Nakaarten

Als je in het oude Olympia, in Griekenland, bent geweest, dan moet je het bijna wel over sport hebben, als je gaat nakaarten over de vakantie.Maar bij de evaluatie van onze Parga-vakantie – eind zomer 2008 – heb ik al geschreven dat we de lat niet zo hoog hebben gelegd. Het is dus goedkoop om dat cliché nu weer te gebruiken. Toch is dat ook nu van toepassing.
Ik kan het ook hebben over een sprintje trekken over de Pelopónnesos. In theorie is dat misschien wel waar.

We hebben immers de oostkust bezocht, Monemvássia, de westzijde door middel van het hierboven al vermelde Olympia, we hebben redelijk in het zuiden gebivakkeerd, in Areópoli, en we hebben in het noorden gezeten, Kórinthos.

Dat laatste was bij een trip met de bus naar Athene. De prachtige hoofdstad van Griekenland. Althans, de stad heeft prachtige plekjes. Het uitzicht vanaf de akropolis is de moeite waard. Je ziet dan de hektiek van de stad. En daarna komen de details.

Ik heb hierboven heel bewust 'in theorie' gebruikt. Want eigenlijk hebben we onze vakantie in de eerste versnelling gedaan. Noem het van mijn part een slakkengangetje. Langere en kortere wandelingen gemaakt. Soms alleen maar in een plaatsje, ik noem Kastania en Kámbos.Er waren nauwelijks plannen bij vertrek. Wel wat wensen en de meeste daarvan zijn ook verwezenlijkt. Er moet echter altijd iets te wensen overblijven. Anders is er ook niets aan. En ik heb het al eens gezegd, wij hebben niet het idee dat we alles kunnen en willen zien.
Tineke had haar buik vol van alle opgravingen en wilde duidelijk iets anders. Niet zoals in het najaar in Épiros. Toen hebben we heel wat opgravingen bezocht. Al met al hebben we nu ook nog heel wat oude stenen bekeken. Iets minder overblijfselen uit de tijd van de Goden. Maar in Griekenland vind je op ieder gebied wel iets. Want Griekenland is duidelijk meer dan Zeus en Hera. Griekenland is ook meer dan de Hades.
Griekenland heeft een lange periode van strijd achter zich. Een tijd van overheersing door Venetianen, Byzantijnen, Turken. Noem ze allemaal maar op.En de Máni, de streek waarin wij verbleven, heeft daar zeker iets van meegekregen. Hoewel de bewoners ook echte vechtjassen zijn. En zich niet zomaar laten onderdrukken. Die vorm van onafhankelijkheid kom je nog steeds tegen. Tot in het fanatieke toe. Maniakken zijn het soms, maar wat wil je als je een Mánioot bent.Met Kardamíli als uitvalsbasis hebben wij een goede keuze gemaakt. Dit plaatsje is vernoemd naar Kardos, een zoon van Lakon, de eerste koning van Lakonië. Een andere provincie in de Pelopónnesos, dan waarin Kardamíli ligt. Van Kardamíli wordt gezegd dat het toeristisch aan het worden is. Een echte vergelijking met enkele jaren geleden kan ik niet maken. Ik zal het zeker niet toeristisch noemen. Ja, er zijn toeristen. Ja, er zijn taveernes. Ja, er zijn souvenirshops. Maar niet te veel van dit alles. Het is nog steeds uitstekend te doen.En met het prachtige Várdia, onze uitkijkpost over het dorp, zijn we ook al zo tevreden. Tel daar ook nog eens een rustige, vlotte reis met Transavia bij op. Iedereen kan derhalve begrijpen dat onze reis met Ross Holidays zeker voor herhaling vatbaar is.
Ik heb geprobeerd er tijdens de vakantie al wat leeesbaars van te maken. Van onze vakantie. Soms heb ik er thuis nog iets bijgevoegd, of wat geschrapt. De indrukken zijn verwerkt in beeld en geschrift. Van Ross heb ik het kaartje geleend en deze reisorganisatie heeft ook toestemming gegeven om het voorblad van hun reisgids te gebruiken. De foto’s bij de verhalen zijn gemaakt door Tineke en mijzelf.Niets geleend en niets gejat. Thuis raakte ik een tweehonderd foto’s (van Tineke) kwijt. Via een programmaatje aangeleverd door buurman Hans en de hulp van Jan (zette ze op een CD-rom) zijn de door mij van het digitale kaartje gewiste foto’s teruggetoverd.
De kennis over het gebied en Griekenland is mij niet zomaar komen aanwaaien. Daar heb ik daadwerkelijk het een en ander voor moeten lezen. Meestal ter plekke. Zoals in het boek ‘De schatten van Griekenland’ door Stefano Maggi en Christina Troso, uitgegeven door Kosmos reisgidsen. Dit vind ik een van de beste boeken op het gebied van de Griekse cultuur en is door mij weer geraadpleegd. Net zoals ik niet om Homerus heen kan. Zijn Ilias komt ieder jaar wel van pas. Verder heb ik voor de mythologie gebruik gemaakt van het boek Griekse Mythologie, van Sofia Souli, en uitgegeven door Toubi’s.
Het weinige voorwerk is gedaan via ‘Wereldwijzer Peloponnesos, door Henk Buma en uitgegeven door uitgeverij Elmar. In Kardamíli heb ik er weinig meer naar gekeken. Het is toch allemaal aan de summiere kant.
Ik heb zeker veel gehad aan het Engelstalige ‘Inside the Mani – a guide’ afkomstig van Matthew Dean, uit Stoúpa. Dit boek met wandelingen en uitvoerige beschrijvingen van plaatsen in de Máni is een echte aanrader en in diverse plaatsen in het gebied te koop. Ik ben geen Nederlandstalige versie tegengekomen.
De Nederlandse uitgave van ‘Olympische Spelen in de oudheid’, door M.I.Finley en H.W.Pleket, uitgegeven door Fibula-Van Dishoeck, heb ik in het verleden al gespeld en heb ik er thuis nog maar eens op nageslagen.
Mystras – Hystorical and archaelogical guide, van Myrtali Acheimastou-Potamianou, heb ik ter plaatse in Mystras gekocht. Dit boek is uitgegeven bij Hesperos in Athene. Bij dezelfde uitgeverij komt Corinth Canal – Historical and Archaelogical Guide, vandaan. Dit is een co-productie van K. Tsakos, E. Pipera-Marsellou en D. Tsoukala-Konidari.Athens – between legend and history, is afkomstig van Ha’i’talis Publishing uit Athene, met teksten van Maria Mavromataki. In de boekwinkel waar ik mijn slag heb geslagen, lag geen Nederlandse vertaling. Maar ze zijn er wel.
De dochter bij restaurant Kiki heeft met haar kennis van het gebied bijgedragen aan sommige van de 24 hoofdstukken. En natuurlijk – ik heb ze al gemeld, Terry (de Engelse gids), Giorgos (de buschauffeur) en Marjolein (de hostess) hebben hun kennis met mij gedeeld. Ook ben ik Themistocles Sarelakos dankbaar voor zijn geduld om mij – een paar jaar geleden - te proberen iets van de Griekse taal bij te brengen. Misschien dat ik een volgende keer wel opduik in zijn Marathea, in de Máni, vlakbij Gýthio. Als laatste wil ik het boekje ‘Discover Monemvacia’ noemen, geschreven door Ellie Emke en uitgegeven bij Lichnos in Athene.
Ik denk dat ik hiermee voldoende verantwoording heb afgelegd. Zelf heb ik gemerkt dat ik veel over we heb geschreven. We, zijn Tineke en Henk. Maar het is vooral mijn verhaal.
Voor wie? In eerste instantie voor mezelf, zodat ik de vakantie nogmaals kan beleven. Voor Tineke, die soms heel veel geduld met mij heeft.Voor onze kinderen en voor buren, vrienden en bekenden. Eigenlijk voor iedereen die gewoon iets wil lezen.
Of ik dit vaker doe. Ik heb het al vaker gedaan en hoop het in het najaar weer te kunnen doen.Dan zal het verhaal weer eens over het eiland Lesvos gaan.