Verder leren of gaan werken. Na het behalen van mijn mulo-diploma is die keus voor mij niet moeilijk. Ik heb het voorlopig wel gehad in de schoolbankjes. Laat mij nu maar wat centjes verdienen en dan kan ik in de avonduren altijd nog wat lessen gaan volgen. Met die gedachte ga ik op zoek naar mijn eerste echte baan.
Mijn eerste sollicitatiegesprek is meteen raak. Ach, het is 1969. De wereld gunt elkaar nog steeds iets. Aandeelhouders zijn al wel belangrijk, maar nog niet het belangrijkste in de wereld. Geld regelt veel, maar regeert nog niet alles. En de banen liggen nog voor het oprapen.
Die baan ligt voor mij klaar op het Noordse Bosje 45 in Hilversum, daar was in die tijd de belastingdienst gevestigd. Of zoals het toen nog zo mooi heette: inspectie der directe belastingen Hilversum I. Dat Romeinse cijfer gaf aan dat de Hilversumse zaken werden afgehandeld.
Er is elders in Hilversum ook nog een tweede Hilversumse inspectie, waar een aantal andere Gooise dorpen, zoals Laren, Blaricum en Huizen, onder vallen.
Iedere dag stap ik trouw op mijn stalen ros om vanuit Huizen naar Hilversum te fietsen. Over de Huizerhoogt of over de hei, langs de Tafelberg. In weer en wind. Alleen als het in de winter glad is en de bus de Huizerhoogt niet meer over kan, laat ik de fiets in de schuur staan en wacht tot het weer veilig is om te reizen en het openbaar vervoer weer op gang is gekomen.
Ik kom op de afdeling aangiftebiljetten te werken. Met Frits van der Kamp (hij heeft prachtige verhalen over zijn diensttijd in Nieuw-Guinea) als chef. Op die afdeling wordt bijgehouden dat de mensen op tijd hun biljet inleveren, er worden waarschuwingen en aanmaningen gestuurd bij het in gebreken blijven, maar ook worden daar door de werkgever verstrekte loongegevens bij de biljetten gevoegd.
In die beginjaren verricht ik verricht tevens wat hand- en spandiensten op de afdeling ‘leggers’ waar de dossiers worden bewaard. Die afdeling wordt gerund door Jan de Lange (zat toen ik kwam nog bij aangiften) en daar werken onder andere Ab Rutten (in het Gooi bekend als voetbaltrainer) en René Hautmann, die gelijk met mij bij de belastingdienst is begonnen.
Na een paar jaar word ik overgeplaatst naar de afdeling bezwaarschriften. Als mensen het niet eens zijn met een aanslag komen daar hun bezwaarschriften terecht.
Het leren, interne belastingcursus, gaat me redelijk gemakkelijk af. Ik hoef er niet zoveel moeite voor te doen. Maak vrienden en kennissen. Er is een actieve personeelsvereniging en ik schrijf mee in een personeelsblaadje, dat zeer onregelmatig (gestencild) uitkomt.
In de pauze kaarten we of spelen een spelletje schaak. Zelf doe ik met de HORBA (de personnelsvereniging) mee in Apeldoorn aan een schaaktoernooi voor belastingambtenaren, waarbij ik zelfs (moeizaam) ongeslagen weet te blijven. En door mijn halfjes pakken we nog een prijsje ook. Ik draai verder mijn partijtjes mee met volleybaltoernooien – met onder andere Stas Sollman en George Groenewoud – tegen andere teams van belastingambtenaren.
Het leven lacht me toe.
Zeker als ik via via Tineke leer kennen.
