Zondagsrust

Zondag 18 mei 2008
Er zijn geen plannen om eropuit te trekken. Brood hoeft er vandaag niet te worden gehaald en Tineke krijgt de kans om uit te slapen. Gianny, de zoon van de beheerster, moet van zijn moeder naar binnen. Hij is volgens haar te lastig en wij moeten onze rust hebben. Efie heeft veel overredingskracht nodig om dat voor elkaar te krijgen.

De buurthonden zijn het niet eens met het verstoren van de zondagsrust door de kerkklokken van de grote Nikolaoskerk in Kokkári. De honden kunnen overigens ook nog verstokte atheïsten zijn. Ze beginnen in ieder geval te huilen als de kerkgangers worden opgeroepen voor een mis.
We besluiten om in de loop van de dag een korte wandeling door Kokkári en haar nabije omgeving te maken.We wandelen eerst het dorp aan de achterzijde uit en komen uit op de hoofdweg, waar een fraai kapelletje staat.Aan de rand van het dorp verwijzen borden naar de bron van Amma, maar ook naar het klooster Vrondi, het bergdorpje Vourliótes, naar Mytilinii en het kasteel Louloúdes, dat ten zuiden van Kokkári in het Ampelosgebergte is gebouwd. Water hebben we niet bij ons en het kan dus sowieso geen lange wandeling worden. We volgen de weg een stukje en kiezen bij een splitsing voor de richting van de bron en het klooster. De bron laat op zich wachten, maar we komen wel een bordje tegen met de verwijzing naar een kerkje dat ter ere van Johannis de Doper is gebouwd.We sjouwen de trappen op en in de kapel brand ik een kaarsje voor mijn drie meiden. Er verschijnen meerdere wandelaars.Wij nemen onze tijd voor we teruggaan en lopen via de kustweg het dorp weer in.

Bij Stathis drinken we een koele frappé.
De terrasjes langs de haven lopen langzaam vol. Een visser haalt voorzichtig zijn vangst uit het net.

De plaatselijke jeugd speelt in en aan he water, springt gekleed van een rotsblok af. Met de huidige zomerse temperaturen drogen de kleren snel op.

Wij wandelen via een steegje omhoog de heuvel op die het dorp scheidt van de olieraffinaderij. Deze bezorgde het dorp in het verleden de nodige arbeidsplaatsen. De rood-witte torens zijn tegenwoordig niet helemaal in ruste en walmen soms ontzettend. Voor het werk is echter nog maar een handjevol personeel nodig. Lang leve de automatisering.Vanaf de heuvel hebben we een mooi uitzicht over het dorp en zijn grote kerk. Hij is al van diverse kanten op de foto gezet, maar ik heb er nog geen stap binnengezet. Maar ook op het strand, terwijl we in de verte Samos-stad en de Turkse kust kunnen zien.In het Art-café is er vandaag geen internetverbinding. De Mythos Red is niet te drinken en de sandwich wordt uitgeserveerd met patat. Ook na de lunch is er nog geen internet. Daarom wandelen we maar door naar het terras van Goal, waar op twee schermen de wedstrijd Ajax-Twente rechtstreeks is te zien; geen beste wedstrijd.Ajax krijgt wel kansen, maar het blijft 0-0. Geen Champions League derhalve voor de Amsterdammers, een forse finale tegenvaller van het toch al niet zo beste seizoen.Frans en Joke zijn in de tweede helft achterin aangeschoven. Zij hebben een busreis gemaakt. Terug in Marin doen we nog even een wasje.Ons diner wordt bij La Bussola geserveerd door een Nederlandse vrouw, die sinds anderhalve week op Samos is en haar Griekse vriend achterna is gereisd. Tineke kiest voor spaghetti ik neem de filet Daïána, Tineke neemt als toetje yoghurt met honing en ik krijg een warme chocolademelk. Niet echt mijn favoriete drankje, maar dan had ik maar beter moeten opletten.