Woensdag 20
februari 2019
Met mijn Opa IJsbeer heb ik al heel wat lijntjes
afgetreind. Vandaag gaan wij er weer enkele afstrepen. Tenminste dat hoop ik,
want je weet maar nooit. En grenzen die zijn er om op te blijven zoeken. En
soms moet je daar ook overheen gaan. Maar dat is iets wat je moet doen met beleid
en soms ook een beetje moed. Gedoseerd, een woord dat opa heeft geleerd toen
hij ziek was en anderen nu regelmatig voorhoudt.
Sommige trajecten van de trein hebben wij al vaak
gereden, zoals het stuk tussen Almere en Zwolle. Andere stukjes zijn nieuw.
Vandaag rijden wij eerst naar Leeuwarden. Daar ben ik in 2014 ook al met hem
geweest en heb opa laten zien dat dino’s niet echt gevaarlijk zijn. Echt waar,
dat zijn fabeltjes. Als twaalfjarige geloof ik daar niet meer in, maar hij…
Daarvoor is het ook een ijsbeer.
Maar goed, het komt dus goed uit dat wij al vaker over
hetzelfde spoor zijn gereden, want nu hoef ik ook niet meer bij ieder station
de trein uit om de bordjes van het station te fotograferen en heb ik tijd voor
andere dingen. Net zoals mijn opa kijk ik naar buiten en dan komen er vanzelf
woorden in mijn hoofd. Ik ga jullie er nu niet mee lastig vallen, maar geloof
mij maar ik heb ze in mijn telefoon geschreven. Van Opa IJsbeer moet ik ze
bewaren voor later. Soms zegt hij inderdaad iets verstandigs.
Omdat wij in de intercity zitten gaat de reis heel snel. In
de buurt van Steenwijk rijden wij stapvoets, omdat daar problemen zijn met een
wissel. Die zijn nog niet helemaal opgelost en de machinist en de
spoorverkeersleider zijn bang dat als de trein over de wissel dendert dat het
weer fout gaat. Daardoor lopen wij wel enkele minuten vertraging op en het lukt
niet die weer in te lopen.
Lopen moeten we in Leeuwarden ook, naar het busstation.
Want tussen Leeuwarden en Buitenpost wordt gewerkt aan het spoornet en daarom
worden er bussen ingezet door Arriva, dat het vervoer tussen Leeuwarden en
Groningen regelt. Dus opa mag ik het nu wel of niet afstrepen?
Bij het station staat alles heel goed aangegeven en met
voetstappen op de vloer worden wij naar het juiste busperron geleid. De
touringcar komt even later aanrijden en ik vind een plekje voor in de bus. De
chauffeur is heel vrolijk en vraagt of iedereen naar Buitenpost moet. Nou dat
komt goed uit, want hij rijdt daar ook heen.
Op het station van Buitenpost komt een paar minuten later
de regionale trein naar Groningen. Wij zoeken een plekje in de eerste klas. Ik
zie hoe het landschap verandert. Veel van de kleinere stations lijken op
elkaar. Maar Groningen is andere koek, hoewel dat volgens Opa IJsbeer bij
Deventer hoort. De Martinitoren daar kan hij echter geen bezwaar tegen hebben
volgens mij, die hebben wij twee jaar geleden gezien.
Vandaag wil ik door naar Leer in Duitsland, maar daar
komen we niet. Want tussen Groningen en Leer worden ook bussen ingezet en rijdt
de trein niet. Daarom gaan we maar naar Delfzijl. Toch weer een nieuw stukje
spoor voor mij. Bij Sauwerd splitst het spoor zich en kun je doorrijden naar
Roodeschool en Eemshaven, het zuidelijke spoor gaat via onder andere Bedum en
Appingedam naar de rand van de Eems. Hier is voor passagiers het eindstation,
maar er loopt nog een spoorlijn door voor goederenverkeer.
In Delfzijl gaan we op zoek naar een snackbar om een
broodje te eten. Maar eerst zien we nog de prachtige molen. Deze molen heet Adam
en stond vroeger samen met de poldermolen Eva in Bedum. Laatstgenoemde
verhuisde in 1818 naar Usquert. De Adam werd ook afgebroken en in 1875 in
Delfzijl herbouwd. Na de Tweede Wereldoorlog verdween zijn functie als koren-
en pelmolen. Eind jaren vijftig na een restauratie is Adam als museummolen in
gebruik genomen. In de voet worden nog steeds exposities van schilderijen
gehouden.
De naam Delfzijl is een samenvoeging van twee woorden.
Zijl betekent sluis en Delf is de vroegere naam van het Damsterdiep, het kanaal
tussen Groningen en de Eems, dat hier op het open water eindigt.
Wij proberen over een stuk dijk te wandelen, maar dat
lukt niet omdat er aan een dijkversterking en verhoging wordt gewerkt. Heel
belangrijk want Delfzijl is heel kwetsbaar voor overstromingen en
dijkdoorbraken. Bij noordwesterstorm stuwt de wind het water vanuit de Noordzee
en Waddenzee hoog op en regelmatig is de stad onder water komen te staan. De
dijkgaten worden bij gevaar gesloten, zodat alleen het buitengebied wordt
getroffen. In de Waterpoort is een gedenkteken aangebracht, een verwijzing naar
de stormvloed in 1962. De hoogste stand ooit is in november 2006 gemeten. Het
water bereikte toen een hoogte van 4,83 meter boven NAP.
Voor Opa IJsbeer ga ik op zoek naar diverse beelden. Hij
vindt het leuk om beelden en monumenten te fotograferen. En als ik even niet
oplet word ik zelf ook nog vereeuwigd tot een kunstwerk.
De vroegere synagoge is tegenwoordig een
informatiekantoor. Een grote Joodse gemeenschap is er nooit geweest in
Delfzijl. De eerste groep Joodse inwoners is afkomstig uit Emden, in Duitsland.
En voor de latere Joodse bewoners geldt eveneens dat de meesten uit Duitsland
afkomstig zijn. In 1942 is de synagoge gesloten, nadat alle Joodse inwoners verplicht
zijn verhuisd naar Amsterdam.
Het wordt tijd om terug te keren naar het station. We
hebben geluk en hoeven niet zo gek lang te wachten op de trein terug naar
Groningen. Rustig boemelen we naar de Groningse provinciehoofdstad.
De aansluiting is perfect. Omdat wij beiden moe zijn stel
ik voor om maar in een keer terug te gaan naar Almere. Zo’n sneltrein is een
uitkomst want onderweg stoppen we alleen in Assen Zwolle en Lelystad. Om half
zes zijn we al in Stad en daar eten we bij McDonald’s iets, terwijl we naar een
mooie tekening van Kamp Seedorf kijken. Een mooier slot kan ik niet bedenken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten