Dansen
Donderdag 27 september 2007

Mijn ‘slapie’ werkt ’s morgens weer eens niet naar behoren en daar word ik wakker van. Geen wonder want de elektriciteit is kort uitgevallen geweest en zelf opstarten doet de ‘blazer’ niet.
Het vaste ochtendritueel ontvouwt zich.De wandeling naar de bakker. Ditmaal neem ik weer eieren mee. In het appartement ligt een eierdoosje, maar die vergeet ik. Nou dan maar drie stuks in een zakje en op eieren lopen. En het resultaat is; drie gave eieren afleveren.
De eerste week zit er voor ons op. Dat betekent ook dat er acht mensen vertrekken uit Pélagos. In dit comples is nog weinig te merken dat we in het naseizoen zitten, want voor de vertrekkers komen er acht vakantiegangers terug. Een volle bak dus, maar dat merken we pas later op de dag.
Voor ons is het vandaag een rustige dag. We rijden naar de Chora en parkeren op de vaste plaats. Raema is vandaag 24 geworden. Haar hebben we ’s morgens vroeg al gebeld en het versturen van de e-card is vanuit Nederland in werking gezet door Tineke, die daar bijzonder handig in is. In de Chora kopen we voor Raema een armband, waarvan wij denken dat die wel bij haar zal passen. Handgemaakt, in Thessaloniki.
We gaan daarna op zoek naar het archeologisch museum dat in de buurt van het museum van Faltaits moet liggen. Een van de drie zalen is bestemd voor vazen, spelden en andere gebruiksvoorwerpen die bij Palamari zijn gevonden.Er is een algemene zaal en een culturele zaal. Als geheel valt het mij iets tegen, maar het boekje dat bij het museum hoort maakt dat weer goed. Daaruit haal ik weer het nodige over de geschiedenis van dit kleine en bijzondere eiland.
Om terug te keren naar het centrum (de hoofdstraat) moeten we eerst een flinke trap op. Tineke neemt de treden als een jonge godin, terwijl ik puffend en hijgend als een stoomtrein volg.In het internetcafé versturen we aan de thuisblijvers een mailtje, waarin we vertellen over onze belevenissen. Dat internetten is al een belevenis op zichzelf. We hebben de vaste lezers in een groep geplaatst. Maar er zijn twee groepen ontdekken we en welke is nu de juiste. Als we dat weten, kan ik tikken. Op tweederde van het verhaal blijkt dat de verbinding is verbroken. Met hulp van de internetcafé-eigenaar (een mooi scrabblewoord) zekeren we ons stuk. De router schijnt kapot te zijn, waardoor de verbindingen van al zijn acht apparaten met het world wide web is verbroken. De Griek vervangt de router door een exemplaar uit zijn winkel. Ik ijsbeer ondertussen door de zaak, terwijl Tineke het stukje – in een documentje – aftikt. Met horten en stoten komt het internet weer op gang en kunnen wij met kopiëren (ctr-C) en plakken (ctr-V) ons verhaal afmaken en daarna versturen.
Tijd om een broodje te nuttigen op het plein. Tineke scoort een krant van dinsdag. Zij is daar zo blij mee als een klein kind. Het lezen moet echter nog even wachten.We rijden door naar Linaria. We drinken daar aan het begin van het dorp een frapé.Bij de groente- en fruitstal worden ook wat toeristenfrutsels verkocht. Er hangt een tegeltje van Achilles, maar dat is van karton en dus absoluut niet geschikt voor de pergola. Het bezoek aan de Nikolaos-kerk, boven de haven, beperkt zich tot de buitenkant, want de kerk is op slot. Jammer, maar het is niet anders.
Op de terugweg doen we de mini-market in Aspous aan. Wij zijn hier al bekend en worden vriendelijk toegelachen.
Naast ons in het appartement zitten Miep-kraak en Mien-poetsgraag, die eerst hun appartement een goede beurt geven. Pannen, koffiezetapparaat, alles moet eraan geloven. Ja, ja, dat is ook een manier van vakantievieren.
Bij toeval hoort Tineke het verhaal dat de hostess tegen de nieuwkomers afsteekt. Een heel verhaal, bij ons was ze in twee minuten klaar. Maar goed, zij weet nu wel waar de Skyriaanse paarden te vinden zijn en die willen we graag ontdekken. Nee, in de wildernis kom je ze echt niet meer tegen. Er schijnen er slechts een paar los te lopen, maar de meeste exemplaren bevinden zich op omheinde weiden.
Maar goed ze lopen dus op een steenworpafstand van ons in Molos en dat is ook ons doel voor morgen. Een wandeling door Molos en Magazia.
De dag vliegt voorbij. Nu het weer beter is geworden, neemt de activiteit van muggen toe. Een apparaatje dat we tegen de stekers hebben gekocht, is niet effectief genoeg. Op de koelkast staat uitnodigend een spuitbus. Dan dit paardenmiddel maar gebruiken.
Waar die beestjes heen zijn gegaan weten we niet, maar binnen een kwartier is alles schoon. Nou ja, alles? Er blijft wel een luchtje hangen.
Niet erg, want we gaan toch uit eten. Dit keer een stuk rundvlees met kaas gevuld en Griekse worst voor Tineke, vooraf aardappelsalade en een gekruide, bijzonder lekkere, zachte Skyros-kaas, bovendien een Griekse salade. Heel uitgebreid ditmaal. Tel daarbij twee ouzo, een bier en een stipourou op je bent een vermogen kwijt. Een vermogen? Nee, nog geen dertig euro. Plus een avond plezier, want bij O Stélios is het vandaag druk.
Binnen zit een groot gezelschap, voornamelijk senioren, 50-plussers. Na het eten gaan daar de voetjes van de vloer. Vooral vrouwen. Een man houdt ook wel van dansen is dus het haantje. De vrouwen proberen de komiek van het gezelschap regelmatig mee te krijgen, maar slechts zelden waagt hij zich aan de ingewikkeld lijkende danspassen. Tineke gaat naar binnen om te kijken en sluit zich ook bij het dansen aan.
Ik ben liever de voyeur, die het van een afstand bekijkt. Het kriebelt wel, maar… Het ritme zit wel in mijn vingers en tenen, maar niet in mijn benen. Ik dans als een olifant op een gladde ijsvloer.
Een paar jongere vrouwen doen dapper mee. Zij horen erbij, maar toch ook weer niet. Er worden foto’s gemaakt. Maar niet door mij. Ik heb mijn fototoestel niet bij me. Helaas. Ik overweeg tweemaal om even terug te lopen, maar Tineke zegt dat zoiets geen zin heeft. De Grieken beloven de foto’s op te sturen. Maar we hebben nu donderdag 25 oktober nog niets ontvangen. Tineke maakt foto’s met haar mobiel. Die zijn heel erg vaag en niet te gebruiken.
De komiek van het gezelschap ontpopt zich tot een conferencier, die een heel repertoire van geluiden kan nabootsen. Zijn verhaal vertelt de geschiedenis van Griekenland, de oudheid, de oorlog, de dictators.
Achter ons, buiten, zit een gezelschap mannen met een meisje van een jaar of twee, die veel aandacht opeist. Bestellingen opneemt en meedanst.
De zoon van Stélios helpt mee in de bediening. Een meisje doet de vaat. Een vriend van de restauranteigenaar loopt zich suf en verzorgt de muziek. Even heb ik het idee dat hij misschien wel de eigenaar is.Tegen middernacht gaan we terug. Vlak voor ons loopt het grote gezelschap, zingend; stichtelijke liederen gericht aan Maria.