Kastro

Tweede dag Vrijdag 17 september 2010
Naxos zien en ontdekken is ons plan voor vandaag. Met Naxos bedoel ik de stad. Maar eerst naar de bakker. Stop. Hier stop ik, want dat is normaal wel mijn eerste gang. Ditmaal zit het ontbijt inbegrepen bij onze reis. Een voordeel of een nadeel. Het is maar hoe je daar naar wil kijken. Meestal draait Tineke zich nog een keer om als ik vertrek en dat zit er nu niet in. Nu gaan we samen naar de ontbijtzaal.
Het aanbod valt ietwat tegen, maar daar moet ik niet over zeuren. Wel jus geen melk en het brood is ook niet helemaal je dat. Ik drink een kopje koffie in plaats van de gebruikelijke twee.

Na het ontbijt terug naar 155 en daar staan al snel twee jongedames klaar om onze kamer te vegen en het bed recht te trekken. No problem, ik tik mijn verhaal en Tineke gaat om half elf naar de hostess, die dat ook schijnt te zijn voor Engelse en Italianen en misschien ook wel voor Fransen, want die zijn hier eveneens goed vertegenwoordigd op het eiland.
Ze is de enige hostess op het eiland, vertelt ze. Tineke krijgt wat tips mee, huurt voor drie dagen een Jeep en scoort een excursie voor onze laatste dag op dit eiland, een tripje naar Paros.

Zo dan kan nu onze ontdekkingsreis door de Chora beginnen. Chora is ook hier de naam van de hoofdstad. Het ligt aan de kust, aan de westzijde van het eiland. We wandelen naar de boulevard waar het gezellig druk is en schaffen ons eerst een paar boekjes en een goede kaart van het eiland aan. Het boekje dat ik heb gezien was een Engelse versie, maar ik blijf de Griekse meegenomen te hebben. Niet zo slim, want mijn Grieks wordt steeds slechter aangezien ik geen lessen meer neem.

We lopen langs de verschillende havens, of eigenlijk is het er maar één. Het betreft in feite een aantal afzonderlijke pieren, voor particulieren, de kleine commerciële vaart en een voor de grote veerboten. Voorbij de haven, noordwaarts, ligt een schiereiland met daarop de restanten van een tempelcomplex.. Vermoedelijk van Apollo. Aan de toegangsweg staat ook een beeld gewijd aan Delos Apollo. De tempel wordt ook wel aan Bacchus toegeschreven.

Het complex is gebouwd, maar nooit afgemaakt door Lygdamis, een tiran die vanaf 550 voor Christus 26 jaar heerste over het eiland en onder wiens leiding Naxos zijn hoogtijdagen vierde. Het was ook de tijd dat Naxos in staat was om grote giften bijeen te schrapen voor het bouwen van bijvoorbeeld de sfinx van Delphi en de kolossos van Apollo op Delos. Het huidige complex ziet er indrukwekkend uit, vooral door haar poort van marmer, die goed bewaard is gebleven.

Het staat zoals gezegd op een schiereiland, waar de zee vrijelijk tegenaan klotst. Een kleine steen geeft aan dat hier ooit een tragedie heeft plaatsgevonden. Een man staat er nadenkend bij stil. Er zijn verse bloemen, misschien wel door hem gelegd. Ik ervaar de stilte en de kracht van de zee in dit gebied, een zee die zich nu nog kalm houdt, maar op een lager stuk zie ik ook het zout terug, achtergelaten door een zee die wel tekeer kan gaan en waarbij de golven over de rotsen heen slaan en een zilte plas achterlaten.
We besluiten op zoek te gaan naar het archeologisch museum en komen uit bij een ander museum, eveneens met archeologische achtergronden, waarin een deel van de vroegere wereld is nagebouwd. Het ligt aan de voet van de Griekse kathedraal, op een plein waar je meerdere kerken treft.

We wandelen verder door de smalle straatjes, met boogpoortjes, waarboven vaak nog woningen zijn gevestigd. Dit is Griekenland zoals we het kennen uit de plaatjes, de boekjes. Stil, wit en veel blauwe deuren en luiken. Een deel van de kastro is ingepakt. Wordt gerestaureerd. Vermoedelijk zit er een ook een kerk achter de grauwe doeken verscholen. Eens zullen hier wel weer mensen komen te wonen. Nu wordt er vooral veel met cement gewerkt. We wandelen door en gaan de kastro weer uit om ergens aan de boulevard te gaan eten. De baguette Arabia pie van mij heeft veel weg van een crèpe, Tineke had een groot uitgevallen baguette met ham kaas en mosterd. Daarbij nog verse jus en lemonjuice. Overheerlijk en het vult de maag.
Tineke koopt nog snel twee boekjes over Naxos, maar dan wel in de Engelse taal, waar we duidelijk beter mee uit de voeten kunnen. Hierna zetten we onze speurtocht weer voort. Naar het echte kasteel. Gevonden? Ho maar, wel een Venetiaans museum waar ze kaartjes verkopen voor het zogenoemde Domus Festival, vanavond bazouki, morgen staan Ravel en Gershwin op het programma. Met Summertime, nou dan weet je het wel. Vooraan zitten, ook dat nog. Kan het beter?

De Rooms katholieke kerk is op Naxos ook vertegenwoordigd en dat is ons volgende station. Wandelen en nog eens wandelen. De kerk is dicht. Steeds vaker ook voor mensen, die niet alleen naar de pracht en praal komen kijken, maar ook voor hen die behoefte hebben aan een rustig moment. Het zaad is gelegd, maar daarna moeten de gelovigen zich zelf maar bedruipen. We lopen nu een rondje door de binnenkant van de kastro. Tineke ontdekt talloze tegels met oude afbeeldingen op de gebouwen. We sluiten ons rondje helemaal en gaan hierna de kastro uit en terug naar ons Village.
Om wat baantjes te zwemmen. Ik doe dapper mee, maar leg het wel af tegen Tineke, die tweemaal sneller dan mij de 22 meters aflegt, ondertussen ook van de duikplank springt en oefent voor duikboot. Nee de overkant – onder water – haalt ze niet. Ik begin daar niet aan. Ben al blij dat wonderboy – de badjongen – mij niet van de bodem van het bad hoeft te halen na mijn tien baantjes.

Morgen nog maar eens oefenen. Aan de rand van het bad nog even wegdutten voor we teruggaan naar room 155 voor de verhalen en nog even slapen voor we uit eten gaan. Bij Oniri, al weer een roofgarden, in de Kastro, ontdekt tijdens onze wandeling eerder die dag. Een familiebedrijf met op het dak zelfs twee terrassen. Gezellig en goed eten. Voor ons een meiltsanasalata en een aardappelsalade, verder twee stoofpotjes, ik neem een vegetarische en Tineke een runderstoofpot. Uiteraard hoort er bier bij. En hier kan ik eveneens weer een Alfa nemen.

Vanaf mijn zitplaats kijk ik uit op een als windmolen opgetuigde schoorsteen. Daarboven hangt heel toepassend de wassende maan. Dat zal deze maan ook doen als hij niet oppast. Gebouwen worden in schaduwen gezet. Achter mij in de Kastromuur brandt het licht in een woning. Een tweede gaat aan, maar daar blijft het bij. Ons licht dooft langzaam en wij keren terug naar ons complex voor een rustige nacht.