Thuis

Deel 23 maandag 31 mei 2010

De tijd is omgevlogen. Een goed teken. Maar het is ook genoeg geweest. Drie weken Griekenland vinden wij voldoende. Bovendien hebben we dan ook weer om iets naar uit te kijken. Voor het najaar.

Nu is het nog een keer ontbijten. In de keuken, tegenover elkaar. Het gaat net. De ruimte van dit appartement is aan de kleine kant, anders dan we hadden verwacht en de ruimte is ook kleiner dan van andere appartementen. Daar hoort Ross rekening mee te houden. Dat zullen we ze ook mailen.

Na het ontbijt de laatste rommel opruimen, restjes weggooien en enkele dingen zoals water laten we staan. Voor Maria. Die ontmoet ik onderweg en ik draag het gedicht aan haar voor dat ik speciaal voor haar heb gemaakt. Inspelend op de gesprekken die we in de tuin hebben gevoerd.

H Maria

try to forget
all your problems
cause also in Kamèlia
you can hear it
Summertime
and the living is easy


H Maria
sing this song
every day
and the sun will shine
in your heart too
even you are alone
Summertime
and the living is easy


So
H Maria
don’t worry
forget your problems
and when you sing
Summertime
You will remember
always This Moon

In de tuin verschijnt Maria later ook als ik de tassen naar buiten heb gezet. En de rest van de vakantiegangers die naar huis keren, komen niet veel later ook. Een complete tassen/kofferparade ontstaat.

De tassen en koffers worden, door Henny in een auto naar de boulevard gebracht en daar verschijnt ook de bus naar Volos. Een redelijk volle bus, mag ik wel zeggen. Er gaan veel mensen naar huis. Sommige zijn maar een weekje geweest, hebben deelgenomen aan een wandelvakantie via Ross en anderen, zoals wij, keren na drie weken terug naar huis.

De busreis naar het vliegveld van Volos, dat in het echt naar Neos Aghialos is genoemd, gaat er heel rustig aan toe. Dat heeft uiteraard te maken met het vroege uur. De hostesses voelen dat goed aan en geven de laatste reisinformatie pas vlak voor we het militaire vliegveld bereiken door.
Opvallend hier is dat de controle er een stuk minder streng is dan bijvoorbeeld op Schiphol. Water meenemen. Geen enkel punt. Wel even een slokje nemen, want de douane wil wel zeker weten dat er geen sterk (explosief) water mee de lucht in gaat, zodat we allemaal veilig de lucht in gaan.
Ach en de kooi, waarin we terechtkomen, valt ook wel mee. De kooi is er in ieder geval nog steeds. En doordat het nog niet al te heet is, komen we die tijd ook wel door. Het vliegtuig vertrekt op tijd en moet nog een kleine omweg maken vanwege militaire aanvliegroutes op weg naar het eiland Kefalonia, waar we een tussenlanding maken. Even wachten in de lucht, voor we de landing in mogen zetten en dan is het ook snel gepiept.

Op Kefalonia wordt de Boeing getankt en schoongemaakt en daarna op weg naar Schiphol. Alweer een vlotte reis, een beetje turbulentie maar verder geen problemen en keurig op tijd landen we. De tassen zijn er bovendien razendsnel en ongeveer een half uur na de landing zitten we al in de trein naar Almere. Sneller kan toch eigenlijk niet.
In tegenstelling tot onze vorige reizen worden we nu niet afgehaald van het station, maar moeten de bus nemen. Het laatste stukje lopen we en worden ingehaald, opgehaald is beter, door Raema en Daniël.Thuis, meteen de wasmachine aan met de eerste was.
Ook deze vakantie zit er weer op.