Zaterdag 9 februari
2019
Opa’s Oppasdag is een begrip, maar heeft toch al een
tijdje een andere klank gekregen. De tijd dat opa op ons, zijn kleinkinderen,
moet passen is bijna voorbij. Al een tijdje is het aan ons om ervoor te zorgen
dat die ouwe ijsbeer geen gekke dingen doet. Alleen mijn broertje Daeley heeft
soms nog wat steun nodig bij het oppassen, maar dit jaar gaat hij ook naar
school en dan…
Ieder van ons heeft inmiddels een eigen taak. Laat ik bij
mijn nichtje beginnen. Fayèn is zijn prinses en daarom doet zij er alles aan om
het hem naar de zin te maken. Sleurt zelfs met grote ijsberen, zodat Opa
IJsbeer maar niet vergeet dat hij van knuffels houdt.
Verder heeft mijn grote neef opdracht gekregen om ervoor
te zorgen dat Opa IJsbeer zich bij het voetballen gedraagt. Niet zo eigenwijs
doet en de spelers aanmoedigt en niet afkraakt. Ook de scheidsechter zo nu en
dan een compliment geeft, hoewel dat - heel begrijpelijk – soms erg lastig is.
Trouw zwaait Gianny daarom regelmatig met een vlag om hem maar gunstig te
stemmen en de boze geesten te verjagen.
Maar de allerbelangrijkste taak is toch voor mij
weggelegd. Ja, jullie kunnen mij nu wel eigenwijs vinden maar het is echt zo.
De wereld wordt steeds gevaarlijker en zeker voor oude ijsberen. Kijk maar eens
naar de Noordpool. De leefwereld voor de ijsbeer en dus ook voor opa wordt
steeds kleiner. En daardoor wordt hij onberekenbaar, kan zomaar de gekste
dingen doen, zeggen. En als er dan wordt gereageerd door iemand, wie neemt het
dan voor hem op? Nou ik dus.
Waar dat zelfvertrouwen vandaan komt? Dat is toch niet zo
moeilijk. Dat heb ik geleerd in de dojo op sportpark Rie Mastenbroek. Ooit was
die mevrouw een goede zwemster, maar op dat sportpark staat ook de sportschool Van
Rheenen Sport. Daar doe ik aan een zeer moeilijke kunstvorm: judo. Dit is
ontworpen door een Japanse meneer en die kwam met een zelfverdedigingssport, die
er voor een deel op gebaseerd is om gebruik te maken van de beweging van de
ander en die om te zetten in een balansverstoring. Dus geen schoppen of
stompen, maar vegen en haken en werpen en…
Vandaag mag ik bewijzen wat ik al heb geleerd en moet met
mijn zeven jaar een examen afleggen. Ik moet valbreken en rollen en inderdaad
allerlei technieken die onderverdeeld worden onder ashi-waza (beenworpen) en
ne-waza (grondtechnieken), maar ook het controleren van een tegenstander (katame-waza).
En ik denk dat zelfs de oude judoleraar van Opa IJsbeer, als hij mij vandaag
bezig had gezien, tevreden zou knikken.
Mijn naam wordt voor de examens beginnen al omgeroepen
door mijn judomeester, want als ik alles goed doe, dan krijg ik meteen mijn
groene slip en mag weggaan. De andere judoka’s moeten allemaal wachten tot
iedereen klaar is. Maar ik moet vanmorgen nog naar Lelystad, omdat ik daar
zwemlessen krijg.
Opa IJsbeer en oma komen ook kijken en opa is net op tijd
om te zien, dat ik al heel goed kan rollen en ook iemands been aan de
binnenkant kan wegvegen. En niet bang ben als ik met mijn rug op de grond lig,
dan kan ik er nog onderuit komen en de rollen omdraaien.
Dus ik waarschuw iedereen: blijf van mijn opa af, want
anders krijg je met mij te doen. En dat geldt dus echt voor iedereen. Want ik
heb nu mijn groene slip en kan de hele wereld aan.
Opa IJsbeer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten