Oostende

Van mijn eerste vakantie met Tineke kan ik me niet zo gek veel meer herinneren. Het is in 1974 en de reis gaat naar Oostende in België. Ik ben net een paar jaar de dienst uit en we zijn nog niet getrouwd.
Ik vraag me de laatste tijd steeds vaker af, was dat onze eigenlijke einddoel of was het zomaar een gok; ergens langs de Belgische kust. Oom Henny, een oom van Tineke, geeft ons een zwieper naar het zuiden en zet ons ergens in België af langs een snelweg. Vanaf dat moment gaan we liftend verder. In mijn belevenis heeft het heel lang geduurd voor we beet hadden. En zijn we uiteindelijk door iemand in een aftands autootje meegenomen. Hoe het ook zei, we komen aan in Oostende en zoeken daar een gunstige locatie om de nachten door te brengen.
Hoe lang we er waren? Ik zou het echt niet meer weten.

We verbleven in Hotel Telstar. Niet veel bijzonders, maar voor onze smalle vakantiebeurs in ieder geval wel betaalbaar. Het belangrijkste was dat er een bed in stond en er was een douche. In het hotel, de receptie was zelden bemand, stond in de hal ook een radio. Daarop heb ik met veel moeite een Nederlandse zender kunnen vinden, waardoor ik er met nog meer moeite achterkwam dat sv Huizen algemeen amateur-kampioen wist te worden door Elinkwijk op een gelijkspel te houden.

Oostende had enkele leuke kroegjes, waar we ’s avonds regelmatig te vinden waren. In een van die tentjes schonken sangria met vers fruit, heerlijk verfrissend.
Echt geluk met het weer hadden we niet, zodat er geen echt strandbezoek in zat. Voor Tineke was dat misschien wel sneu, maar ook toen al was ik geen strandslaper.












De haven vond ik veel interessanter. De grote stomers en ferry’s voor de overtocht naar Engeland heb ik er toen niet kunnen ontdekken, maar die deden de zeehaven van Oostende zeker aan. Indrukwekkend vonden we toen het opleidingsschip De Mercator. Tineke wilde daar het zeegat wel mee uitvaren.



Indrukwekkend was ook een bijeenkomst bij een van de monumenten. Het Nationaal monument voor de Zeelieden. Iedere paasmaandag wordt hier traditioneel een hulde gebracht aan iedereen die het leven liet op zee. Ook de zogenaamde zee-inwijding gebeurt bij dit monument. Verder hebben we de ruiterstandbeelden van Leopold I en II gezien.
Op cultuurgebied spraak ook het oorlogsmuseum ons aan, want ook hier in de omgeving heeft men te lijden gehad onder de oorlogen.














Oostende had ook enkele mooie parken. En in een van die parken gingen we dagelijks midgetgolfen. Eerlijk toegeven, Tineke was mij meestal de baas.












Oostende. De vakantie was best leuk, allemaal nieuw voor ons. Tegenwoordig kan ik rustig stellen dat er mooiere (Belgische) plaatsen zijn, waar het ook goed toeven is. Een keer terug?
Waarom niet. Nostalgie!
De terugreis verliep overigens met de trein, via Antwerpen en Roosendaal of Bergen op Zoom.
Ook die herinnering is vervaagd.