Fayèn en Opa IJsbeer redden Nederland

Vrijdag 31 augustus 2018

Het is vandaag de laatste dag van de schoolvakantie en ik denk dat mijn papa en mama maar een briefje aan mijn nieuwe juf moeten geven, dat ik eigenlijk nog wat extra vakantie nodig heb. Weten jullie waarom? Nee? Dan zal ik jullie dat vertellen. Van mijn papa en mama moeten mijn broer Gianny en ik ervoor zorgen dat Opa IJsbeer zich niet verveelt in de vakantie.

Eerder deze schoolvakantie hebben mijn neefjes Yari en Daeley dat ook al gedaan. Vandaag is het dus mijn beurt, zijn prinses krijgt de lastigste klus van allemaal. Want wat moet je met die oude ijsbeer nu nog aan?

Nou ik neem hem mee naar Madurodam. Dat is een klein stadje in Den Haag en daar hebben ze heel leuke dingen om mee te spelen en om naar te kijken. We gaan er met de trein heen en net als mijn broer eerder deze week stappen we in Leiden over op een andere trein. Onze eerste trein gaat namelijk naar Dordrecht en wij willen naar het Centraal Station van Den Haag.

Op dat station nemen we tram 9 en die brengt ons rechtstreeks naar Madurodam. Dat is geopend in het jaar dat Opa IJsbeer is geboren en onze vroegere koningin is de eerste burgemeester van dit dorp geworden. Maar het ziet er nu heel anders uit dan toen het is geopend. Met allerlei nieuwe binnen activiteiten. En windturbines in het water. En, en…

Ga zelf maar kijken. Ik ga niet alles voorzeggen. Wat ik wel wil vertellen. Nou dat ik heel sterk ben. Want soms moet je echt veel doen in Madurodam. Ik heb bijvoorbeeld kazen omhoog getrokken. Nee, niet een, maar ook twee en zelfs drie en vier. En er zijn maar weinig kinderen die dat echt kunnen. Maar een ding mag je niet doorvertellen. Opa IJsbeer heeft wel een handje geholpen. Toch ben ik best trots op mezelf en zeg één hoera voor Fayèn.

Zo dat hebben we ook alweer gehad. Juichen heb ik ook gedaan bij de film over het Nederlands voetbalelftal dat in 1988 Europees kampioen is geworden. Ik heb gejuicht voor Marco van Basten, maar wil wel dat er nu ook een filmpje komt voor ons vrouwenelftal, want die zijn toch ook maar mooi Europees kampioen geworden met Sherida Spitse en Shanice van de Sanden. Ik roep op tot girlpower.

Wij meisjes moeten altijd maar meisjesachtig zijn, terwijl wij veel meer zijn. Veel meer kunnen ook. Hansje Brinker heeft de naam dat hij Nederland heeft gered door zijn vinger in de dijk te steken. Maar wat ik vandaag gedaan heb? Pffff, ben er nog moe van. Iedere keer begint het wel ergens te spuiten en ik maar rennen van links naar rechts en weer terug. Ik glijd zelfs een keer op mijn billen. Maar ik heb het gered. En Opa IJsbeer die staat alleen maar te lachen. Er staat bovenaan wel dat hij Nederland heeft gered, maar alleen maar door mij aanwijzingen te geven. Ik moet wel het zware werk doen.

Maar dat is niet erg hoor. Dat heb ik vandaag met plezier gedaan. En de beloning is een bos tulpen tellen. Echt waar ik houd van Madurodam en zo te zien ben ik niet de enige.

Als beloning daarvoor heb ik opgetreden met Armin van Buuren. Heerlijk muziek mixen en voor mij dansen de mensen op het veld. Twee grote jongens hebben geprobeerd voor te dringen, maar dat is niet gelukt. Want Opa IJsbeer heeft even gegromd en die jongens zijn toen meteen afgedropen. Heel beduusd, een stapje terug gedaan.

Oké zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan met mooie verhalen. Zo heb ik geprobeerd om Nieuw Amsterdam te verdedigen tegen de Engelsen. Met een kanon heb ik heel veel kogels afgevuurd. Maar de burgemeester van Nieuw Amsterdam heeft de witte vlag gehesen. Is toch al mijn inzet voor niets geweest.

Uiteraard heb ik ook Schiphol gezien. Daar staat een vliegtuig waarmee Opa IJsbeer op vakantie gaat. Naar Griekenland. En een vliegtuig waarmee ik in Italië ben geweest. Daar hebben ze mooie stranden en bergen en die zijn er niet in Madurodam.

Wel veel treinen en daarmee heb ik dus vandaag een paar keer gereden. De treinen hier rijden over bruggen en door dorpjes. Er zijn dubbeldekkers en sneltreinen en goederentreinen. Ik heb ze allemaal gezien. Ook de mensen die op de perrons staan te wachten. En nooit met de trein mee mogen. Dat vind ik wel een beetje zielig.

Ik krijg een portie poffertjes maar vind het eng om op te eten, omdat er veel wepsen op af komen. En ik ben bang dat ik een wesp in mijn mond krijg. Denk nou niet dat ik niet weet hoe je een wesp moet schrijven, maar ik doe gewoon mijn opa een plezier. Die heeft het ook altijd over Weeps in plaats van Weesp. Zal wel een ijsberengrapje zijn.

Veel mensen zetten vooral gebouwen op de foto, want daar heeft Madurodam toch zijn grootste bekendheid door. Je ziet er bijvoorbeeld veel oude gebouwen uit oude stadjes. Maar ook De Dom-toren in Utrecht. Het gebouw van Beeld en geluid, Opa IJsbeer vindt dat het lelijkste gebouw van Hilversum, anderen zeggen dat dit het mooiste gebouw is. Er zijn een paar kasteeltjes en de woning van Prinses Beatrix, Drakensteyn.

Ik kan er nog wel uren rondlopen, aan wieltjes draaien en pompen zodat de waterkering omhoog komt tegen het stijgende water. Of bootjes met blokken vullen, zoals de container er soms ook als blokken uitzien.

Maar ik zie dat Opa IJsbeer een beetje moe begint te worden en neem hem maar weer mee naar buiten, naar de tram. We hoeven niet al te lang te wachten en rijden daarna door naar het treinstation. Met de sneltrein die doorgaat naar Assen rijden we terug naar Almere Stad. Dat gaat heel snel. Binnen een uur ben je er.

Oma zit ook al in de trein, twee treinen later dan wij en daarom wachten wij op het station op haar trein en rijden het laatste stukje met zijn drieën naar Almere Buiten.

Daar heeft oma nog een verrassing voor ons. Zij neemt ons mee naar Grieks restaurant Alexandros, Ik neem een Mickey Mouse menu en krijg ook nog een kinderijsje. Opa doet met mij mee. Niet met het kindermenu, maar wel met een kinderijsje. Zo doen wij dat met elkaar.