Maandag 26 april 2021
Je zal maar zo’n grootvader hebben. Wie ik bedoel? Nou Opa IJsbeer! Die man is soms echt een slavendrijver. Omdat mijn school dicht is vanwege corona heeft hij mij zondag op de fiets gezet en vervolgens heb ik met die kleine beentjes van mij wel tien kilometer tegen de wind in moeten trappen. En denk maar niet dat hij mij ook maar een moment heeft geduwd. Welnee, bij een ferme windstoot gaat hij achter mij fietsen, zodat ik de wind voor hem opvang. Maar goed we zijn dus uiteindelijk wel bij De Python gearriveerd.
En daar is het echt niet bij gebleven hoor. Want ik heb wel schoolwerk meegekregen en dat heb ik allemaal moeten maken. Geen moment rust heeft die man mij gegund. En moeilijk dat het is, die sommen bedoel ik. Ik moet van hem allemaal sommen uit mijn hoofd maken, terwijl ik eigenlijk een werkschrift erbij moet gebruiken. En die taalopdrachten ook al zoiets lastigs en als laatste heb ik ook nog een code moeten kraken. Denk maar niet dat hij mij daarmee heeft geholpen hoor. Alles echt, echt alles moet ik alleen doen.
Oké hij heeft tussen de middag een toverbroodje voor mij gemaakt. Maar dat kan ik zelf ook wel, ik ben immers SuperFayèn. De kleindochter die de hele wereld weet te betoveren met haar kunsten en overal wordt gewaardeerd. Ook wel moet kunnen vliegen, want wie staat er in de weg? Opa!
Vanmiddag ook zoiets. Wil ik hem broedende zwanen laten zien. Dus fietsen wij met zijn tweeën een stukje door Almere Buiten en als wij dan eindelijk bij een nest komen, dan is de zwaan hem al gesmeerd. Die kent Opa IJsbeer inmiddels ook al en weet dat die man zo nieuwsgierig is. Dus daarom is zij mooi van de eieren afgegaan, zodat hij haar niet heeft kunnen snappen.
Bij het tweede nest, hetzelfde verhaal. Geen zwanen op de eieren. Gelukkig is het niet al te koud, zodat de eieren dat wel even kunnen hebben. Bovendien zijn de zwanen druk in de weer met het vergaren van voedsel en het verstevigen van het nest. Dat is wel nodig, want er zijn ook veel eenden in de buurt en dat zijn bijna net zulke druktemakers als die Opa IJsbeer van mij.
Iets verderop zie ik een aantal pulletjes zwemmen. Ik vind ze zo schattig. Moeder eend houdt hun echt goed in de gaten. Ook vanwege die malle fratsen van die man. Ik heb hem vanmiddag zelfs tegen moeten houden, want wilde die donzige eendjes meenemen naar zwemles. Nou dat hebben zij echt niet nodig hoor, want die zwemmen zo weg, terwijl hij… nou hij is maar een krabbelaar en heeft mooi geen zwemdiploma.
Ja, die reiger blijft wel rustig zitten voor hem. Die weet ook wel dat die man niet kan vliegen. Alles doet hij op zijn elfendertigst. En vooral als er even moet worden doorgepakt, is hij nergens te vinden. En als je hem niet kunt gebruiken? Nou dan staat hij in de weg, maar dat heb ik al een keer gezegd. Echt vreselijk is het toch…
Maar goed, we zijn uiteindelijk toch weer bij De Python gearriveerd en daar heb ik nog een tijdje moeten bouwen aan een zwemtoren. Die moet per se groter dan mijzelf zijn, want denk maar niet dat Opa IJsbeer snel tevreden is. Pas nadat die toren boven mijn hoofd is gekomen, is die man tevreden.
Gelukkig weet ik hem over te halen dat mijn neef Yari ook mag komen, zodat hij even wat minder op mij let. Yari en ik zijn bijna vier handen op één buik, kunnen lezen en schrijven met elkaar en hebben nog nooit ruzie met elkaar gehad. Morgenavond, na het eten, gaat Yari weer naar huis omdat hij woensdag gewoon naar school moet. Gelukkig mag ik hem woensdagmiddag weer uit school halen van mijn oma. Die is heel anders dan die Opa IJsbeer. Ook haar staat die man altijd in de weg en dan roepen wij in koor: Opa!
Waar die man wel goed voor is? Nou een verhaaltje vertellen of voorlezen. Voor wij gaan slapen. Goed jullie zijn weer helemaal bij. Nu ga ik voor het slapen gaan nog even chillen met mijn neef. Tot de volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten