Zaterdag 23 augustus 2020
Driemaal is scheepsrecht. Driemaal ben ik zaterdag langs de manege in het Buitenhout gekomen en driemaal heb ik een regenbui over mij heen gekregen. De eerste keer is dat totaal onverwacht en ben ik tot op het ondergoed nat geworden. Een koude douche zogezegd, de volgende keer heeft een poncho redding gebracht en bleef de schade beperkt. De laatste keer op de terugweg heb ik het water maar over mij heen laten komen.
Achteraf gezien zijn die regenbuien ergens goed voor geweest. Zij staan voor de drie tegentreffers die de jongens van onder veertien van FC Almere gisteren hebben verwerkt. Op Sportpark De Marken in Almere Haven hebben zij die ochtend geoefend tegen hun leeftijdgenoten uit Huizen. Noem het rustig de gele kant van De Wolfskamer. Een lastige tegenstander met trucjes waar de Almeerse jongens alleen maar van kunnen leren, moeten leren ook.
Voor mij, Opa IJsbeer, is het de eerste kennismaking met dit vernieuwde team. Diverse jongens zijn weggegaan, gestopt. Er staat een nieuwe trainer/coach voor de groep en die heeft ‘zijn team’ al enkele oefenpotjes zien spelen. Vooral achter gesloten hekken. Nu de vakantie voorbij is, wordt het tijd dat ook ouders, grootouders hun kroost kunnen zien.
Er is door Rody Schouten hard gewerkt om er een team van te maken. Goed smeedwerk kost nu eenmaal tijd en er zijn nog enkele weken te gaan voor de competitie losbarst. Er komen ook nog enkele bekerwedstrijden, met enkele goede tegenstanders. En dan is zo’n wedstrijd tegen de taatjes (en drie nennen) uit Huizen een mooie leerschool. Ook voor Opa IJsbeer om te wennen aan deze ploeg.
Het is nog veel te vroeg om te juichen, maar de teamgeest lijkt groot. Evenals de veerkracht. Er zijn nog diverse verbeterpunten, zowel op het gebied van uitvoeren van taken als op het technisch vlak. En dat is maar goed ook, want anders staan die jongens niet hier maar op De Toekomst of in Utrecht of…
Diverse kansen krijgt het team van Schouten voor rust. Luca is het dichtst bij een doelpunt, maar zijn inzet wordt nog net tot corner verwerkt. Aan die korte corners schort nog wel iets, de uitvoering kan stukken beter en als iedereen zich eigenlijk heeft neergelegd bij een doelpuntloze eerste helft slaat de tegenstander, ik tel dat buitenspel uit de beginfase maar niet mee, toe bij de eerste echte kans; uit een wel heel gemakkelijk gegeven vrije trap.
Na de hervatting is Almere iets minder dominant, maar krijgt voldoende mogelijkheden de wedstrijd naar zich toe te trekken. De leidsman wil echter niets weten van hands in het strafschopgebied (driemaal) en onthoudt ook Huizen een penalty bij een overtreding. Toch wordt het gelijk door Luca die op snelheid iedereen klopt, inclusief de keeper.
De vreugde is groot maar van korte duur. Drie minuten later valt de 1-2, de Almeerse grensrechter vlagt terecht; er is hands gemaakt en daarvoor ook al een overtreding gemaakt. Maar de arbiter komt niet terug op zijn beslissing: doelpunt. Als dan een kwartier later de 1-3 valt is de wedstrijd wel beslist. Of toch? Gianny denkt hier anders over en met een geweldige pegel zorgt de middenvelder voor de aansluiting.
En die gelijkmaker? Luca en Donny hebben de mogelijkheid op, maar ja er drijven alweer donkere wolken binnen op Sportpark De Marken. Maar Opa IJsbeer weet een ding zeker. Boven die wolken schijnt alweer de zon.
Opa IJsbeer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten