Weer op zoek naar de kubus

Tineke heeft Cees en Marja uitgenodigd voor een brunch op Eerste Kerstdag. De vraag is nog of Marja het haalt, want die moet vlak voor de kerst nog even een operatie ondergaan en weet niet of ze op tijd uit het ziekenhuis is. En of ze op tijd hersteld is. Cees stelt voor om eventueel naar de Waalstraat te komen. Dat is ook een optie, waarbij Tineke bijna alles thuis al in orde maakt. Uiteindelijk gaat het eerste plan door en komen Cees en Marja toch naar de Pythonstraat.
De eerste voorbereidingen treft Tineke al op de 24ste, zodat ze niet alles met kerst hoeft te doen. Een aardappelsalade wordt gemaakt en ook een fruitsalade. De rest doet ze op kerstochtend. Vlak voor de 'visite' arriveert maken Raema en ik even het stoepje en het pad naar de deur schoon, zodat Cees en Marja met hun rolstoel niet door de smurrie hoeven. Cees zet zijn auto voor de deur neer, dus dat scheelt ook al weer. Hierdoor kan Marja makkelijker naar binnen. Vervolgens de auto omdraaien, zodat ook Cees kan uitstappen en niet door de blubber hoeft om binnen te komen.
Het eten is heerlijk. Maar dat had ik ook niet anders verwacht. Want zoiets is mijn vrouw wel toevertrouwd. Nee, ik hoef niet te helpen. Mag ook niet helpen. Maar ik ben na afloop wel goed voor de vaat, die ik met de hand doe. Maar we zijn dan al wel een aantal uren verder, want na de gezellige maaltijd stappen Cees en ik op. Wij gaan een nieuwe poging doen om De Kubus te bereiken. De Kubus waarmee vier man van Almere naar Urk proberen te reizen.
Voor wij vertrekken bel ik snel Jolle en die vertelt ons dat het gevaarte aan het begin van de Dronterweg ligt. En ja, ze hebben wel zin in iets warms. Dus snel een potje thee gezet, in een thermoskan overgegoten en dan op pad. De rest van het gezelschap op de Pythonstraat stort zich op rummikub.
Nee het wordt voor Cees en mij ditmaal geen avontuur in de wildernis en bijna vastrijden in het bos. Het is zelfs bijna saai. Bij Lelystad de snelweg af en dan richting Dronten aanhouden. En inderdaad bij het begin van de Dronterweg, als wij een viaduct over de Lage Vaart overgaan, zien we de bak rechts van ons liggen. Tegen de rietkraag aan en vlakbij een woonwijk. Dus goed bereikbaar.
Cees draait zijn Explorer, we rijden terug de woonwijk in en zo ver mogelijk naar het fietspad langs de vaart toe. Een paaltje verspert de weg. Zodat ik het laatste stukje moet lopen. De dooi heeft ingezet, zodat het voor Cees geen optie is om in zijn rolstoel naar de Kubus te rijden. Hij blijft in de auto achter. En als Mohammed niet naar de berg komt, komt de berg wel bij Mohammed. De uitgevloerde Jolle blijft achter in de Kubus, maar Tobias, Tom en Wouter lopen met mij mee terug naar de wagen. Daar keuvelen wij. De kerels, want dat zijn voor ons, hebben moeite om De Tocht voort te zetten. Niet omdat zij het niet langer kunnen opbrengen. Een dikke ijslaag verspert de weg. Een ijsbreker zou welkom zijn. Vooral omdat de wind richting Ketelhaven ook gunstig staat. Een versnelde dooi zou ze ook goed uitkomen. Later op de dag doen zij toch nog een hernieuwde poging om iets verder te komen. Uiterlijk maandagmorgen moeten zij in Ketelhaven zijn, want dan kunnen zij nog een lift naar Urk krijgen. Het einddoel van De Tocht. En die eindigt sowieso maandag, melden de mannen.
Voor de bikkels is het dus nu te hopen dat het weer een beetje wil meehelpen. Want hun doorzettingsvermogen mag best worden beloond.