Olympia

Donderdag 24  mei 2012
Het heeft een groot gedeelte van de nacht geregend en ook nog wat geonweerd. Erger, het regent weer en niet zo’n klein beetje ook. Helemaal droog bereiken we daardoor de ontbijtzaal niet. Daar komen, als wij klaar zijn, nog twee vrouwen uit Nederland, die de fly-drive van Ross in een week doen. Zij komen uit Olympia en gaan naar Kalavrita toe. We wensen hen een fijne tijd. Ik reken beneden 67 euro af voor de twee maaltijden die we hier genoten hebben voor de open haard.

Daarna pakken we op ons gemak onze spullen. Het regent inmiddels een stukje harder en Tineke offert zichzelf op om de auto te gaan halen, die ook nog moet worden gekeerd. Het busje met werkmensen, die op de eerste etage – privé-domein – aan de slag zijn, staat al weer dwars. En zorgt voor wat oponthoud in de straat. Tineke parkeert geroutineerd voor de deur en ik kan met inladen beginnen. Twee koffers en een rugtas en dan op weg naar Olympia.

Dat wordt een dagje in Hotel Ilis verblijven, want de verwachtingen zijn niet echt goed voor vandaag. Onderweg klettert het en worden we via lichtsignalen tweemaal gewaarschuwd. Waarvoor? De tweede auto stopt rijdt iets terug, en vertelt dat iets verder stenen naar beneden zijn gekomen en op de weg liggen. Dat we voorzichtig moeten zijn. Opruimen is er niet bij, maar waarschuwen wel. Vriendelijk volkje, die Grieken.

In het westen ontdek ik een klein streepje blauwe lucht. Optimisme viert hoogtij. Het wordt ook droog, wel blijven er in de dalen slierten wolken hangen. Een prachtig gezicht.

Om ongeveer elf uur arriveren we in Hotel Ilis. Maar daar zijn we niet welkom. Vanwege een grote groep jongelui hebben ze ons uitgehuwelijkt aan Antonius, bijna boven op de berg. Of we ons daar maar even willen melden. Een driehonderd meter verder. Wij zeulen onze bagage omhoog en hier kunnen we terecht. Maar nog niet in onze kamer, die moet nog even razendsnel worden schoongemaakt.

Terwijl de schoonmaakjuf haar werk doet, gaat Tineke de auto halen. Simpel toch. Vanaf de parkeerplaats naar links, eerste weg rechts en dan weer links omhoog. Nou mooi niet. Er is hier eenrichtingsverkeer en kom er dan maar eens uit. Ze is al heel wat gewend in deze tweeënhalve week Grieks verkeer, zodat zij zich ook van dit probleempje kwijt. Als de cleaningdame klaar is, zet zij onze koffers op de kamer, zegt dat ‘The room is clean’ en ik kan naar binnen. Service van de zaak.Tineke komt niet veel later terug.

Het weer is ondertussen redelijk opgeknapt. We besluiten toch nog eens de archeologische site te bezoeken. Je bent uiteindelijk niet voor niets in Olympia, de bakermat van de Olympische Spelen. Hier is vorige week ook nog bij het altaar van Hera de Olympische vlam ontstoken en dat daarna door een deel van Griekenland naar Athene is gebracht. En nu is die vlam op weg naar Londen.

Met de drukte in Olympia valt het mee. Minder druk dan in 2009 toen we hier ook waren. Wel moet ik heel wat moeite doen om een lege toegangspoort naar de oude baan te krijgen. Want iedereen wil hier op de foto. Tineke wacht daar niet op en gaat het stadion in. Heilige grond, waarop vroeger tijdens de Spelen geen vrouwen mochten komen. Op een klein groepje priesteressen na dan. Het waren de tijden dat er ook alleen door mannen wordt gestreden, naakte mannen. De vrouwen kenden hun eigen Spelen, Dat nou weer wel.

In en buiten het stadion raak ik aan de praat met een Nederlands echtpaar dat gepensioneerd is en nu met een camper over het Griekse land trekt. Al zeven weken, van camping naar camping. Binnenkort gaan ze weer weg. Via Patras en dan op hun gemak naar huis. Geen enkele haast.

De tempels Hera en Zeus maken nog steeds veel indruk. Als je kijkt hoe groot en zwaar de verbinding tussen de zuil en het oorspronkelijke dak van de tempel van Zeus is geweest, kun je alleen maar eerbied hebben voor de bouwkunst van deze mensen. Meer dan tweeduizend jaar geleden.

Behalve overblijfselen van de tijd voor Christus zijn er ook nog enkele gebouwen die verwijzen naar de Romeinse overheersing. Een totaal andere bouwstijl. En iets beter bewaard gebleven. Zover je daarvan kunt spreken.

Tijd om deze site te verlaten en een blik te werpen in het museum. Veel nieuws staat er niet bij. Maar dat mag je ook niet verwachten van een archeologisch museum. Hoewel in sommige gevallen gaat het natuurlijk wel om een kopie en wordt de echte kunst, want daar mag je best over spreken, elders bewaard. Het is sowieso kunstig wat de mensen met bescheiden middelen al konden.

De vazen, de amforen en kleine beeldjes, de friezen, de grote beelden en het kunststuk is een beeld van Hermes. Het beeld van Zeus is slechts een afbeelding en schijnt in Constantinopel verloren te zijn gegaan.

Bij Aigaio eten we een paar hapjes, melitsanasalata, dolmadakia en zucceriniballetjes, waarna er inkopen worden gedaan. De weg omhoog is zwaar. ’s Avonds wordt er niet gegeten. We kunnen geen geschikte plek vinden.