Daeley bakt ze bruiner met Oma Tineke

Maandag 9 september 2019

 Vandaag krijg ik kookles van Oma Tineke. Het is de laatste keer dat ik in ‘De Python’ ben om op te passen op Opa IJsbeer. Want binnenkort ga ik naar de grote school. Of die man zich dan alleen kan redden? Ik hoop het, wat denken jullie. Zal ik in mijn vakanties nog maar eens naar hem toe gaan, zodat hij geen gekke dingen gaat doen?

Als mijn papa mij ’s morgens brengt ligt het speelkleed al klaar. Oma is nog even bezig met haar iPad, terwijl ik een deel van de autootjes naast opa op de bank drop. Zo is die man ook weer even zoet.

Zelf ga ik met Duplo aan de slag, bouw daar vliegtuigen van en ook een dinosaurus. Hoewel mijn broer Yari dat veel beter kan, maar ja die is ook een stuk ouder en is er niet vandaag. Dus moet ik dat zelf doen.

Oma wil vandaag gaan bakken. De meeste spulletjes heeft zij al in huis, maar er moeten nog wel wat appels komen. Die ga ik kopen voor haar en dan neem ik Opa IJsbeer meteen even mee, komt die ijsbeer tenminste ook nog even van zijn bank af. Als we terug zijn van de buurtsuper ren ik vooruit en wijs zo de weg aan opa. Anders loopt hij nog verkeerd ook. Oma heeft al wat spulletjes klaargezet in schaaltjes.

En dan kunnen we beginnen. Alles goed door elkaar roeren. Lekker hoor, althans zo ziet het er wel uit.

Even proeven. Hmmmm. ‘Oma ik denk dat het wel in orde is, maar ik weet het nog niet zeker, dus neem ik nog maar een extra likje.’ Als ik mijn derde likje wil nemen, heeft zij mij door. Oké, oké ze zijn voor de cup cakes en de vormpjes daarvoor heeft Oma Tineke al klaar gezet.

Dat vullen is nog een heel precies werkje. Ook omdat er wat aardbeien doorheen gaan. Maar dan is alles klaar en kan ik beginnen met afruimen en schoonmaken. Dat moet wel heel snel worden gedaan want de cup cakes staan al in de oven en voordat ze goed zijn moet de kom wel schoon zijn. En mijn toet? Die komt later wel.

Oma haalt ze uit de oven. Ik vind dat zij dat hoort te doen. Daar ben ik nog net iets te klein voor. Stel je voor dat mijn armpjes tegen het rooster aankomen. Nee liever niet. ‘Nou oma ze zien er goed uit. Nu nog even afwerken en dan gaan we proeven.’ En inderdaad smaken ze ook goed.

We hebben er genoeg, dus brengen we er ook een naar de buurjongen, Melvin, en een voor zijn vader en moeder. Alleen de buurman is thuis en die zal zorgen dat Melvin er een krijgt.

Het bakken zit er nog niet op want waar heb ik anders die appels voor gehaald samen met Opa IJsbeer. Opa gaat een paar appels schillen en snipperen, terwijl ik samen met Oma Tineke het beslag voor nog een taart ga maken. Een appeltaart. En dat gaat bijna net zo snel als met de cup cakes.

Uiteraard moet er weer worden voor geproefd en schoongemaakt. Er is echter voldoende voor de taart, zodat niemand daar iets van merkt.

Van al dat werken, bouwen en spelen ben ik wel moe geworden. Terwijl de taart in de oven staat mag ik naast oma filmpjes kijken op de iPad.

En dan is het eindelijk zo ver. De taart kan uit de oven, even afkoelen voor de taart wordt aangesneden. In twee stukjes; één voor mij en één voor oma. Opa krijgt niet, ook geen cup cake. Die is toch al veel te zwaar en wil niet snoepen.

Of de appeltaart smaakt? Wat denken jullie zelf. Die heb ik samen met Oma Tineke gemaakt. Dus… Ja inderdaad; ze gaan allemaal mee naar de Stripheldenbuurt.

Opa IJsbeer