Korinthos

Zaterdag 19 mei 2012

Van de Franse pubers is weinig terug te vinden in de ontbijtzaal. Of ze zijn al geweest en weer op pad, of ze zijn er gewoon niet. Er zitten sowieso weinig mensen aan het ontbijt. Veel broodbeleg is er niet. Geen plakjes kaas bijvoorbeeld en slechts een worstsoort.

Ons ontbijt duurt meestal niet lang. We gaan naar boven. De was van Tineke is bijna droog. De lucht is in tegenstelling tot gisteren nu wel blauw. Natuurlijk zwemmen er wel enkele witte wolken tussen.

We besluiten op tijd te vertrekken. Eerst naar het kanaal, dat we via een hefbrug willen overstekken. Tineke raakt in paniek als we richting Athene aanhouden en door een tunnel moeten. Die tunnel is niet zo gek lang en even later staan we bij de hefbrug. Die benaming is eigenlijk fout, want de brug gaat niet omhoog, maar daalt in het water als er een boot door het kanaal komt.

We blijven daar niet op wachten en gaan op zoek naar het oude Istmea. Ik zie onderweg wel een keer een bord staan, maar de plek waar vroeger de Istmische Spelen werden gehouden niet vinden. We komen bordjes tegen met verwijzingen naar Agia Marina en Agia Demetriou. Daarvoor stonden we wel bij een opgravingssite, maar daar was weer geen toegangshek te vinden. Dat was het dus beslis niet. We zitten dan in een prachtig tuinbouwgebied en akkerbouw. Aan de voet van de berg Onia en met Examilia als belangrijkste plaats. Dat vinden we wel en ik heb hoop dat het oude Korinthe wel gevonden kan worden. Dat moet aan de overzijde van de snelweg liggen. En inderdaad vanuit Examilia is het geen enkel punt om het oude Korinthe te bereiken.

Net zoals bij andere belangrijke vindplaatsen is hier een kleine toeristische industrie ontstaan. Die bestaat uit eettentjes en souvenirzaken. We arriveren bij de uitgang en moeten iets verderop zijn voor de entree. Daar staat een massa mensen te wachten. Meer dan de helft is kinderen, met rode shawls. En die zijn ook al binnen geweest. De rest zijn senioren en die horen ook bij elkaar. Daardoor kunnen we snel naar binnen. Centraal zijn de zeven zuilen van de tempel van Apollo, die vanuit diverse plaatsen te zien zijn.

De klassieke stad lag aan de voet van de Akrokorinthos, de akropolis van Korinthe. Vanwege de ligging kende de stad een grote welvaart. De stad beheerste de handelsroutes tussen het noorden van Griekenland en de Peloponnesos en dankzij de havens Lechaion (Golf van Korinthe) en Kenchreai (Saronische golf) ook de zeevaart tussen het westen en de Oriënt.

De stad werd gesticht door Sisyphus, die het waagde om het geheim van Zeus te onthullen en als straf een enorme kei naar de top van de heuvel moest duwen. Iedere keer dat die kei bovenaan kwam, rolde hij naar beneden. Zo moet de gemiddelde Griek zich momenteel ook voelen. Als Sisphus. Als ze denken dat er een oplossing komt voor de grote schuldenlast van het land, moet er van Europa weer een nieuwe maatregel worden genomen.

De stad is omstreeks duizend voor Christus gesticht, maar de streek was toen al duizend jaar bewoond. Nadat Korinthe zich had bevrijd van Argos breidde de stad zich snel uit en voegde zich bij de Peloponnische bond en was de bondgenoot van Sparta in de Peloponnische oorlog van 431-404 voor christus. Later zocht het echter de steun van Athenem Argos en Thebe tegen diezelfde voormalige bondgenoot. Ik ben niet van plan om hier geschiedenis te geven, dus laat ik het hierbij.

Ik geniet van de overblijfselen van de tempel.van Apollo, geposteerd naast een grote steenbrok, de Glauke bron. Op het terrein staan nog meer kleine tempels, er was ruimte voor winkels, een fonrtein en talloze winkeltjes. Kom echter niet met dit soort informatie bij Tineke aan, want dan lacht ze je in je gezicht uit. Een badhuis, waar waterleidingen heen lopen kan zij nog billijken, maar winkels? Nee, dus meld ik die ook niet. Bij deze dus.

Het verschil tussen Dorische, Ionische en Korintische zuilen wordt uitgelegd. Maar ik zie nog een groep, dat moeten kennelijk Romeinse zuilen zijn gezien de Romeinse figuren die de plaats hebben ingenomen van de Korentische aren. Een mooie uitleg.

Het museum is zeker ook de moeite waard. Tot een horde zeventig-plussers met een gids ons de toegang tot de laatste zaal verspert. We hebben dan echter al prachtige mozaïekstukken gezien, delen van beelden, vazen en kleine kunstwerken. Geen sieraden ditmaal. Buiten in een open ruimte staan nog meer beelden, op een rijtje en allemaal onthoofd.

Het Odeon en het theater liggen net buiten het hekwerk. Het Romeinse Odeon is zeker de moeite waard, maar het theater is als zodanig niet herkenbaar. En zal dat vermoedelijk voorlopig ook niet worden.

In het dorpje rond het oude Korinthe eten we een broodje gyros en plakjes gebakken courgette, voor elf euro. Daarna gaat de weg naar de kust, via een omweg dat weer wel. Zo bereiken we een industriegebied voor we Korinthos binnenrijden. Een drukke stad, dat wel. Toch valt de route er doorheen ook wel mee. Gewoon op de doorgaande weg blijven rijden. Ja, tot je op de snelweg richting Argos uitkomt natuurlijk. Maar zelfs daar is een oplossing voor, zeker als er op die weg ook wordt gefietst. Dan kun de via een brede strook voor een industriebedrijf omdraaien, oversteken en de andere kant op gaan. Richting Athene. Dat is wel weer het andere uiterste, maar wat doe je als je zo de brug over het kanaal over kan rijden, dan neem je die weg en kom je vanzelf in Loutraki terecht. Bijna vanzelf dan Nog wel afslaan en gas blijven geven.

In het hotel was ik, scheur de schroef waarmee de waslijn is vastgezet stuk en laat mijn shirts op de rand drogen. Het kleine spul krijgt een plekje op een stoel. Ook de giebelende pubers zijn er nog, naast ons.

Het vaste ritueel van tikken, lezen en wat slapen krijgt een vervolg, waarna we de kust weer op zoeken voor een wandeling over een pad en een straat die je als boulevard van Loutraki kunt beschouwen. Het is een wandelgebied, maar Grieken houden zich nu eenmaal niet aan alle regeltjes, zodat er hier en daar ook auto’s staan geparkeerd. Enkele late straatgangers zitten te wachten op de zonsondergang. Het is zaterdag en dat betekent ook flaneren en dat doen ze jong en oud, families tegelijk soms. De ondergaande zon geeft opnieuw een prachtig beeld. Dat blijft altijd fascineren.

Bij Paulos en Nikos is het in tegenstelling tot een dag eerder wel druk. Niet alle gerechten zijn er. Uiteindelijk komt ereen xoriatiki, souttsoukakia gehaktvalletjes) en voor mij rundvlees met bambies (okra) op tafel. We krijgen fruit toe voor het bedrag van iets meer dan 32 euro.

In het hotel duik ik onder en gaat Tineke de tweede helft van de Champions League-finale kijken. Ik zie de laatste twee gemiste penalty’s van Bayern en de slotstrafschop, die Chelsea de beker met de grote oren bezorgt. Het geld heeft gezegevierd over het voetbal.