Wat een jaar hebben wij achter de rug. Alles in de wereld lijkt op slag veranderd. En toch… De wijzen komen nog steeds uit het oosten en niet alleen de wijzen. Zelfs in de donkere decemberdagen komt de zon op in… Inderdaad in het oosten en ook al zien wij de zon niet iedere dag, hij is er wel.
Soms duurt het even voor dit doordringt. Maar zodra dit besef er is, komt de rest ook vanzelf. Dan lijkt het of geluk heel gewoon is. En dat geldt uiteraard ook voor de boerderij van JeZus.
Terwijl iedereen een jaartje ouder is geworden blijft de tweeling in deze boerderij dezelfde leeftijd behouden. Het heeft er alle schijn van dat zij net zijn geboren. Sommigen spreken zelfs over herboren; bij veel geloven is dat ook heel belangrijk maar zelf geloof ik daar niet in.
Een tweede leven is meer iets voor de aankoop uit een kringloopwinkel. En de tweede JC is iemand die heel goed kon voetballen maar mij niet overhaalt te knielen voor een kribbe, twee kribbes zelfs waar Jerome en Suzanne worden aanbeden. Je en Zus voelen zich vereerd over ieder bezoek maar verder ook niet, want zij weten dat zij volgend jaar weer worden uitgestald in hun boerderij. Opnieuw het wonder moeten herleven.
En of daar verder nog iets is veranderd? Natuurlijk! Net zoals ieder jaar is het een komen en gaan van bekenden en onbekenden. Sommigen keren ieder jaar terug en anderen blijven er hangen. Niet letterlijk uiteraard. Er zijn ook uitstapjes, een brutale aap wipt bijvoorbeeld aan bij de buren.
Een aap, jazeker want Noach had niet het alleenrecht op het beschermen en onthalen van dieren. Ook in de boerderij van JeZus is ieder dier welkom.
Ook wordt er niet naar ras of geloof gekeken. Zeus kijkt verlekkerd toe, verkleed als wolf in schaapskleren. En dat is liefde op het eerste gezicht.
Zoals ook de ijsbeer verliefd lijkt op het menselijk wonder en al een voorschot neemt op de verwarming der aarde en zich heeft gespoed naar de warme boerderij om zijn groet te brengen aan JeZus.
Het virus heeft hier nog niet om zich heen gegrepen. Zo wordt zelfs de terugkeer van de zebra gevierd en wordt ook de kerstman met warmte ontvangen. De ster van Bethlehem heeft hem hiernaartoe geleid. Zijn rendieren heeft hij achter zich gelaten.
Hier bij de boerderij wordt gezongen, ditmaal schalt niet de kreet ‘Ajax’ rond in de vallei, maar klinkt een slaapliedje: Summertime. En dat terwijl de winter nog maar net is begonnen; een deel van de wereld met sneeuw is bedekt.
De boerderij straalt van het begin tot het einde en iedereen wordt ermee besmet. Ook de Python heeft zijn lesje geleerd en bezorgt geen wurgcontract of gif maar biedt liefde.
Opa IJsbeer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten