Woensdag 29
augustus 2018
Lang leve het onderwijs. Nog een schooljaar op De Ark.
Daar ben ik wel blij mee dat het nog maar een jaar is, want daarna ga ik naar
het voorgezet onderwijs en verlaat de basisschool. Daarop zitten alleen maar
kleine kinderen.
Of ik iets op De Ark heb geleerd? Ja wel wat. Van juffrouw
Hellen heb ik bijvoorbeeld geleerd dat Piet Mondriaan heeft geleefd en vandaag ga
ik met Opa IJsbeer op zoek of ik daar nog iets van terug kan vinden, in
Winterswijk.
We staan daar niet te lang bij stil, want die oude man
vergeet zoveel dat het zonde van mijn tijd is om er lang over uit te weiden. Ja
echt waar, dat schrijf je zo en niet als uitwijden, want dat betekent wijder
maken. Een taallesje tussendoor kan nooit kwaad. Niet dat ik zo’n betweter of
kei ben in taal, maar met die flauwe grapjes van mijn opa moet ik wel goed
opletten.
Goed vandaag gaan we dus, in de laatste week van mijn
zomervakantie, een dagje op pad met de trein. Omdat Opa IJsbeer een dag gratis
kan reizen maar dan niet in de spits mag vertrekken, nemen we de trein van 9.01
uur naar Zwolle. Dat is een stoptrein, dus het duurt wel even voor we daar
zijn. Omdat het een lange dag belooft te worden heb ik een boek over de
voetbalkampioen meegenomen, want dat wil ik later ook worden.
In Zwolle moeten we overstappen op de trein richting
Nijmegen. Die gaat pas over 25 minuten. Ik vraag mij ondertussen af waarom er
grind tussen de rails ligt. Weten jullie het antwoord? Nou ik inmiddels wel.
Gevraagd aan een machinist. De rails van de trein moeten recht blijven liggen.
Omdat een trein zwaar is en de rails iets trilt als de trein erover rijdt, zakt
de rails weg in de aarde en ligt niet meer recht maar golft. Daarom wordt er
grind op de aarde gestort. Grind is los en daardoor veert de rails iets mee.
Wel kan het grind wegschuiven en daar hebben ze dan speciale locomotieven voor met
een grijper aan de zijkant, die het grind weer onder de rails schuift. Dat
gebeurt ook wel eens met de hand, nou ja schop. Vooral bij stations waar het
met zo’n locomotief wat lastiger is om het grind te verschuiven.
Tijdens onze tweede etappe raakt de trein al snel voller
en voller. Zelfs in de eerste klasse is er geen plekje meer vrij en in Zutphen,
waar wij uitstappen, kunnen we slechts met moeite de trein uit. Daar staat ook
een massa mensen te wachten en niet iedereen kan met deze trein mee. Sommigen
moeten wachten op de volgende trein. Dat er zoveel mensen met deze trein mee
willen, komt omdat er een baanvak naar Apeldoorn is uitgevallen en bijna
iedereen probeert om te rijden.
In Zutphen nemen we de streekterrein naar Winterswijk. Wie
denkt dat de eerste klasse altijd aangenaam zitten is, heeft het mis. De stoelen
hier zijn veel harder dan in de tweede klasse waar je duidelijk veel lekkerder
zit. Ook zit er geen deur in en het afstapje, als je eruit wil, is gevaarlijk.
Ik waarschuw maar een keer opa.
We lunchen bij Hertog Karel van Gelre, echt chique hoor;
een kroketje en een frikadel eten bij een hertog. O ja opa neemt een uitsmijter
op bruin brood. Zelf vind ik dat eigeel vies, dus nee voor mij geen broodje ei.
De ouders van Mondriaan wonen lange tijd in Winterswijk
en als de kunstschilder Piet Mondriaan in Winterswijk is, dan doet hij inspiratie
op voor zijn schilderijen. En denk maar niet dat hij alleen schilderijen met zwarte
lijnen en ingekleurde vlakken maakt, dat zie je in zijn museum wel. Daar gaan
wij niet kijken maar in sommige straatjes hangen reproducties van zijn landschapschilderijen.
Bij de voormalige textielfabriek staat een monument voor
hem. Wel apart, een stoel die aan een muur is vastgeplakt en waarop hij dan
ligt. Gek hoor.
We staan ook nog even stil bij het oorlogsmonument, met
daarachter zuilen met de namen van Joodse inwoners van Winterswijk. Die zijn in
de Tweede Wereldoorlog weggevoerd en omgebracht. De meesten in Auschwitz, van een
enkeling is niet bekend wat ermee is gebeurd. Vlakbij staat ook nog het
monument van Tante Riek, die is opgepakt omdat zij een heel netwerk van
onderduikers heeft opgezet.
Dat is wel voldoende aan geschiedenisles over Winterswijk
voor vandaag. Nu weer tijd voor iets serieus. Weten jullie waarom een koe niet
in een voetbalstadion mag komen? Niet? Nou omdat hij alleen maar boe roept!
Oké, oké we gaan wel weer op pad. Nu met de streektrein
naar Arnhem. Een boemeltje dat op heel veel kleine stations stopt. In plaatsen
waar ik nog nooit van heb gehoord zoals Terborg en Wehl. Ja Doetinchem, daar
komt De Graafschap vandaan. Het stadion zie ik niet liggen.
In Arnhem stappen we over op de intercity naar
Roosendaal. Het begint te regenen, dus kun je beter in de trein zitten dan buiten
wandelen.
Omdat we net voor de spits zijn ingestapt mogen we lekker
gratis blijven reizen. Zelf heb ik overigens wel moeten betalen voor mijn reis.
Maar de railrunner van mij is wel een hele dag geldig. Dus dat valt ook weer
mee. Onderweg zie ik een groepje buffels staan op de rails. Denk nou niet meteen
dat er koeien zijn losgebroken, maar dit zijn treinen. Vandaag maakt de NS-buffel
zijn laatste treinreisje. De buffel is een dieseltrein die niet meer nodig is
omdat het gehele treinnetwerk van NS op elektriciteit is overgezet.
Roosendaal is het eindstation van onze trein. Wij kunnen
wel overstappen naar Vlissingen, maar zelfs voor mij is dat te gek. Dus daarom
neem ik Opa IJsbeer maar mee uit eten. Zelf ben ik gek op McDonald’s, maar daar
wil opa niet eten. Daarom gaan wij naar een pizzeria, want op een luxe
restaurant zijn wij niet echt gekleed.
De ober leert ons hoe wij de pizza het
beste kunnen snijden. Ik ben al een paar keer in Italië op vakantie geweest,
maar dit hebben ze mij nog nooit zo geleerd. Na de pizza nog een ijsje en dan
moeten we rennen, want anders halen we onze trein niet meer naar huis.
Die vertrekt als we net zitten. Dat is weer een lange rit
naar Amsterdam. Daar komen we om vijf voor negen aan en moeten dan nog naar
Almere. Maar natuurlijk zijn wij slim. We stappen in Leiden over op de intercity
naar Leeuwarden en die stapt, inderdaad, in Almere. Tijd genoeg dus om mijn
boek uit te lezen.
Om 21.01 uur komen we in Almere Stad aan. En dat is dus
precies twaalf uur later dan we met de trein uit Almere Buiten zijn vertrokken.
Nog een kort ritje met de bus en dan zijn we thuis. Een lange en leuke dag,
vind je ook niet opa? Jawel Gianny. Dank je wel dat ik mee mocht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten