Zaalvoetbal

Via het zaalvoetbal in Almere worden in de beginjaren veel sociale contacten gelegd en onderhouden. Het moet recreatief zijn en is bedoeld voor vrienden-, familie- en bedrijventeams. Het begint allemaal met een zaalvoetbaltoernooitje dat door Allard Veldhuis en Zeeger de Graaf wordt georganiseerd. Daaruit wordt na enige tijd de Stichting Recreatief Zaalvoetbal Almere geboren.

Doordat er als snel competitie wordt gespeeld, met promotie en al krijgt het zaalvoetbal echter snel een ander karakter. Straffen en boetes worden uitgedeeld. Niet iedereen kan tegen zijn verlies. Enkele coaches trekken spelers (soms van buiten Almere) aan. Relletjes en rellen zijn geboren. Alleen inwoners uit Almere worden namelijk toegelaten of men moet in Almere bij een Almeers bedrijf werken. Wat doe je echter als je winkel meerdere filialen heeft. Dus ook in andere dorpen, steden. Dan zet je iemand op de loonlijst in bijvoorbeeld Weesp en laat hem voor geld in Almere voetballen. Betalen via shirtjes, broekjes, schoenen; het is al snel gemeengoed. Later wordt er betaald met een feestje, een reisje of gewoon cash. Een ander bezorgt de veelal jonge spelers een baantje bij een (Amsterdamse) krant en ronselt zo zijn spelers. En vooral in de hogere regionen gaan er soms aardige bedragen rond.

Heel lang is Frans Phillippo secretaris van deze club. Frans heeft een tijdje in hetzelfde hofje gewoond en met hem kunnen we (volleybalvereniging Almere-Haven) prima iets regelen als het om zaaluren gaat. Hebben wij voor iets wat langer tijd nodig? Geen probleem, stap naar Frans en het wordt geregeld als hij toevallig over de betreffende uren beschikt. Andersom kan dat ook, hoewel het voor ons vaak iets lastiger is. Dat gaat door tot het moment van verzadiging in de sporthal aanbreekt en alles veel formeler moet en gaat. Zaaluren worden bijna per opbod verkocht. Vaste competitiedagen? Daar moet mee worden geschoven. Het einde van de samenwerking wordt geboren, hoewel met juist probeert het van bovenaf op te leggen.

Voor de SRZA is de komst van sporthallen elders in de stad, deels een uitkomst, deels een verschrikking. De activiteiten worden nu over diverse hallen verspreid; Stedenwijk, Buiten, Waterwijk, FBK-hal. Dat betekent dat de organisatie strakker moet worden, het betekent zeker ook meer werk. Het aantal teams groeit de pan uit en het is een heidens karwei om structuur in de competitieprogramma’s te krijgen. En wat te denken van het zoeken van scheidsrechters.

Spil in het weg is lange tijd de familie Van Twiller. Ans en Wim doen zaaldienst, zorgen dat er scheidsrechters zijn, zijn actief in strafcommissies, houden standen bij, controleren de wedstrijdprogramma’s, geven uitslagen door aan de pers en zijn ook niet te beroerd om mij aan wat gegevens van een wedstrijd te helpen voor een wedstrijdverslag als ik elders verblijf. In de zomer zitten ze op de camping in Voorthuizen; dan willen ze niets van de SRZA weten.
Of ligt het toch iets anders?
Inderdaad, dan gaan de spullen gewoon mee en worden de programma’s voor het komende seizoen minutieus bekeken. En desondanks sluipt er wel eens een foutje doorheen.
Zij zijn immers ook niet foutloos.
Dan barst de kritiek op hen los.
Terecht?
Onterecht?
Het is gewoon jammer!
Ze zijn denk ik een jaartje te lang doorgegaan met hun werk voor de Stichting.

Ik heb over hen geen klagen gehad.