Henk: De bizon gesignaleerd

Vrijdag 22 december 2023

Er wordt gedanst, getrouwd en gezoend in de schaduw van de boerderij van JeZus. Ogenschijnlijk een en al vrolijkheid in deze donkere dagen, waarin het weer vooral nattigheid laat voelen. De onrust dat de mens niet alles onder controle heeft is evenwel duidelijk voelbaar. De natuur verandert, zowel bij de mens als op aarde.

Die onrust is ook te bemerken bij de boerderij van de tweeling Jerome en Suzanne, kortweg Je en Zus, die ook dit jaar niet zijn verouderd. De ouders Jozef en Maria kijken liefdevol, maar ook bezorgd toe. Zij hebben geen idee hoe zij hiermee moeten omgaan. De geboorte van hun tweeling JeZus heeft immers eeuwen geleden al plaatsgevonden. En dat is het enige wat er niet verandert.

Zelfs de dino is een jaar geleden teruggekeerd, terwijl de ontdekker en tevens naamgever van de boerderij daar zo zijn vraagtekens bij zet. Vorig jaar heeft hij geprobeerd dat te verdonkeremanen. Die poging is, zoals blijkt uit de vorige zin, mislukt. Toch wordt het herhaald, zoals de geschiedenis zich herhaalt zodat wij er lering uit kunnen trekken.

Ruim tweeduizend jaar geleden zitten immers de herbergen overal propvol en moeten Jozef en Maria uitwijken naar een stal, die nu is uitgegroeid tot hun boerderij. En kijk maar eens goed om je heen… is er nog plaats ergens en op hun erf?

Je zou daarbij bijna denken dat er een nieuwe zondvloed op komst is en dat het enige veilige plekje op deze globe de uit de kluiten gewassen stal en zijn omgeving is. Niet alleen de ijsbeer heeft zich vanuit het hoge noorden laten afzakken naar dit onderkomen.

Ook de bizon is gesignaleerd terwijl toch echt cowboys en indianen overal in de ban zijn gedaan dus er daar voldoende onbedreigde leefruimte voor hem overblijft. Of speelt er iets anders? Scheiden wegen zich?

De engeltjes zijn daarover voor even uitgezongen en maken pas op de plaats. Een diepe buiging wordt gemaakt voor het licht, dat maar blijft schijnen. Euforie is er ook in de polder ondanks dat de bouw vooral teruggrijpt op herhalingen en het stapelen van fouten. De grachtenhuisjes maken dat weer goed en zijn in trek.

In het dal blijft het spoor ongebruikt. Deels een kwestie van kostenbesparing, maar ook is het materiaal verouderd en daarom moet omzichtig omgesprongen worden met bruikbare minuten in deze onzekere tijd waarin peilingen en stemmingen voor andere inzichten zorgen, wildere gedachten bieden bovendien weinig soelaas bij boeren en burgers.

De roep om transparantie is traditioneel groot. Jozef en Maria hebben daar overigens ook een handje van en geven weinig uitsluitsel over het gebrek aan groei van hun kroost. De bezoekers uit het oosten twijfelen meer en meer of dit allemaal wel zuivere olie is en beginnen zich te roeren. Niets menselijks is hun vreemd.

Wat resteert zijn de dwalende schapen, die in toom worden gehouden door de wolf. Deze heeft openlijk zijn kleed afgeworpen en heeft vriendschappen afgesloten met de meeste bedreigde diersoorten in een poging het moreel van de fauna hoog te houden.

De uitsmijter is ditmaal voor de poezenkolonie. Zij hebben voor even hun muisvrienden bij de Stone House Gallery op Lesvos verlaten en tekenen voor liefde en een vreedzaam verhaal.