Donderdag 27 en
vrijdag 28 december 2018
Aan mij de eer om het jaar af te sluiten. Natuurlijk ben
ik mij ervan bewust dat er nog enkele dagen komen, maar dit is de laatste dag
van het jaar dat een van zijn kleinkinderen Opa IJsbeer bezighoudt. En gelukkig
krijg ik een beetje hulp van oma Tineke, zoals zij het liefst wordt genoemd,
want echt waar, die man is zo vermoeiend.
Hoe vermoeiend? Nou dat begint meteen al goed, want als
mijn mama mij brengt ligt die man nog op een oor. Luid gapend komt het
ochtendmens even later naar beneden, maar dan is hij ook wel meteen zeer
actief. Eerlijk is eerlijk; meteen de vaatwasser leeg maken, nog voor hij
koffie drinkt. De was doen, badkamer schoonmaken, boodschappen doen. Ik mag
kiezen wat ik wil eten: pizza. Nou dat gaat mooi niet door. Maar tagliatelle
met een witte saus. Lekker.
Terwijl Opa IJsbeer zichzelf bezighoudt, bekommer ik mij
om mijn oma. Die moet zo hard werken dus heeft ze wel recht op wat ontspanning.
En wat is er leuker dan een ouderwets spelletje kwartetten. Inderdaad
ouderwets, want dino’s kun je toch moeilijk modern noemen. Dat zijn toch echt
beesten uit de oudheid. Ik ken de meeste plaatjes wel, maar lezen is toch nog
een stapje verder. Zeg maar dat ik daar nog een beetje aan moet werken, veel
oefenen. Dat doe ik door gewoon nog een spelletje te spelen. En kijk eens hoe
oma opleeft.
Ze maakt zelfs wentelteefjes voor mij en gaat ’s middags
nog even het dorp, komt terug met nog drie kwartetspellen, over sport en landen
en wilde dieren. En ja jullie raden het al: ik neem mijn oude opa op sleeptouw
en zorgt dat hij meedoet als we sporten en met wilde beesten spelen.
En dan komt het Lego op tafel. Oma blijft maar aanslepen.
Poppetjes en steentjes. Sommige steentjes zijn bijna net zo oud als de
dinosaurussen, zijn nog van Opa IJsbeer geweest, hij heeft daarmee gespeeld.
Die steentjes passen ook niet meer zo goed op elkaar. En een schuin dak daarmee
maken gaat niet goed, daarvoor wijken de steentjes te veel af, zijn te krom.
Maar het is het proberen waard. En ik zet opa gewoon aan het werk om het te
proberen.
Ook moet hij de poppetjes in elkaar zetten, armpjes
eraan, handjes eraan, hoedjes en helmpjes op. En als hij er dan weer een af
heeft dan kan ik er oorlog mee voeren vanuit mijn zelf ontworpen kasteel. Zeg
nou ‘schellevis’ is dat kasteel mooi of mooi.. Nou.
Als alle opties om ze te maken op zijn, liggen er nog
enkele afgerukte armpjes op tafel. Dat heb je nu eenmaal bij een oorlog. En
iemand een beentje mist, nou die moet maar in een rolstoel rijden. Net zoals
mijn andere opa.
Eigenlijk heb ik mijn opa wel een beetje afgebeuld en zeg
tegen hem dat hij aan het einde van de middag maar een dutje moet gaan doen. En
het is dat oma hem wakker heeft gemaakt omdat het eten klaar is, want anders
dan sliep die man nu nog. Na het eten help ik hem maar met de vaat: afdrogen.
Hij maakt de pannen nat en ik droog ze af, want anders zet hij ze zo in het
pannenkastje.
Om acht uur brengt Opa IJsbeer nog even naar bed en leest
voor uit eigen werk. Ik kan daar geen genoeg van krijgen. Hij mag dat de hele
nacht wel doen. Maar ja, dat gaat niet, ik moet ook slapen.
Vanmorgen ben ik al aan het spelen als opa wakker wordt
en ik zet hem meteen weer aan het werk. Lekker een toverbroodje maken. Daar
lust ik wel pap van. Daarna speel ik nog een tijdje op de iPad en met het lego.
Aan het eind van de ochtend stuur ik hem naar de kapper,
kan oma zich ook nog even over mij ontfermen. Nou daar weet ze wel raad mee en
neemt me mee naar het zwembad waar ik lekker kan zwemmen en glijden. Ook krijg
ik nog een kroket van haar, voor opa verschijnt en mij naar mijn papa en
broertje brengt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten