Vrijdag 25 oktober 2019
Nee, echt wakker ben ik nog niet. Waardoor? Nou ik heb niet in mijn eigen bed geslapen, net zoals gisternacht. Ik logeer namelijk met mijn zusje twee nachten bij Opa IJsbeer en Oma Tineke en daar kwamen gisteren nog eens mijn twee neefjes bij. Die jongste vindt het nodig om zijn broer al vroeg wakker te maken. En hoe zachtjes hij dat ook probeert, ik word er wel wakker van. Als we dan beneden zijn, moet ik ook nog eens mijn eigen ontbijt maken. Opa IJsbeer doet dat niet meer voor mij. Alleen voor Daeley wil hij nog een toverbroodje maken. De rest moet het maar zelf doen.
Omdat opa graag met de trein reist moet ik mee om op hem te passen. Want anders komt er niets van terecht en ik durf niet te voorspellen waar hij dan helemaal terecht komt. Opa IJsbeer zoekt graag het avontuur op, zeg maar de grenzen, en de uiteinden van ons spoor. Vandaag gaat de reis naar Zandvoort en die reis moet ik dan ook nog eens voor hem uitstippelen. Het lijkt wel kinderarbeid.
In Amsterdam halen we nog net de trein naar Zandvoort, hoewel de conducteur al in de deuropening staat om te vertrekken. ‘Waarom stappen jullie niet iets eerder in en lopen jullie helemaal hier heen’, vraagt de conducteur. ‘Nou omdat die deuren allemaal al dicht zijn en die van u nog open is’, bekent Opa IJsbeer. De conducteur kan daar wel om lachen.
Zandvoort is een van de kopstations van het spoor en dat wil dus zeggen dat de trein er niet verder kan en altijd over hetzelfde spoor terug moet. Het is dus het uiteinde van het spoor. Hier ‘aan Zee’ gaan we een stukje wandelen en uiteraard fotografeert Opa IJsbeer weer van alles en nog wat. En dan jaagt-ie mij ook nog op om te onderzoeken wat het allemaal is. ‘Nou opa, dit noemen ze nu een zandkasteel. Alleen is het niet van zand gemaakt, maar van zandkleurig graniet. Dat hebben ze hier gemaakt toen het Stationsplein is opgeknapt in de hoop dat kinderen er gaan spelen in plaats van zich te vervelen. En ze hebben het ook gemaakt voor nieuwsgierige opa’s.’
De zee ligt vlakbij en de wind beukt op de kust. Er zijn genoeg mensen die daar van houden en een wandeling over het strand maken. Zelf blijf ik liever op de boulevard, want aders moet ik die oude man nog uit de branding sleuren omdat hij soms echt denkt dat hij een echte ijsbeer is.
We lopen naar het zuiden. Steeds verder weg van het circuit waar Zandvoort ontzettend veel geld mee hoopt te verdienen. Omdat de wind uit het zuidwesten komt gaat dat lopen niet al te gemakkelijk. De meeste mensen lopen in omgekeerde richting en kijken ons vreemd aan. Nou laat ons maar begaan. Wij rusten gewoon onderweg, samen met die andere beroemde oude Verkade-man, even uit op een bankje.
Omdat het weer niet geschikt is om te zonnebaden stel ik voor om naar het centrum te gaan. Dat gaat allemaal gelukkig zonder dwang. Opa vindt vrijheid heel belangrijk en zegt dat de privacy wetgeving zijn doel voorbij schiet en veel vrijheden inperkt. In Zandvoort vinden de mensen vrijheid ook belangrijk en dit jaar is hier het Europees kampioenschap Zandsculpturen gehouden. Tot begin november is een aantal van die sculpturen nog te vinden, onder andere vlakbij het museum van Zandvoort.
Omdat deze plaats niet alleen om strand draait en om snelheid laat ik opa ook nog een ander stukje van dit plaatsje zien. Nee, het draait niet om commercie of toerisme, ook niet om de beelden of het casino waar je je geld kunt verliezen. Het gaat mij om het wonen. Tegenwoordig bouwen ze overal van die hoge lelijke gebouwen, ook hier aan de kust. In het centrum zijn echter ook enkele smalle straatjes waar kinderen nog op straat kunnen spelen en mensen een zitje op straat plaatsen om te kunnen genieten van ieder zonnestraaltje.
Terug bij het station moeten we een half uur wachten want er is een trein uitgevallen? Waarom? Ik denk dat er te veel vertraging is geweest. Het voordeel hiervan is dat ik nu een zakje Smarties Gozer kan kopen.
In Haarlem stappen we over op de nieuwste sprinter, die staat al op het perron naast ons te wachten. In die trein hebben ze veel nieuwe snufjes ingebouwd, zijn er weer toiletten en zie ik zelfs ook een brandblusser onder een bank.
Niet alles is echter naar wens. Zo ontbreekt de informatievoorziening in de trein op het digitale bord, maar ook de omroepinstallatie is niet op orde. Alles is computergestuurd en daar zit het probleem, vertelt een conducteur. ‘Er zijn kinderziektes.’ Volgens een andere NS-man zijn er wel enkele kleine problemen, maar is het niet zo erg als de conducteur zegt.
Wij rijden via de bollenstreek door naar het Centraal Station van Den Haag. Hier eten we een hapje. Verdorie niet bij de Mc maar bij de Burger King. Het smaakt wel hoor, maar die frietjes zijn heel anders en dat is wel even wennen. Je kunt ze in ieder geval niet zo makkelijk tussen de gaatjes tussen de tanden door duwen.
Na het eten gaan we terug. Alleen die trein, de sneltrein, staat al klaar en toch missen we hem. Waarom? Omdat ik onvoldoende saldo op mijn kaart heb staan. De schuld van mijn mama. Die vindt dat Opa IJsbeer er niet zo veel geld op mag zetten. Dit is dus het gevolg. Opa zit al bijna in de trein. Gelukkig kan ik hem nog net terugroepen. Dat is dus al de tweede keer vandaag dat we een trein missen, want die trein halen we echt niet meer.
Het laatste stuk van deze vermoeiende, korte reis gaat gelukkig goed. Ik kan nog even mijn ogen dicht doen, want vanavond moet ik met mijn opa ook nog naar het voetbal. Pffff dit is me het dagje wel weer.
Opa IJsbeer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten