Oma ijsbeer

 Donderdag 12 februari 2015

Mijn mama Raema moet heel hard werken, soms wel tot heel erg laat. En dan kan ze mij niet ineens meer lekker instoppen, omdat zij nog aan het werk is als ik naar bed moet. Mijn papa Daniël is ook lief en brengt mij dan naar mijn hoogslaper, die hij zelf in elkaar heeft gezet. Als mama vrij is, gaat ze soms leuke dingen met mij doen. Naar het bos of een kinderboerderij een speelpaleis met mijn vriendje Jens, of…

Ja, inderdaad soms weet ze het gewoon eventjes niet. Dan is ze zo moe. En dan weet Opa IJsbeer wel raad, die zegt dan gewoon: Waar wil je heen. Naar het strand of een dierentuin. En dan gaat hij met ons mee. Mama moet wel autorijden, want dat kan opa niet. Maar dat vindt hij helemaal niet erg en ik ook niet, want ik ben bang dat we dan nergens meer komen. En nu lekker wel.

Vandaag zijn we naar Ouwehands Dierenpark, in Rhenen. Daar is op 22 november een ijsbeerdrieling geboren. Een van de kindjes is helaas overleden, maar met de andere twee gaat het goed. Misschien kunnen we ze wel even zien, samen met moeder Freedom. Naar buiten mogen ze nog niet, daarvoor zijn ze te klein. Oma Huggies loopt wel buiten en die kunnen we wel zien.

Voor mensen die denken dat Rhenen ver weg is, dat is helemaal niet zo! Nog geen uur rijden met de auto. Bij ons vandaan. Als je naar Artis wil ben je met het openbaar vervoer langer onderweg. En de Tomtom wijst ons de weg, als-ie het doet. Gelukkig weet opa ook goed de weg en staan er ook overal borden.

We zijn lekker vroeg en opa is een beetje stout. Hij betaalt niet voor mij. Misschien heeft hij de borden ook niet gelezen en denkt hij dat kindjes onder de vier jaar gratis naar binnen mogen. Het Dierenpark is heel ruim opgezet en bestaat al sinds 1832. Ooit was het een kippenboerderij, met diverse raskippen. Door de crisis in de vorige eeuw was er minder belangstelling voor kippen. Op het grote terrein waren ook enkele andere dieren en die trokken wel aandacht. Daarom werd besloten er een dierentuin van te maken.

Wij volgen de wandelroute. Het is nog winter en daarom zijn niet alle beesten buiten. De leeuw ligt ver weg half verborgen. Zijn kop met volle baard en lange manen kan ik wel goed zijn. Hij is heel mooi en ik wil hem best aaien, maar daar ben ik wel een beetje bang voor. Ik ben ook nog maar net drie.

De giraffen en de struisvogels staan nog binnen. De giraffen staan erg ver weg. Wij moeten achter een touw staan, zodat de giraffen ons niet kunnen bijten. Want ze hebben heel lange nekken en daarmee kunnen ze heel ver reiken. Door die lange nekken kunnen ze ook blaadjes hoog in de bomen eten.

Ik wil eigenlijk alles wel zien. Kan vooral genieten van de visjes, onder water. Weet je de haaien kijken altijd zo gemeen naar me. Maar omdat ze achter glas zitten kunnen ze mij niets doen. De visjes hebben hele mooie kleuren en soms ook gekke vormen. En weet je, ik heb gele zeepaardjes gezien. Opa IJsbeer heeft thuis een gedroogd zeepaardje, gevonden op een strand.

Natuurlijk heb ik ook de krokodillen gezien. Opa vertelt dat het een dwergkaaiman is. Hij tilt mij op, zodat ik de beesten beter kan zien, maar ik geloof hem niet. Ik vind dat het een krokodil is. En het verschil tussen een krokodil en een man is heel groot dus niet. Papa is een man en die heeft geen staart zoals de krokodil, dus…

Een dierentuin zonder apen is geen dierentuin. We hebben er verschillende gezien. Sommige apen wilden slapen en trokken een dekje over zich heen.

Andere waren aan het eten, eentje was een diepe kuil aan het graven en de gorilla had zijn eigen Adventure. Hier kan hij heerlijk klimmen, ook voor kinderen waren er in de gang klimattributen, maar daar ben ik nog te klein voor, vindt opa. Jammer; want ik houd erg van klimmen.

Ook hebben we vogels en pinguins gezien. Mamoe, jammer dat jij er niet bij bent. Want ik weet dat jij dat heel leuke beesten vindt. Nee, niet die uit Huizen. Die leven ook niet meer en dat zijn alleen nog maar verklede vrouwen die uit nostalgie een pinguïnpakje aantrekken.

Maar nog steeds hebben we geen ijsbeer gezien. Een mevrouw van Ouwehand, die het park schoonmaakt, vertelt dat we de kleintjes niet mogen zien, maar dat oma ijsbeer wel buiten loopt. Volgens die mevrouw is oma een beetje chagrijnig, omdat ze niet bij haar kleinkinderen mag komen. Nou dat begrijp ik best; een oma die bij haar kleinkinderen wordt weggehouden. Dat hoort toch niet. Natuurlijk mama’s zijn die liefste en die van mij de allerliefste. Maar daarna komen oma’s en opa’s natuurlijk. Sorry papa dat ik jou nu vergeet. We vinden Huggies uiteindelijk toch, naast de Gorilla Adventure. Daar loopt ze ijsbeert ze eenzaam heen en weer. Ik wil hel haar wel knuffelen, maar ben toch wel een beetje bang.

Het is tijd om een hapje te gaan eten. Het Junglerestaurant is in de winter dicht en daarom gaan we helemaal terug naar de andere kant, naar Ravot Aapia. Wat een rare naam. We lopen aan de buitenkant van het park, door het berenbos, waar een beer zijn winterslaap houdt.

Ook de wolven slapen. Ze lijk wel dood. Als we aan de andere kant zijn, bestelt opa iets te eten en mag ik ravotten zoals de apen. Nou begrijp je misschien ook die gekke naam. Als het eten op is, ga ik verder spelen, klimmen en van de glijbaan af. Ook is er water en daar moet ik natuurlijk doorheen lopen, zodat mijn broekspijpen nat worden. Vindt mama niet erg. De lieverd.

Maar goed aan alles komt een einde. Ook aan het spelen, wel jammer want ik was nog niet uitgespeeld. We moeten echter ook nog naar huis. Van opa krijg ik nog een knuffel, nee geen hug maar een knuffelbeest. En geen ijsbeer, maar ik wil Nemo, de vis. En die koopt hij voor mij, Dan gaan we weer naar huis. In de auto val ik in slaap, want het is toch wel een vermoeiende dag geweest.