De afronding

De vakantie zit erop. De was is gedaan en nu alleen nog alles netjes afwikkelen. Foto’s een naam geven, een plaats geven en klaar zetten voor het fotoalbum. Of ga ik dat in twee mootjes hakken. Ik ben er nog niet uit. Maar denk eigenlijk aan het laatste.
Maar eerst een korte terugblik.

De eerste week op Kythira was fantastisch. De rust die van dit eiland uitgaat is zo diep. Niet voor niet wordt er gezegd dat je Kythira moet ondergaan. En ik denk dat wij daarin opnieuw zijn geslaagd. Net zoals in 2006. De zondagmarkt in Potamos hebben wij aan ons voorbij laten gaan. Daar staat tegenover dat wij wel een mooie excursie hebben meegemaakt.

We zijn opnieuw niet bij de vuurtoren beland, maar dat strand wat eronder ligt en met name de natuur daarachter maakte voor mij dat weer goed. De miniaturen in Platia Amos worden niet meer bijgehouden sinds de vrouw die ze daar heeft neergezet is overleden. De naamdag van Theodoros wordt nog steeds gevierd en een bezoek tijdens de plechtigheid aan het klooster van Theodoros is zeker de moeite waard. Ook al was de ceremonie nu iets kleiner dan de vorige keer.

In Agia Pelagia waar we verbleven waren ditmaal meer restaurants (open) dan zes jaar geleden. Niet alles was er even goed. Ook dat hebben we ervaren. En zo hoort het eigenlijk ook te zijn, vind ik. Smaken verschillen en teleurstellingen horen er ook bij.

We hebben een aantal dorpen bezocht die we de vorige keer links hebben laten liggen en zo is het toch echt een totaal andere vakantie geworden. Van de eerste keer kan ik me nog veel herinneren. Tineke had daar wat meer moeite mee en moest eerst op de plek zelf zijn voor ze er een beeld bij kon krijgen. Daar is niets mis mee overigens.

Ik heb me voorgenomen het in dit afsluitende deel niet over Aphrodite te hebben en dat doe ik dus niet. Zover ik weet heeft ze niets met Diakofti te maken, alweer enkele jaren de uitvalshaven van het eiland. Ook de haven waar ons tweede deel van de vakantie start. Laat in de middag. En de veerboot gaat dus niet naar Nafpoli zoals ik altijd heb gedacht, maar naar Neapoli. Dat we vervolgens nog een aantal uren moeten rijden voor we bij ons hotel zijn, dat heeft niemand ons verteld. Een missertje van Ross Holidays of van mij. Laten we het maar op het laatste houden, want uiteindelijk heb ik de reis uitgezocht en samengesteld en heeft Ross alleen zijn/haar werk gedaan. En goed ook, want alle papieren waren in orde. De verwijzingen naar de hotels uitstekend. En de slaapplaatsen waren over het algemeen plaatjes.

Het tweede deel van onze vakantie was dus een rondreis. Iets waar Tineke erg tegenop zag. Maar achteraf viel het toch wel weer mee. Ook doordat er voldoende rustpunten waren ingebouwd.
En op zondag lekker niets doen.

We hebben zeker dingen laten liggen. Een langer verblijf in Nafplio is zeker aan te raden. In de stad zelf zijn prachtige gebouwen. Het kasteel dat boven alles uittorent. En het eilandje voor de kust verdedigingswerken. In de omgeving zijn talloze prachtige opgravingen. De bekendste is natuurlijk Epidavros en dat in het bijzonder het theater.

Op iets grotere afstand ligt Mycene en dan nog allerlei andere indrukwekkende plekken. Toch hebben we niet overal alles kunnen doen wat we wilden. Ook niet alles gevonden. Het dorp Kalavrita heeft heel veel indruk op mij gemaakt. Met zijn monument voor de Tweede Wereldoorlog. Het treintje naar de kust hebben we wel zien rijden, maar zijn niet mee geweest, omdat daar de tijd te kort voor was, slechts een overnachting. Misschien ooit nog eens een hernieuwde kennismaking?

De regen in Langkada en de prachtige rit die we vanuit die plaats hebben gemaakt. Olympia, de stad van de Olympische Spelen en de plek waar de Olympische vlam is ontstoken enkele dagen voor wij er waren, maar ook de plaats van het doorverwezen worden naar een ander hotel. En tenslotte Kalamata ons eindstation, waar ik een pittige solo-wandeling heb gemaakt terwijl Tineke op het strand lag.

Messinia dat we hebben laten liggen. Daar komen we over een jaar of twee wel. Hebben we samen afgesproken. Net zoals een terugkeer naar Kythira nog steeds in de planning staat. Of we dat dan ook weer met iets combineren? We zien wel. Misschien moeten we daarvoor weer een keer naar Wychen, naar Ross.

En daarmee ben ik toch ook aan de verantwoording gekomen. De verantwoording van alle wijshedenen onwijsheden die ik in de vorige hoofdstukken heb gebruikt. Om te beginnen dus met Ross. Voor de mythologische stukjes heb ik weer eens geput uit de twee delen Griekse Mythen door Robert Graves en uitgegeven bij Amstel Uitgevers.

Op Kythira ben ik eigenlijk dank verschuldigd aan Frank van Weerde, die we weliswaar nooit hebben ontmoet, maar zijn wandelboekje Kythira Doorlopend heeft ons weer geholpen. En voor de menselijke verhalen heb ik zijn boek Kythira Gewoon een bijzonder eiland als leidraad gebruikt. Dat is door Van Weerde in eigen beheer uitgegeven via Pyrgos House. Daarnaast heb ik net als tijdens onze vorige reis het Duitstalige Kythira En Reisebegleiter zu der insel (Emm. P Kalligeros) en  van dezelfde schrijver in het Engels Kythira Historie and Tourist Guide gebruikt.

Op het vaste land heb ik gebruik gemaakt van de Road Kaart nummer 5 van de Peloponnesos. De reisgidsjes van Elmar en Wereldwijzer, beide geschreven door Henk Buma, zijn hier en daar van nut geweest, alsmede het Duitstalige Peloponnes Burgen & Klöster uitgegeven door Toubi’s.

Elsie Spathari heeft een boek over Mycenae gepubliceerd, waarvan ik de Engelstalige versie op de kop heb getikt, daarnaas ook Engelstalig Corinth-Mycenae, Nauplion-Tyrins-Epidaurus van opnieuw Elisavet Spatharis (kijk eens naar de schrijfwijze van deze naam) en Kelly Petropoulou.

Niet onvermeld mag blijven Kalavrita A complete travelguide. Als allerlaatste noem ik nog mijn Bijbel De schatten van Griekenland door Stefano Maggi en Christina Troso.

 Goed nog een PS’je dan. Zonder mijn reisgenote Tineke had ik deze prachtige vakantie niet kunnen maken.