor ik bij de trappers, terwijl Tineke het lopen verkiest. Ach, een laatste oefening voor het wadlopen kan geen kwaad.
De lopers gaan als eerste op pad. Die halen we straks wel in. Wij nemen eerst nog even wat verse lucht tot ons. Bij Kiewiet wordt een bandje namelijk iets strakker in zijn vel gezet. En daarna op pad. De lopers zijn in geen velden of wegen/paden te zien. Welke route zijn die op gegaan. Het wad op soms? Of verdwaald?
In het centrum van Buren parkeren we de fietsen bij eetcafé De Driesprong. Volgens de ankers op de muur dateert het gebouw uit 1577 en is daarmee het oudste nog bestaande pandje van Ameland. Maar soms word je op het verkeerde been gezet en dat is ook hier het geval. Het gebouw dateert van de vorige eeuw.
Buren is overigens nooit zo gericht geweest op de zeevaart, zoals de andere dorpen. Het is van oudsher een dorp van jutters (profiteurs van wat de zee neemt en geeft) en boeren. En tegenwoordig herbergt het de meeste toeristen. Waar die zitten? Echt niet allemaal in het dorp. Dat is redelijk rustig. Waar dan? Nou uh, gewoon in het buitengebied, op kampeerboerderijen en in een recreatiecentrum.
Wij zitten inderdaad rustig op het terras achter een drankje. Het gebak, dat we ons zelf hebben beloofd, moet nog even wachten tot ook de rest van het gezelschap is gearriveerd. Dat duurt en duurt. Zijn ze de weg soms kwijt? Dan ineens zijn ze er, althans driekwart van de groep. Een persoon heeft besloten niet mee te gaan op de fiets. Die heeft de rit van vrijdag nog in de benen.
Sorry, Op de fiets? Hoe zit dat?
Heel gewoon. In Nes zijn diverse leuke winkeltjes. Ja, en daar moet eerst worden geshopt door de dames. Een nieuw shirt en nog wat spul. Zoiets kost nu eenmaal tijd en dan ga je niet meer wandelen, maar pak je de tweewieler. Dat is duidelijk.
Het appelgebak smaakt uitstekend. Fietsers doen het met zoetigheid, dus de slagroom past er ook goed op.
Nadat het snoepgoed naar beneden is gezakt, rijden we door Buren richting het strand.
De bewolking toe. Net over de strandovergang ligt paviljoen De Heksenhoed. Snel naar binnen als een buitje zich aankondigt.
De regen houdt ook weer snel op, zodat we geen bestelling plaatsen, maar ons verplaatsen naar het strand voor een korte wandeling. De blauwe vlag hangt uit. Ten teken dat het strand hier veilig en schoon is. De reddingsboot staat achter een tractor en kan zo de branding in worden gereden, als er in het water iets mis dreigt te gaan. Maar wie gaat er met dit weer nu het water in. Nou een groep Duitse kinderen bijvoorbeeld.
Daar wemelt het trouwens toch van op Ameland.
Op de terugweg naar Nes gaan we opnieuw door de duinen. Lekker soepel, hoewel niet iedereen het daar mee eens is. De beschutting tegen de wind wordt namelijk deels tenietgedaan door het glooiende karakter van het terrein. Een overstekende groep ruiters is dan een welkome uitkomst. Even afstappen, op adem komen. Niks mis mee. Niemand die het merkt. En de hardrijders ach, die zien we zo weer.
In Nes wordt het shoppen voortgezet. Zelfs tot in de VVV, waar echter geen joggingbroek voor Tineke te vinden is. Bij De Herberg pakken we nog even een terrasje mee en dan is het afzakken naar Hofker om ons gereed te maken voor de avondmaaltijd. Die genieten we bij Hotel De Jong, waar we in de serre plaatsnemen. Buiten valt de regen met bakken uit de lucht.
Geen lekker vooruitzicht voor morgen. Nou ja, bij een wandeltocht over het wad word je toch wel nat. Maar moet dat ook van de regen?
Een telefoontje brengt uitkomst. Het wadlopen gaat niet door. Te veel wind, in combinatie met hoog water. Dijkstra durft het niet aan.
Het eten bij De Jong is honderd procent beter dan bij Ritz. Voor sommige mensen zijn we een te jolig gezelschap.
Onze bediening heeft er wel schik in. Tenminste niet van die zije sokken, gewoon mensen die lol durven maken. En daar hoef je niet jong voor te zijn. Toch nog een minpuntje gevonden. Het speciaalbier wordt veel te koud geschonken en heeft strak tegen het pilsje aangelegen, terwijl 14 graden Celsius een uitstekende temperatuur is voor een stevige dubbel.
De luie stoel maakt echter alles weer goed.
Bij Hofker wordt er nog een afzakkertje genomen. Op het goede bericht van het vasteland. Tineke zegt haar bestelde lunchpakket af en kan zondag weer uitslapen.
Zaterdag 12 juli 2008
Ik ben vroeg wakker. Nee, ik hoef niet naar de bakker om brood te halen. De overnachting is inclusief ontbijt. Dan maar wandelen. Of toch ook maar niet. Als ik ontdek dat het heeft geregend, duik ik snel weer in het zachte bed. Bovendien vallen er al weer dikke druppels op ons balkon. Lekker buiten zitten en schrijven of lezen is daarom ook geen optie.
De dag komt langzaam op gang.
In de ontbijtzaal is voor ons een lange tafel gereserveerd. Goed geregeld 10us.Na het ontbijt splitst het gezelschap zich in twee delen. Een groepje heeft de fietstocht van vrijdag – tegen de wind in – nog in de benen en besluit te gaan wandelen naar Buren, dat ongeveer twee kilometer van Nes vandaan ligt. De rest – een trio - gaat fietsen. Zelf hoor ik bij de trappers, terwijl Tineke het lopen verkiest. Ach, een laatste oefening voor het wadlopen kan geen kwaad.
De lopers gaan als eerste op pad. Die halen we straks wel in. Wij nemen eerst nog even wat verse lucht tot ons. Bij Kiewiet wordt een bandje namelijk iets strakker in zijn vel gezet. En daarna op pad. De lopers zijn in geen velden of wegen/paden te zien. Welke route zijn die op gegaan. Het wad op soms? Of verdwaald?
In het centrum van Buren parkeren we de fietsen bij eetcafé De Driesprong. Volgens de ankers op de muur dateert het gebouw uit 1577 en is daarmee het oudste nog bestaande pandje van Ameland. Maar soms word je op het verkeerde been gezet en dat is ook hier het geval. Het gebouw dateert van de vorige eeuw.
Buren is overigens nooit zo gericht geweest op de zeevaart, zoals de andere dorpen. Het is van oudsher een dorp van jutters (profiteurs van wat de zee neemt en geeft) en boeren. En tegenwoordig herbergt het de meeste toeristen. Waar die zitten? Echt niet allemaal in het dorp. Dat is redelijk rustig. Waar dan? Nou uh, gewoon in het buitengebied, op kampeerboerderijen en in een recreatiecentrum.
Wij zitten inderdaad rustig op het terras achter een drankje. Het gebak, dat we ons zelf hebben beloofd, moet nog even wachten tot ook de rest van het gezelschap is gearriveerd. Dat duurt en duurt. Zijn ze de weg soms kwijt? Dan ineens zijn ze er, althans driekwart van de groep. Een persoon heeft besloten niet mee te gaan op de fiets. Die heeft de rit van vrijdag nog in de benen.
Sorry, Op de fiets? Hoe zit dat?
Heel gewoon. In Nes zijn diverse leuke winkeltjes. Ja, en daar moet eerst worden geshopt door de dames. Een nieuw shirt en nog wat spul. Zoiets kost nu eenmaal tijd en dan ga je niet meer wandelen, maar pak je de tweewieler. Dat is duidelijk.Het appelgebak smaakt uitstekend. Fietsers doen het met zoetigheid, dus de slagroom past er ook goed op.
Nadat het snoepgoed naar beneden is gezakt, rijden we door Buren richting het strand.
De bewolking toe. Net over de strandovergang ligt paviljoen De Heksenhoed. Snel naar binnen als een buitje zich aankondigt.De regen houdt ook weer snel op, zodat we geen bestelling plaatsen, maar ons verplaatsen naar het strand voor een korte wandeling. De blauwe vlag hangt uit. Ten teken dat het strand hier veilig en schoon is. De reddingsboot staat achter een tractor en kan zo de branding in worden gereden, als er in het water iets mis dreigt te gaan. Maar wie gaat er met dit weer nu het water in. Nou een groep Duitse kinderen bijvoorbeeld.Daar wemelt het trouwens toch van op Ameland.Op de terugweg naar Nes gaan we opnieuw door de duinen. Lekker soepel, hoewel niet iedereen het daar mee eens is. De beschutting tegen de wind wordt namelijk deels tenietgedaan door het glooiende karakter van het terrein. Een overstekende groep ruiters is dan een welkome uitkomst. Even afstappen, op adem komen. Niks mis mee. Niemand die het merkt. En de hardrijders ach, die zien we zo weer.
In Nes wordt het shoppen voortgezet. Zelfs tot in de VVV, waar echter geen joggingbroek voor Tineke te vinden is. Bij De Herberg pakken we nog even een terrasje mee en dan is het afzakken naar Hofker om ons gereed te maken voor de avondmaaltijd. Die genieten we bij Hotel De Jong, waar we in de serre plaatsnemen. Buiten valt de regen met bakken uit de lucht.
Geen lekker vooruitzicht voor morgen. Nou ja, bij een wandeltocht over het wad word je toch wel nat. Maar moet dat ook van de regen?
Een telefoontje brengt uitkomst. Het wadlopen gaat niet door. Te veel wind, in combinatie met hoog water. Dijkstra durft het niet aan.Het eten bij De Jong is honderd procent beter dan bij Ritz. Voor sommige mensen zijn we een te jolig gezelschap.
Onze bediening heeft er wel schik in. Tenminste niet van die zije sokken, gewoon mensen die lol durven maken. En daar hoef je niet jong voor te zijn. Toch nog een minpuntje gevonden. Het speciaalbier wordt veel te koud geschonken en heeft strak tegen het pilsje aangelegen, terwijl 14 graden Celsius een uitstekende temperatuur is voor een stevige dubbel.De luie stoel maakt echter alles weer goed.Bij Hofker wordt er nog een afzakkertje genomen. Op het goede bericht van het vasteland. Tineke zegt haar bestelde lunchpakket af en kan zondag weer uitslapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten