Een eitje
Als kind genoot ik er enorm van om met Pasen naar mijn grootouders in Doorn te gaan. Dan mochten wij eieren zoeken en rapen. Dat is ook niet zo vreemd eigenlijk dat rapen, want mijn opa en oma van Maanen hadden zelf kippen. Daarnaast hadden ze overigens ook varkens en ome Wous, altijd ongetrouwd gebleven, hield zich bezig met het kweken van pietjes, ja kanariepietjes, van die gele vogeltjes.
Soms zaten er trouwens witte of oranje exemplaren tussen, dan had hij gerommeld met het voer.
Dat houden van die beesten kon allemaal heel goed, want ze woonden helemaal vrij, in het bos aan de Fleslaan.
Helaas, het huis is afgebroken dus kan ik mijn kinderen dat huis niet laten zien en de Fleslaan? Die bestaat alleen nog op oude ansichtkaarten.
Terug naar de eieren. Dat rapen deden we in de ren en uit de speciale legkistjes. Het zoeken in de uitgebreide moestuin, want eind jaren vijftig – van de vorige eeuw – werden er voor ons met Pasen witte en bruine eieren in de tuin verstopt.
Zo’n dertig jaar later, liet ik het zoeken van eieren aan onze kinderen over. Die mochten de eieren zoeken in onze tuin en in het hofje waarin we toen aan de Middenhof in Almere woonden.
Het waren meestal geschilderde eieren, een creatie van mijn drie meiden. Dat eizoeken is bij ons vervolgens in de vergetelheid geraakt.
Tot afgelopen week. Toen kreeg ik – opa IJsbeer - onverwacht een krabbel op mijn hyvespagina van Gianny, mijn kleinzoon. ‘Hoi opa !! Gaan we zondag samen paaseitjes zoeken?? Kussies van mij.’
Ja, dan moet je natuurlijk wel. Of is het zoeken toch vooral bestemd voor...
Maar goed eerst even terug naar Pasen, dan herdenken de Christenen dat Jezus voor hen is gestorven aan het kruis en vervolgens na drie dagen is herrezen. Voor die tijd, voor dat de christelijke gebruiken hier doordrongen, was er ook al een soort Pasen, een feest van opstanding. Alleen heette het toen nog gewoon Lentefeest, vooral ter ere van de zon. Misschien moeten we die naam er maar weer aan geven, dan zijn we meteen ook van een hoop geruzie af. In de lente ontkiemt het leven, verschijnt er bloesem aan de bomen. De natuur komt tot leven. Een van de symbolen van de vruchtbaarheid is het ei. Volgens verhalen werden ruim voor de geboorte van Christus door de boeren eieren begraven om de akkers vruchtbaar te maken. Dat gebeurt weliswaar niet meer, maar verstopt worden de eieren nog steeds wel.
De paasrituelen kunnen per streek of land verschillen, maar bijna overal is er wel een vorm te vinden van paaseieren, die verstopt, uitgedeeld of verzameld worden.
Op eerste Paasdag ga ik samen met Tineke dus naar Gianny. Martin en Naomi hebben een brunch verzorgd, met zoete en hartige broodjes, croissantjes en paasbrood of is het een kerstbrood of toch pinksterbrood. Nou laat maar. Verder zijn er miniragoutbakjes, diverse soorten kazen, paasworst, kruidenboter, thee koffie, sapjes en melk.
Oh, ik zal ongetwijfeld iets vergeten, want er stond zoveel op tafel. Echt te veel om op te noemen. Ik zal er nog een ding uithalen: chocolaatjes. Daarnaast staan er op een kast talloze paasversieringen. Ze hebben er echt werk van gemaakt.
Gianny heeft dan allang een rondje door de tuin gemaakt en heeft dus een flinke voorsprong genomen op opa ijsbeer, die absoluut geen idee heeft waar hij al die verstopte eitjes moet zoeken. En als opa er dan al een heeft gevonden, dan is hij zo dom, zo dom zodat hij zijn kleinzoon de kans geeft om er weer een te scoren.
Gianny is vervolgens het braafste jongetje van de klas en begint niet meteen overal van te snoepen, nee hij levert ze braaf in bij mamoe. Al snel ontstaat er een bergje paaseieren..
Echt overal haalt hij ze vandaan. Tussen de planten, in het raamkozijn en in zijn speelhuis.
Nee, in het vogelhuisje zit niets. Maar wel op een lamp. En weer rent Gianny met zijn buit naar mamoe toe.
Een beetje jaloers word ik daar wel van en bedenk ineens: misschien zitten er ook wel eitjes in de helmkoffer van mijn scooter. Daar past vast een heel groot ei in. Maar nee hoor, geen ei in mijn koffer. Gianny wil dat voor alle zekerheid ook nog even onderzoeken en snuffelt door de koffer.
En dan ineens, ineens zie ik hem. Dat maakt mijn dag helemaal goed. Wie ik zie? Nou de paashaas, die al die eitjes heeft gebracht.
Ik schrik er eerst wel een beetje van, maar begin dan te glunderen. Dat geeft Gianny de gelegenheid om zich over de paashaas te ontfermen en de laatste eitjes van de dag in te pikken. Trots bezorgt hij ze bij zijn oma, die als beloning met hem op de wip gaat.
En hoe ik me voel? Nou als het eitje van de dag.
Als kind genoot ik er enorm van om met Pasen naar mijn grootouders in Doorn te gaan. Dan mochten wij eieren zoeken en rapen. Dat is ook niet zo vreemd eigenlijk dat rapen, want mijn opa en oma van Maanen hadden zelf kippen. Daarnaast hadden ze overigens ook varkens en ome Wous, altijd ongetrouwd gebleven, hield zich bezig met het kweken van pietjes, ja kanariepietjes, van die gele vogeltjes.
Soms zaten er trouwens witte of oranje exemplaren tussen, dan had hij gerommeld met het voer.Dat houden van die beesten kon allemaal heel goed, want ze woonden helemaal vrij, in het bos aan de Fleslaan.
Helaas, het huis is afgebroken dus kan ik mijn kinderen dat huis niet laten zien en de Fleslaan? Die bestaat alleen nog op oude ansichtkaarten.Terug naar de eieren. Dat rapen deden we in de ren en uit de speciale legkistjes. Het zoeken in de uitgebreide moestuin, want eind jaren vijftig – van de vorige eeuw – werden er voor ons met Pasen witte en bruine eieren in de tuin verstopt.
Zo’n dertig jaar later, liet ik het zoeken van eieren aan onze kinderen over. Die mochten de eieren zoeken in onze tuin en in het hofje waarin we toen aan de Middenhof in Almere woonden.
Het waren meestal geschilderde eieren, een creatie van mijn drie meiden. Dat eizoeken is bij ons vervolgens in de vergetelheid geraakt.Tot afgelopen week. Toen kreeg ik – opa IJsbeer - onverwacht een krabbel op mijn hyvespagina van Gianny, mijn kleinzoon. ‘Hoi opa !! Gaan we zondag samen paaseitjes zoeken?? Kussies van mij.’
Ja, dan moet je natuurlijk wel. Of is het zoeken toch vooral bestemd voor...Maar goed eerst even terug naar Pasen, dan herdenken de Christenen dat Jezus voor hen is gestorven aan het kruis en vervolgens na drie dagen is herrezen. Voor die tijd, voor dat de christelijke gebruiken hier doordrongen, was er ook al een soort Pasen, een feest van opstanding. Alleen heette het toen nog gewoon Lentefeest, vooral ter ere van de zon. Misschien moeten we die naam er maar weer aan geven, dan zijn we meteen ook van een hoop geruzie af. In de lente ontkiemt het leven, verschijnt er bloesem aan de bomen. De natuur komt tot leven. Een van de symbolen van de vruchtbaarheid is het ei. Volgens verhalen werden ruim voor de geboorte van Christus door de boeren eieren begraven om de akkers vruchtbaar te maken. Dat gebeurt weliswaar niet meer, maar verstopt worden de eieren nog steeds wel.
De paasrituelen kunnen per streek of land verschillen, maar bijna overal is er wel een vorm te vinden van paaseieren, die verstopt, uitgedeeld of verzameld worden.
Op eerste Paasdag ga ik samen met Tineke dus naar Gianny. Martin en Naomi hebben een brunch verzorgd, met zoete en hartige broodjes, croissantjes en paasbrood of is het een kerstbrood of toch pinksterbrood. Nou laat maar. Verder zijn er miniragoutbakjes, diverse soorten kazen, paasworst, kruidenboter, thee koffie, sapjes en melk.Oh, ik zal ongetwijfeld iets vergeten, want er stond zoveel op tafel. Echt te veel om op te noemen. Ik zal er nog een ding uithalen: chocolaatjes. Daarnaast staan er op een kast talloze paasversieringen. Ze hebben er echt werk van gemaakt.Gianny heeft dan allang een rondje door de tuin gemaakt en heeft dus een flinke voorsprong genomen op opa ijsbeer, die absoluut geen idee heeft waar hij al die verstopte eitjes moet zoeken. En als opa er dan al een heeft gevonden, dan is hij zo dom, zo dom zodat hij zijn kleinzoon de kans geeft om er weer een te scoren.Gianny is vervolgens het braafste jongetje van de klas en begint niet meteen overal van te snoepen, nee hij levert ze braaf in bij mamoe. Al snel ontstaat er een bergje paaseieren..Echt overal haalt hij ze vandaan. Tussen de planten, in het raamkozijn en in zijn speelhuis.
Nee, in het vogelhuisje zit niets. Maar wel op een lamp. En weer rent Gianny met zijn buit naar mamoe toe.Een beetje jaloers word ik daar wel van en bedenk ineens: misschien zitten er ook wel eitjes in de helmkoffer van mijn scooter. Daar past vast een heel groot ei in. Maar nee hoor, geen ei in mijn koffer. Gianny wil dat voor alle zekerheid ook nog even onderzoeken en snuffelt door de koffer.En dan ineens, ineens zie ik hem. Dat maakt mijn dag helemaal goed. Wie ik zie? Nou de paashaas, die al die eitjes heeft gebracht.
Ik schrik er eerst wel een beetje van, maar begin dan te glunderen. Dat geeft Gianny de gelegenheid om zich over de paashaas te ontfermen en de laatste eitjes van de dag in te pikken. Trots bezorgt hij ze bij zijn oma, die als beloning met hem op de wip gaat.En hoe ik me voel? Nou als het eitje van de dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten