Acteur

Het kan geen kwaad om zo nu en dan eens heel serieus na te denken over de toekomst. Van jezelf; wat wil je nog met je leven. Ik ben immers niet al te mobiel meer, mede daardoor te zwaar. Het gehoor wordt minder, problemen met geluid op de werkvloer. Dus genoeg aandachtspunten derhalve.Maar daar laat ik het natuurlijk niet bij. Ik denk ook na over de toekomst van naasten/kinderen; waarom pik je zoveel van je chef, neem toch ontslag, want je kunt veel meer.
Ja, dat wordt mij natuurlijk niet in dank afgenomen en dan word ik natuurlijk wel heel snel afgezeken. ‘Hé, waar bemoei jij je mee.’ Dat oude lul hoort er eigenlijk ook achter, maar, wordt nog net ingeslikt. Zoveel respect hebben ze nog wel voor de IJsbeer. Inderdaad ik ben niet altijd even tactisch, dus opmerkingen over mijn bemoeizucht klinken me redelijk bekend in de oren. En de opmerkingen zijn zelden echt vleiend.Afgelopen zaterdag was ik weer omringd door mijn dierbare familie; mijn vrouw, meiden en hun aanhang en mijn kleinzoon.
Ik zie julle al verzuchten, daar gaat-ie weer, wanneer houdt-ie er eens mee op.
Gewoon stoppen met lezen, als jullie er niet tegen kunnen dat ik over Gianny schrijf. Ik heb er nu eenmaal maar een. Een kleinkind. En of er meer bijkomen, daar heb ik geen invloed op. Ik kan praten als Brugman, zelf heb ik een knoopje dus een eigen kindje zit er niet meer in. En mijn meiden luisteren op dat gebied dus echt niet naar me. Dus wat moet ik anders. Dan erover schrijven. Vooral omdat het zo’n wijs kereltje is, zo’n eigenzinnig manneke ook. Die nu al precies weet wat hij wil. Zo’n exemplaar waarvan er maar een op de wereld loopt. Op niemand anders lijkt ook, of zou hij zijn streken van…
Goed, ik was dus omringd zaterdag door mijn familie, en een oppas voor Gianny was er ook bij. Zo’n oppas van het kaliber: vanaf de wieg tot het man worden. Verder een bruin monster op vier pootjes. Alleen weet zij dat zelf nog niet. Van dat monster zijn, bedoel ik. Beresterk is ze, maar ook ontzettend lief. Dus heb ik zaterdag menige lik over mijn snoet gekregen. En ik ben niet de enige.
Dat was niet zo erg, want het was lekker zwoel met een windje. En als je dan tijdens het Havenfestival – oh, had ik nog niet gezegd dat wij daar waren, nou bij deze dan – geniet van een Explosie (dank je wel Jan Nijboer), dan kan je dag niet meer stuk. Sorry Gianny, ik neem het terug. Als ik dan geniet van mijn kleinzoon dan kan mijn dag niet meer stuk.
Terwijl de meiden in het gezelschap, samen met de ex-horecaman, bezig waren met het eten halen, ging de rest van de mannen op de versiertoer. Nou ja, die ene dan, die nog niet gebonden is. Alleen de aanwezige meisjes wilden wel met hem spelen, maar hij mocht hen niet aanraken.
Zo’n spelletje verveelt snel, dus verzin je iets anders.
Het stoorde Gianny dat er bij dit festival geen clowns aanwezig waren om de boel een beetje op te vrolijken. Die bootjes in de haven, de hapjes van de havenkomrestaurants en de speciaalbieren was hij al snel zat. Dus nam Gianny de rol van opvrolijker maar voor zijn rekening. Hij rolde en tolde over de grond als een acrobaat en lachte zich ondertussen een kriek. Schuddebuikend hield hij het publiek in zijn ban. Dat kan wat worden als komend weekend de cultuurnacht wordt gehouden, denk ik nog.
Het mannetje vermaakte zich kostelijk. Om te laten zien dat hij die vrolijkheid niet echt meende, het voor hem slechts spel was, barstte hij even later in huilen uit. Tranen met tuiten biggelden over zijn wangen.
En wat doe je dan als moeder, dan ga je troosten.
Nooit doen. Er niet intrappen.
Te laat.
Naomi tilt het manneke op. Ja, die straalt dan meteen van oor tot oor. Zo, die hebben we eens mooi te pakken.
Ja, over de toekomst van mijn kleinzoon hoef ik me geen zorgen te maken. Een geboren acteur.