Maandag 17 juni 2019
Twee dagen heb ik moeten wachten en dat is niet eerlijk.
Zaterdag is Opa IJsbeer met mijn broer Yari naar Artis geweest en oma heeft
beloofd dat zij met mij vandaag naar de dierentuin gaat. Nou mooi niet, want er
komt iets tussen. Opa IJsbeer vindt dat zielig en neemt mij daarom maar mee.
Eerst met de bus en dan wachten tot de trein komt. Ja alweer wachten, dat is
toch niet eerlijk.
En dan wil Opa ook nog in de stiltecoupé zitten waar je
heel rustig moet zijn. Daar word je toch vanzelf onrustig door. Als jongen van
drie geldt dat in ieder geval voor mij wel. Stilzitten is moeilijk hoor en ook
nog eens niets mogen zeggen, omdat andere mensen daar last van hebben. Er zijn
helemaal geen andere mensen in onze coupé dus waarom moet ik dan stil zijn. En
de conducteur mag zeker wel hard roepen dat wij in de Intercity naar Amsterdam
zitten. Zo hard roepen dat de mensen hem in de hele trein kunnen horen. Alweer
een geval van niet eerlijk.
En weet je wat ook niet eerlijk is? Dat ik pas drinken
krijg als we in Artis zijn. Maar dan moet ik eerst na de trein nog wel met de
tram en een paar minuten lopen. Dat laatste duurt gelukkig niet lang, maar
eindelijk, eindelijk krijg ik mijn drinken. Moet ik wel zittend opdrinken van
opa, ik vind dat die man wel heel erg streng is voor mij vandaag.
De ezel is dat helemaal met mij eens en is daarom heel
dwars. Terwijl alle andere dieren op de kameelweide lekker lui liggen, staat
hij dwars te zijn en draait zich ook nog eens om als Opa IJsbeer een foto van
hem wil maken. Dat is mooi zijn straf.
Opa wil zeker ook verbieden dat de Japanse Makaak gaat
drinken. Nou die trekt lekker ook zijn eigen plan vandaag. Het is een warme dag
en dan kun je niet genoeg drinken zegt mijn oma altijd. Die aap maakt van zijn
hand een klein kommetje en schept heel handig het water uit de gracht. Deze
apen hebben het na-apen uitgevonden. Als ze iets bijzonders zien, doen ze dat
allemaal na. In de winter kan het zomaar gebeuren dat ze met sneeuwballen gaan
gooien. Vind ik niet erg, ik gooi ook graag met sneeuwballen. Het liefste in
opa’s nek. En opa gooit terug met losse sneeuw. Maar ja het is nu warm en er
ligt hier geen sneeuw, dus kan ik jullie dat ook niet laten zien.
Ik ben nog even naar de krokodil gaan kijken. Er zijn er
twee en die lagen vandaag bij elkaar in hetzelfde water. Te niksen zoals ze dat
altijd doen. En die komodovaraan kijkt naar mij alsof hij mij een lekker hapje
vindt. Nou ik ben toevallig een lieve jongen en geen lekker hapje. Ook niet voor
de groene boompython. Die houdt wel van kleine dieren. Die lokt hij met zijn
staart en als ze dichtbij komen dan kronkelt hij zich helemaal om het beestje
heen en wurgt hem. En dat vind ik niet eerlijk.
De Aziatische olifanten zijn vandaag weer druk op hun
zandsteppe bezig. We moeten er helemaal omheen om ze te kunnen volgen. En dan
ineens spat Opa IJsbeer mij zomaar nat. Mijn hele Ajax-shirt heeft hij nat
gemaakt en mijn broekje een beetje. De spetters zitten zelfs in mijn nek. Dat
doe je toch niet als je een opa bent?
Ik neem hem als straf mee naar het insectenhuis. En weet je
wat ze daar voor dieren hebben? Nou spinnen. Ook de Braziliaanse zalmroze
vogelspin. Die spinnen kunnen wel twintig centimeter groot worden. Opa IJsbeer
is maar wat blij dat die spin vandaag achter glas zit want hij kan heel
agressief worden en ook nog eens heel hard rennen. De mannetjes hebben langere
poten dan de vrouwtjes en als ze in het nauw worden gedreven, dan schieten ze
met brandhaardjes op je of ze bijten met hun giftanden. Die spin is ook in de
Almere Jungle te vinden, dus iedereen die bang is voor spinnen: pas maar op,
want je weet nooit of er een is ontsnapt.
Een ander vreemd dier is de Mombassa treinmiljoenpoot.
Die leeft normaal in Oost-Afrika. Er liggen er hier heel veel. Ze leven van
rottende bladeren en zijn heel belangrijk voor het vormen van vruchtbare grond.
Als ze worden aangevallen komt er uit de vele haartjes een vloeistof die de
huid irriteert. Ik zorg er wel voor dat ik ze uit de weg ga. Dan kun je beter
een Opa IJsbeer tegenkomen.
Ik wil niet hetzelfde doen als mijn broertje afgelopen
zaterdag maar naar de jonge zeeleeuw wil ik wel even kijken. En misschien
krijgen de zeeleeuwen ook wel visjes, dat is zo’n koddig gezicht. Ik heb een
beetje pech want de jonge zeeleeuw is er niet, maar als ik beneden ben geweest
dan is hij er wel en… speelt verstoppertje met zijn moeder die op een steen zit
en net doet alsof ze haar kind niet ziet.
Laat dat nou een van mijn favoriete spelletjes zijn;
verstoppertje spelen. Altijd en overal. Het liefst verstop ik mij onder een
deken of onder de tafel. Tafels zijn er wel in Artis, maar de dekens hebben ze
zo goed verstopt, dat ik ze niet kan vinden en zelf dus ook makkelijk te vinden
ben.
Weten jullie wie er ook goed verstoppertje kan spelen? De
struisvogel, die stopt gewoon zijn hoofd in het zand. Maar toevallig weet ik
ook dat hij heel nieuwsgierig is. Nou, ik heb al zo lang op de trein moeten
wachten dat ik heel geduldig ben en gewoon wacht tot hij met zijn hoofd
tevoorschijn komt en dan kan ik hem vinden.
Opa wil er niet kijken, maar ik vind dat we ook even voor
oma bij de pinguïns langs moeten gaan. Want oma gaat daar altijd heen en
vandaag is zij er niet bij. Zij vindt die beesten zo grappig. Ik eigenlijk ook
wel, maar dat durf ik niet te zeggen als Opa IJsbeer erbij is.
Spelen mag ik vandaag met een Stegosaurus. Vanaf de
staart omhoog klimmen en dan via de hals weer naar beneden glijden. Dat klimmen
vind ik vandaag wel een beetje lastig. Een vreemde meneer helpt mij. Als die
weg is wil opa mij wel een zetje geven, maar dat vind ik niet goed. Wel wil ik nog
op de staart klimmen, maar glijden nee hoor.
Het wordt tijd om naar huis te gaan. Met de trein, die
rijdt bijna net zo hard als de jaguar kan lopen, vertelt Opa IJsbeer. Dat is
weer een van die rare grapjes van hem. Ik laat hem maar, gelukkig weet ik
beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten