Terugreis

Deel 15 - 5 april 2010

De terugreis wordt ingezet. Aan de overkant van de Kurfürstendamm is een taxistandplaats en we laten ons door een taxi afzetten bij de Hauptbahnhof. Ik weet van ons reisje naar de Wannsee nu ook hoe we op het station de borden moet lezen. Onze trein vertrekt van Gleis (perron) 13, een geluksnummer.

Eerst wil ik nog wat eten. Er zijn diverse tentjes aaneengeschakeld, allemaal voor een snelle - vette - hap. Bij de Pizza Hut zijn nog tafeltjes vrij. Tineke laat mij de keus. Voor Tineke een pizza Magarita en ik neem een salamipunt.

Na het eten is er nog tijd over en daarom begeven we ons op ons gemak naar een hoger level en ontdekken op het perron hoe goed hier eigenlijk alles is geregeld. Allereerst reist (bijna) iedereen op gereserveerde plaatsen. Behalve de tijden staat op de borden op de perrons ook precies aangegeven waar 'jouw' rijtuig komt te staan. En dat geldt niet alleen voor de internationale treinen. Wij hebben rijtuig 22 en die zal ergens tussen C en D komen. En dat komt ook precies zo uit. Desondanks blijkt iedereen haast te hebben om aan boord te komen. Dat heeft te maken dat niet alle treinen voorzien zijn van voldoende bagageruimte.

Op de heenreis was er in ieder rijtuig nog wat bagaruimte aan begin en eind van het rijtuig. Nu met deze trein is dat niet het geval en onze groot uitgevallen tassen moeten boven de zitplaatsen worden opgeborgen. Met een beetje schuiven en passen lukt dat net en dan gaan we in sneltreinvaart naar Spandau, verder richting Hannover dat 241 kilometer verderop ligt. Iedere meter is zorgvuldig uitgemeten, Bielefeld en Hamm. Dortmund doen we aan, terwijl het langzaam donker is geworden en de aansluitingen met volgende treinen wordt doorgegeven in de trein. Bochum en Essen waar Willie 'der Ente' Lippens furore maakte bij Rot-Weiss en nota bene ook nog Oranje haalde.
Om 20.47 uur, precies op tijd, stopt de trein langs perron vier van Duisburg. Op de zitplaats heeft een folder gelegen, waarop ik al kon lezen dat de trein naar Amsterdam op perron twaalf zal staan. Wat een prachtig systeem, die Deutsche Bahnhof. Deutsche gründlichkeit.
Ook nu weer een goede aanduiding voor de plek waar ons rijtuig (26) stopt. Nog even wat drinken pakken en als de trein stopt, ontstaat er weer een run op de witte snelheidsduivel. Wij zijn te bescheiden en worden daarvoor afgestraft. Er is in het bagagerek geen plaats meer voor onze tassen, ook omdat mensen die niet hebben gereserveerd er hun tasen hebben gestald en er zelfs iemand die in een ander rijtuig hoort bij ons zijn koffer heeft achtergelaten. Dank je wel. Moet ik hier nu iets van zeggen? Mond houden en gewoon de tas in het gangpad achterlaten. Dat lijkt mij maar het beste.

Zo bij het schrijven van het een-na-laatste deel ga ik tog nog even iemand bedanken: Daniël. Niet alleen heeft hij mij wegwijs gemaakt in het omgaan met een laptop op reis. Ook is hij bereid om mij/ons op te halen, nadat wij via Oberhausen, Arnhem en Utrecht, in twee uur naar Amsterdam zijn gereden. Daar pikt hij ons op. Bij het Centraal Station, aan de achterkant bij de beroemde pont over het IJ. Aanvankelijk is het de bedoeling dat hij ons in Almere ophaalt, zodat wij niet met tassen hoeven te sjouwen. Maar het duurt nog wel even voor de trein die richting opgaat. Dus dit is een stuk sneller. Wij winnen er ruim een halfuur mee en in die tijd heeft Daniël zijn Berlijnmuts al op.