Pilionwalks
Deel 10 dinsdag 18 mei 2010

De rust is weergekeerd in Pilion. En dus ook in Kalá Nerá. Wel regent het. Een klein buitje slechts, maar toch… Het is regen. Geeft niet, daardoor word ik nog niet eens echt nat als ik zonder jas aan naar de bakker ga voor twee broden. Na het ontbijt wordt er een donkere was gedaan door Tineke en ik help bij het uispoelen, uitwringen. Zo gaat het allemaal net iets vlugger. En dan wordt het tijd om ons vakantieadres voor een aantal uren te verlaten.

We stappen in de auto voor een kort ritje, Langs Ano Gatzéa naar het klooster van Aghía Tríiada. Dit klooster stamt uit 1891 en wordt tegenwoordig opgeknapt. Het is een echt monnikenklooster en de bewoners stellen het op prijs dat je gekleed rondwandelt. Dat houdt in schouders bedenkt en knieën bedekt. Voor een vrouw geldt bovendien dat een lange broek niet volstaat. Nee vrouwen moeten een rok aan. Dat heeft een Duitse al ondervonden, die in een driekwartsbroek rondloopt. En ook Tineke (in lange broek) moet een rok aan, een rok waaronder de pijpen van haar broek uitsteken. Wat is nu erger. Een monnik met een rok aan of Tineke in een lange broek? Ja, zeg het maar!

Ze, die monniken dus, bieden ons overigens een kop Griekse koffie aan en dat gaat weer gepaard met twee soorten gebak. Je kunt niet zeggen dat ze niet gastvrij zijn.

De Duitsers – bezig aan een rondreis door Griekenland – willen betalen. Dat mag niet, maar het staat vrij om geld in het offerblok te storten. Waar ze dat kunnen vinden? Wat denk je van in de kerk? Een beetje wereldvreemd zijn ze wel. Die Duitsers. Maar ook vriendelijk.

De wegen scheiden, zij lopen naar beneden, wij maken nog een paar foto’s en rijden vervolgens terug naar Ano Gatzéa waar onze geplande wandeltocht onder de kerk begint, links van de kerk eigenlijk. Een wandeling, die ik gekregen heb van een Nederlands stel dat gisteren weer naar huis is gegaan en die de tocht geplukt hebben van pilionwalks.com

Men gaat uit van een tocht van tweeënhalf uur. Wij hebben er drie uur over gedaan. Valt dus best mee. Bovendien veel foto’s gemaakt onderweg en ook nog een hapje gegeten. We hadden namelijk brood en tomaat meegenomen op deze tocht. We worden wel eens verstandig.

Het is een tocht over kardamili’s, over onverharde en betonnen paden. Door olijfboomgaarden, langs een fruitboomgaard, over bruggen, spoorrails en door een tunnel. Met uitzicht over zee, op Kató Gatzéa en Kalá Nerá. Langs ruisend water. Kortom een prachtige tocht, die eindigt bij het beginpunt.
Dat doen lang niet alle uitgezette wandelingen, dus doe niet meteen zo wijs; zo van: dat is toch heel normaal. Nee dus.

Een deel van onze wandeling gaat bijvoorbeeld over de wandelroute nummer 6, die bij de hoofdweg (onder Ano Gatzéa) begint en eindigt in Aghios Geórgias Nilías. Bij ons ontstaat er daardoor ook even verwarring welk pad we moesten volgen, afslaan voor de fruitboomgaard of rechtdoor gaan en de rode stippen volgen. Dat laatste is dus verkeerd. Voor de route die wij hebben gelopen.

Na terugkomst in Anog Gatzéa zijn we met de auto doorgereden naar Afissos en kwamen daar tot de ontdekking dat Kalá Nerá ons meer lag dan Afissos. Langs de boulevard zijn veel tentjes, maar weinig open en een geldautomaat kunnen we er in de gauwigheid ook al niet ontdekken. Net zoals internet. Weer een illusie armer. Jullie hebben dus allemaal nog een extra dag op een mailtje van ons moeten wachten. Wel hebben we er onze melkvoorraad, sapvoorraad en Ouzo (Mythilini) kunnen aanvullen. Waxinelichtjes gekocht. Ook niet verkeerd. Jammer alleen dat wij geen rokers meer zijn en dus geen lucifers hebben of aansteker. Ach voor de vakantie voorbij is, is ongetwijfeld ook dat probleem weer opgelost.

’s Avonds eten we weer eens op een ander adres. Avra. En uiteraard worden we ook hier welkom geheten. Alleen zonder welkomstdrankje, want zo kun je de kan met water toch niet echt noemen. We starten met een bietensalade, waarna Tineke een spaghetti (hier overigens makaroni genoemd) bolognese eet, geleverd zonder saus. Henk kiest voor de moussaka en krijgt er patat bij. Een bescheiden portie patat en een bescheiden portie mousaka, maar wel een beetje klef, nou ja erg klef. De Kaiser smaakt prima en het stukje gebak laat Henk voor Tineke liggen. Hij heeft al genoeg vet om mee te sjouwen. Bovendien liggen er ook nog een paar appelschijfjes en die prikt hij wel weg.

Avra? Geen aanrader, durf ik te zeggen.