Zaterdag 16 november 2019
ASC Waterwijk O13-2 – FC Almere O13-1
Zoals SV Almere ooit een Ome Jan (de Moor) zo kende ASC Waterwijk een Ome Jan (de Ridder). Laatstgenoemde is een van de oprichters van ASCW zoals de club ook wel wordt genoemd. Ik heb het dan over het jaar 1984. AS’80 bestond al en een groep mensen zocht nog een veld voor een tweede voetbalclub in Stad. Dat veld werd in Buiten gevonden. Maar… inwoners van Buiten vonden het maar niets dat er een club uit Stad daar zou gaan voetballen en dan ook nog met de naam Waterwijk. Dus werd snel Buitenboys opgericht.
De gemeente kwam vervolgens met een veld op Bok de Korver op de proppen en dat moest Waterwijk delen met Real Almere. Na een paar jaar werd er aan de rand van de Kruidenwijk een nieuw sportpark geopend en daar kreeg Waterwijk alsnog een eigen plekje, dicht bij de wijk waarnaar de club is genoemd.
Het sportpark heet Rie Mastenbroek, genoemd naar een voormalig zwemster die in een ver verleden – zelfs voor Opa IJsbeer was geboren – driemaal goud won tijdens de Olympische Spelen. Met al dat water en zwemmen als uitgangspunt ging de auteur van dit verslag op zoek naar een speciale pet, maar een zwemcap was niet voorradig zodat hij zaterdagmorgen al vroeg blootshoofds langs het hoofdveld van Waterwijk stond.
Hier speelt de trots van FC Almere onder 13-1 zijn wedstrijd tegen het tweede team van de jaargenoten van Waterwijk. Een wedstrijd die gewonnen moet worden, want de tegenstander heeft nog geen enkele zege behaald en de formatie van trainer/coach Benjamin gaat nog steeds voor de eerste plek.
Ja en als de aanhang uit Haven dan al weddenschappen afsluit dat de eerste treffer binnen drie minuten valt, dan weet je het wel. De eerste kans is zelfs binnen een minuut en de bal gaat rakelings over. Zo’n wedstrijd wordt het dus.
Een wedstrijd waarin doelman Dylan zich staat te vervelen en al blij is met een paar terugspeelballen. En de rest is geschiedenis. Of toch niet. Rayan krijgt het op zijn heupen en laat de aanhang van FC Almere met een bekeken schot in de achttiende minuut juichen. Bij de trots gaat er echter veel mis. Veel doelloos gepingel en voor het doel zijn de spelers niet scherp.
Opa IJsbeer gebruikt de pauze om nog even te praten met een andere coryfee van Waterwijk: Eddie Maduro. Ook een van de oprichters van de club en de vader van Hedwiges en Roger Maduro. Twee voetbalinternationals, de een op het veld en de ander in de zaal. Op tijd staat Opa langs de lijn en ziet dat het spel iets beter is.
Opnieuw krijgt FC Almere veel kansen. Een vrije trap van Soufian belandt in de 38ste minuut op de lat. Een minuut later is het door Rayan wel raak en als twee minuten later Gianny de bal bij de tweede paal inkopt is de wedstrijd wel gespeeld. Alleen voor Rayan niet. Die voltooid zijn hattrick en viert dat met een buikschuiver: 0-4.
De jongens uit Haven hebben duidelijk medelijden met deze tegenstander, die niet genoeg is en tot overmaat van ramp ook nog van keeper moet wisselen. Ondanks dat de veldspeler zijn handen niet gebruik om verdere goals te voorkomen, maakt FC Almere daar geen gebruik van. Tevreden gaat de aanhang naar huis. De drie punten zijn binnen.
En Opa IJsbeer? Die is kritisch. Voor een verslaggever is dat ook het makkelijkste; kritiek leveren op. Immers: goed nieuws is geen nieuws. Maar zeg dat niet tegen de voetballers van Onder 13-1. Die blijven strak tweede, omdat naaste achtervolger Huizen bij de koploper met 3-0 verloor.
Opa IJsbeer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten