Gigantes

Deel 22 zondag 30 mei 2010

De laatste volle dag. Ik heb geen haast om naar de bakker te gaan. Maar als ze om half negen al beginnen met grasmaaien wordt Tineke toch ook wakker en is het tijd om er maar uit te gaan. Ik neem afscheid van mijn vaste bakker omdat we morgenochtend vroeg weg moeten en keer terug naar Kamélia, kook twee eitjes en zet de rest van het ontbijt vast klaar beneden in de tuin.

Rustig aan, volgens het Griekse principe van siega, siega. De tijd hier in Kalá Nerá is voorbij gevlogen, vliegt nog steeds voorbij.

Begin van de middag vertrekken we naar het dorp. Het is bewolkt, klam ook. En het wordt niet superdruk op het strand. Zoals al eerder vermeld, ook de Grieken kunnen hun geld maar een keer uitgeven en zij blijven steeds vaker thuis. De stadslui uit Volos verkassen niet langer ieder weekend naar de stranden en die vanuit Athene gaan niet ieder weekend naar hun vakantiehuisje in Pilion of waar dan ook.

Op het terras van Enalion drinkt Tineke een frappé en ik neem een nescafé, wij krijgen er automatisch al koek en andere zoetigheid bij. Toch willen wij afsluiten met Grieks gebak en dat doen we dus ook. Ontspannen, niets moeten en alles mag.

En zo wordt het langzaam maar zeker een dag met een gaatje. Dat gaatje wordt vooral gevuld met lezen, en opruimen. Restjes weggooien, tassen alvast inpakken. De laatste dingen komen morgenochtend wel.

Ontspannen, onthaasten van een vakantie waarin we toch wel weer veel hebben gezien en gedaan.

’s Avonds nog een keer naar het dorp. Nog een keer eten. Gigantes met Keftedes. Verrukkelijk. En dan afsluiten, de mensen van Pagasitikos bedanken voor hun gastvrijheid. Ook zij moesten wennen aan het vakantieseizoen.