Vrijdag 19 oktober
2018
De leerkrachten op mijn basisschool De Ark hebben weer
iets nieuws bedacht; wij nemen de vrijdag voor de herfstvakantie een studiedag
op zodat Gianny een dagje op zijn Opa IJsbeer kan passen. En het mooiste is,
Chantal van Almere City zit ook in het complot en belt op donderdag mijn opa
met de vraag of ik vanavond met een vlag wil zwaaien als Almere tegen Go Ahead
moet voetballen.
Tegen beide dingen zeg ik uiteraard geen nee. Want mijn
opa heeft soms wel wat extra steun nodig. Zeker omdat hij ook nog eens op
vrijdag mijn neefje Yari uit school moet halen. Soms doet hij dat op de fiets
en als hij ook mijn neefje Daeley in huis heeft, doet hij dat met de bus.
Vermoeiend voor hem al die kinderen. Dus een beetje oppassen als oudste
kleinkind is niet overbodig en dat gaat mij prima af. Omdat Opa IJsbeer niet
van plan is om complimentjes uit te delen, doe ik dat zelf maar.
Maar eerst ga ik met hem boodschappen doen. Prompt
vergeet hij het boodschappenbriefje en dus ook de perssinaasappelen. Ja, dat
weet ik natuurlijk niet, dat die ook in huis moeten komen. Wel dat er vanavond pizza’s
gegeten worden en om te voorkomen dat opa er twee voor zichzelf meeneemt, kies
ik er maar een voor mezelf uit. Een die ik wel lust. Met lekker veel kaas.
Als Opa IJsbeer Yari uit het Drieluik ophaalt, blijf ik
alleen in de Faunabuurt en bereid mij voor op de lunch. Dat betekent dus een
broodje ham voor mij en een toverbroodje voor mijn oudste neef. Mijn tweede
boterham, echt een uitzondering dat ik die krijg, is ook een toverbroodje.
En dan begint de lange vermoeiende middag. Waarmee houd
je zo’n man nou uren bezig? Tijdens zo’n oppasdag neem ik die man meestal mee
in de trein en we rijden soms kriskras door het land. Maar zoals al gezegd, dit
is geen gewone dag en de ochtend is al voorbij en er komt ook nog een avond.
Natuurlijk kan ik een potje schaken met hem, maar daar heeft Yari niets aan, want
die kent de spelregels nog niet. Dus Opa IJsbeer mat zetten, is er vanmiddag
niet bij.
Het beste kun je die ijsbeer maar gewoon met rust laten,
heeft Mamoe mij geleerd. En dat werkt. Nou ja, een beetje. Want hoe doe je dat.
De hele middag op mijn gsm filmpjes kijken, valt niet mee. En wat moet Yari
dan? Nou gewoon om een iPad vragen en ook filmpjes kijken.
Zoiets is uiteraard reuze saai. Daarom heb ik er een
spelletje van gemaakt. Gewoon een keer van plaats wisselen, zonder dat opa het
merkt. En zo nu en dan een andere houding aannemen. Dat helpt echt om die lage
middag door te komen.
Als mijn oma thuiskomt van haar werk, zijn de pizza’s
bijna klaar. Voor zichzelf wokt oma garnalen. Die vind ik echt niet lekker, dus
ben ik blij dat ik voor Opa IJsbeer een mijzelf een pizza in de oven heb geschoven.
Na het eten gaan opa en ik naar sportpark Fanny
Blankers-Koen, waar onze club vanavond de topper uit de eerste divisie speelt.
Nee, die andere naam gebruik ik niet, want dat is alleen maar een hoop reclame
en verandert over een paar jaar toch weer. We zijn vroeg en Ik moet nog even
wachten op de andere kinderen. Opa kletst ondertussen met een vroegere
sportmedewerker van hem, die ook in het stadion is.
Als het half acht is moet ik mij omkleden in het tenue
van Almere City. Ik krijg nummer twaalf, het nummer van de twaalfde man, de
supporters.
Jordy, de keeper van mijn vroegere team bij FC Almere,
heeft nummer veertien gekregen. En samen met hem heb ik heel veel lol. Jammer
dat Quinten er vandaag niet bij is, want ik denk dat hij zoiets ook heel leuk
vindt.
Bij de receptie van de club krijgen we de vlaggen en even
later gaan we het veld op. Het licht gaat uit, voor de clubmascotte en wij
zwaaien en zwaaien en zwieren. Maken een haag voor de spelers als die het veld
op komen. Als de wedstrijd begint, kleden wij ons snel weer om in onze eigen
kleren.
En Opa IJsbeer? Die heb ik ondertussen aan de zorgen van mijn
oom Daniel overgedragen, want die zit ook op de tribune. En hij houdt Opa
IJsbeer daar in toom, want wat die man tijdens de wedstrijd allemaal wil roepen…
Daar wordt een oppaskind niet groot van.
Ik houd mijn hart soms vast. Als de scheidsrechter fluit,
dan weet die man het altijd beter. Ik denk dat het veel beter is om opa een
spreekverbod op te leggen, of voor aanvang van de wedstrijd op te sluiten in de
kleedkamer met een spannend boek of een poëziebundel. Daar heeft hij een hele
lade vol van.
En de wedstrijd zelf? Die is spannend. Jammer dat wij
hebben verloren. Maar eerlijk waar Go Ahead is vandaag iets beter. Alleen die
kopbal in blessuretijd, die moet wel zitten hoor. Hoe dat moet? Ik zal het een keer komen
voordoen. Gewoon op het juiste moment springen, zoals ik vorige week heb gedaan
tegen AS’80. En zaterdag in het bekerduel met SDO scoor ik opnieuw voor mijn
club FC Almere. Als laatste man beloof ik dat. Kan ik makkelijk zeggen. Jullie
zijn er toch niet bij. En mijn opa is er dan ook niet bij. Die koopt dan
bloemen, omdat hij daar zo van houdt.
PS
Ik heb woord gehouden en de openingstreffer gemaakt. De
wedstrijd hebben we ook gewonnen, met 2-3. Dus wij bekeren verder.
Kleedkamerfoto is gemaakt door Ingeborg Zeilstra-Molenberg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten