Maandag 16 januari
2017
,,Vind je het gek dat ik geen schoenen aan mijn voeten
wil? Ja? Hebben jullie weleens een beertje met schoenen aan gezien? Niet, nou
ik ook niet. Dus daarom schop ik altijd mijn schoenen uit! En mijn Opa IJsbeer
loopt ook het liefste op blote voeten. Die ging vroeger rustig winkelen zonder
schoenen aan. Heeft hij mezelf verteld.’’
Inderdaad Opa IJsbeer liep het liefst op blote voeten en
nog steeds loopt hij thuis vaak op blote voeten, dat heb ik vaak genoeg gezien.
Mijn papa en mama willen echter dat ik gewoon schoenen aan doe en vinden het
maar niks dat ik ze steeds uitschop. Vandeweek is er zomaar een schoen van mij
verdwenen en daarom kan ik nu geen schoenen meer aan. Ook vandaag niet als ik een
paar uur naar Opa IJsbeer en Mamoe ga.
Mijn oma is bang dat ik koude voetjes krijg en doet mij
daarom pantoffels aan, maar ook die schop ik weer uit. En opa? Die moet overal
om lachen. Hoop ik.
,,Mooi niet Daeley’’, zegt opa boos tegen mij, als ik ze
weer heb uitgeschopt. ,,Weet je wat wij gaan doen? Wij gaan straks samen even
naar het centrum van Buiten om schoenen voor je te kopen.’’
Nou weet ik ook wel dat ik naar buiten moet om te gaan
winkelen dus dat buiten hoeft hij er niet bij te zeggen, vind ik. Wat vinden
jullie? Heeft hij gelijk? Nou aan jullie heb ik ook wat. Als je een jaar bent
dan moet je maar van alles: leuk zijn, netjes eten, leren praten, moeten
slapen, spelen. En er is maar een ding dat ik echt wil: overal nee tegen
zeggen. O ja, ondeugend zijn. Dat wil ik ook.
Nadat ik een boterham heb gekregen, ik krijg niet eens
een toverbroodje, gaan wij op pad. Opa IJsbeer heeft mij lekker ingepakt omdat
het buiten toch wel koud is, maar waarom ik die pantoffels ook buiten aan moet
dat snap ik echt niet. Onderweg schop ik ze lekker uit.
We wandelen een paar kilometer naar het winkelcentrum. Bij
Van Haren is er een aardige verkoopster die mijn voetjes opmeet en daarna een
paar schoenen aanpast. ,,Hoge schoenen’’, zegt ze, ,,want die krijgt hij niet
zo gemakkelijk uit.’’
Wel maak ik het haar lastig door mijn tenen samen te
trekken. Maar uiteindelijk moet ik toch een paar stappen met die nieuwe
schoenen maken. Wel stoer hoor, maar dat vertel ik ze niet. Ik doe net of ik er
niet op kan lopen en ga meteen zitten. De winkeljuffrouw heeft echter goed
opgelet en zegt dat ze goed zijn.
Opa wil ook nog twee laarzen kopen. Geen
boots voor de winter, nee laarzen waarmee ik in de plassen kan stampen. ,,Want
een kind moet in plassen kunnen stampen’’, zegt opa. Nou daar ben ik het mee
eens. Ik krijg er een inlegzooltje bij omdat de laarzen nog een beetje ruim
zijn.
En zo gaan we weer naar huis. Onderweg probeer ik de
schoenen net zoals de pantoffels uit te schoppen. Maar dat lukt me niet. Verdorie
ik zet het op het IJsberenpad op een brullen, maar opa lacht mij gewoon uit,
vind dat ik me niet moet aanstellen. Nou dan stop ik wel weer met blèren.
Als papa ’s avonds komt om mij te halen is hij heel blij
met de schoenen. En ik? Aan mij wordt niets gevraagd. Ach, sssttt niet verder
vertellen hoor, eigenlijk vind ik ze ook wel gaaf. Maar ja een beertje met
schoenen aan? Dat is toch geen gezicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten