28 april 2021
Om oma een beetje te ontzien neem ik vandaag Opa IJsbeer onder mijn hoede. De titel van dit verhaal geeft iets anders aan, maar niet oma, maar opa wordt uiteindelijk gered. Waarvan? Nou dat is een heel verhaal op zich, dus…
Als oudste kleinzoon heb ik niet alleen verantwoordelijkheden, maar ook enkele voorrechten. Zo reis ik met Opa IJsbeer regelmatig met de trein langs verschillende stations, naar eindstations en over diverse lijnen. We zijn echt niet op alle treinstations uitgestapt, maar hebben inmiddels wel bijna over alle lijnen al samen gereden. En ik vind dat nog steeds leuk. Onze laatste reis ligt echter alweer enige tijd achter ons, als gevolg van het nog steeds aanwezige virus.
Vandaag hebben wij de stoute wandelschoenen aangetrokken en hebben ondanks alles een reisje gemaakt. Niet naar een kopstation, hoewel dat op een bepaald moment wel zo voelt. Wij zijn ruim op tijd op station Buiten voor de trein naar Dordrecht. Even is het spannend, of de treinen wel zullen rijden want er is immers een staking van medewerkers van Pro Rail. Onze reis heeft daar echter geen last van. Wel rijden er op dat moment minder treinen de andere richting uit.
We hebben een rechtstreekse verbinding die ons onder andere langs Schiphol, Den Haag (Holland Spoor), Delft (met zijn stadsgids) en Rotterdam leidt. Binnen twee uur zijn wij in Dordrecht. Hier strekken wij even onze benen, want van een hele dag in de trein wordt Opa IJsbeer moe en zit hij (vanachter zijn mondkapje) te gapen.
We wandelen naar Park Merwestein, het oudste stadspark in deze stad. Het is ontstaan uit een landgoed met dezelfde naam. De gemeente is in 1884 eigenaar geworden van dit landgoed en in de villa hebben talloze burgemeesters gewoond. De villa is in de Tweede Wereldoorlog gebombardeerd, toen de Duitsers daar gebruik van maakten. Op die plek staat nu een herdenkingsmonument. Dit monument en talloze andere kunstwerken worden door mij en Opa IJsbeer gefotografeerd.
Maar ook ontdek ik loslopende kalkoenen en een zwart zwanenpaar, zie ganzen lopen en er is een hertenkamp, er spelen kinderen. En wij? Wij nemen plaats op een bankje, eten een meegenomen krentenbol, praten en denken na over jong zijn, ouder worden, puberen.
Tijdens onze reisjes staat echter niet het wandelen en praten centraal, maar het treinen en dus gaan wij weer naar het station van Dordrecht om onze reis voort te zetten. Wij nemen vandaag de MerwedeLingelijn. Dit is een traject tussen Dordrecht en Geldermalsen. Die verbinding bestaat al sinds 1885 en sinds eind 2006 is de provincie Zuid-Holland hiervoor verantwoordelijk. Ruim twee jaar geleden heeft Qbuzz het vervoer overgenomen en is het onderdeel geworden van R-net en dat is ook aan de kleuren van de nieuwe treinstellen te zien.
Er is een kwartierdienst ingesteld tussen Dordrecht en Gorinchem, er zijn ook nieuwe stations bijgekomen. Allemaal weetjes voor treinfanaten. En de treinen? Die zijn ook ingesteld op het vervoeren van mensen met een handicap. De lijn eindigt zoals gezegd in Geldermalsen, waar een heel nieuw station wordt gebouwd. Een mooi punt om te gaan lunchen zo heeft Opa IJsbeer bedacht, de terrasjes zijn vanaf vandaag immers weer open.
Met één ding heeft hij echter geen rekening gehouden: Eten & Drinken is nog gesloten. ‘Wij gaan in het weekend weer open’, zegt de eigenaar. En het centrum is minimaal een kwartier wandelen en de kans dat daar gegeten kan worden is vermoedelijk klein. Dus… Wij besluiten om verder te treinen met de NS door de Betuwe en ons heil, lees terrasje, in Tiel te gaan zoeken. En daar doet Opa IJsbeer een ontdekking.
Die man is zijn fototoestel kwijt. Het is maar goed dat zijn hoofd niet los zit, want anders vergeet hij die ook mee te nemen. Ik neem hem maar weer onder de arm, niet letterlijk hoor, troost hem en wij rijden langs de bloeiende fruitbomen terug naar Geldermalsen. Daar staat een trein klaar om te vertrekken, een trein waarin wij al eerder hebben gezeten en met de conductrice die al eerder onze kaartjes tweemaal heeft gecontroleerd.
Zij heeft opa’s fototoestel gevonden en die ligt inmiddels al in Gorinchem bij de servicebalie. En daarom stappen wij in Gorinchem uit. Halen de tas met camera op en halen nog net de wachtende trein naar Dordrecht. Want het rondje gaan we nu echt niet meer afmaken. Dat komt later nog wel eens. Voor vandaag genoeg meegemaakt.
In Dordrecht halen we nog net de intercity naar Lelystad en hoeven zodoende nergens meer over te stappen. Het blijft, in tegenstelling tot de heenreis, heel rustig in de trein zodat ik nog even kan leren.
Zelfs op Schiphol en op station Zuid stappen er nauwelijks mensen in. Nog eenmaal een wegwerpmondkapje omhoog in de bus en dan kan die weg. Opa IJsbeer, je wordt weer bedankt.
Opa IJsbeer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten