De verzameling

Zaterdag 20 februari 2021

De wolken drijven van west naar oost en spiegelen in het water van de Lage Vaart. Blijf dicht bij jezelf of droom weg naar oneindige werelden waar de waarheid over bergen danst. Wat dit met de uitdaging te maken heeft? Nou dat zal ik meteen vertellen. Al van kinds af aan heb ik een voorliefde voor een hobby ontwikkeld. Vanuit de box begroet ik iedereen die langs komt met een uitgestoken handje en een vreugdevol hoi. - Mijn oudste kleinzoon heeft zijn: ‘Opa’ en als je dan reageert volgt ‘hoi’ dus niet van een vreemde. Maar dat terzijde. – Deze begroetingen vormen het begin van een hobby: het verzamelen van mooie en vreemde indrukken.

Hierna volgt nog een grote reeks van andere verzamelingen. Ik noem er slechts enkele: filmsterrenplaatjes (bij kauwgum), plaatjes van voetbalteams zoals Lierse SK en Wolverhampton Wanderers (ook al bij kauwgum) en wielrenners als Wim van Est en Wout Wagtmans (opnieuw bij kauwgum). Knikkers heb ik verzameld, speldjes en  buttons. En in die tijd zijn er ook al plaatjes van voetbalspelers op de markt.

Tussendoor houd ik mij ook nog bezig met lezen en muziek luisteren. Ooit is de hele serie van Karl Marx compleet geweest, de boeken over Biggles heb ik verslonden, net zoals die van Arendsoog met zijn vriend Witte Veder – deze boeken zijn oorspronkelijk in het bezit van mijn vier jaar oudere broer - en voor die tijd heb ik de boeken van Pinkeltje gelezen, uiteraard. Ook in latere jaren ben ik blijven lezen, bijvoorbeeld de boeken van Dean Koontz, Harold Robbins en Wilbur Smith. Maar ook sportboeken en dan met name over de Olympische Spelen. Diverse antiquiteitsexemplaren zijn naar onze bovenverdieping verhuisd. Maar ook talloze boeken zijn inmiddels als een zwerfboek in de trein achtergelaten. Allemaal gesigneerd door… De verzameling oude LP’s en singles heb ik vorig jaar van de hand gedaan. Daar heb ik een buurman een plezier mee gedaan. Er staan nog wel talloze CD’s boven. Kunnen die nog ergens op worden gedraaid, vraag ik mij af.

Zoals veel jongeren, maar ook volwassenen, heb ik gedurende een lange periode postzegels verzameld. Vooral met een hoofdthema: de Olympische Spelen. Ik heb een aantal Olympische stadions bezocht, maar de Spelen zelf heb ik alleen van afstand (op televisie) bekeken. De drang om er naartoe te gaan is in de loop der jaren verdwenen, zoals de meeste verzamelingen en hobby’s bij mij op een zeker moment een kentering doormaken of zelfs volledig zijn verdwenen.

Nog zo’n hobby: bier. In dozen staan nog talloze bierglazen. Ooit bestemd voor vitrinekasten. Maar die zijn er nooit gekomen. En uiteraard hoort bij zo’n hobby ook bier drinken. Meer dan drieduizend verschillende bieren heb ik gedronken. Merken, soorten, van kleine en veelal ook verdwenen brouwerijen. Het vreemdste bier? Met voorsprong: Knoflookbier! Ik heb de brouwer ooit geïnterviewd over dit bier en hem de volgende uitspraak ontlokt. ‘Knoflookbier is niet om te zuipen.’ Dat klopt, het is door hem ontwikkeld om mee te koken. Zelf drink ik niet meer of beter gezegd hoogst zelden. Het laatste biertje is al van enkele jaren terug.

Met puzzelen ben ik onlangs weer begonnen. Nee, niet om te verzamelen. Ik kan er heel gemakkelijk afscheid van nemen. Van de dozen. Leen ze ook uit. En uiteraard vind ik het jammer als een legpuzzel niet compleet is, dat er een of twee stukjes ontbreken, terwijl de puzzel wel als nieuw uit de doos is gekomen. Puzzelen is soms ook nog een kruiswoordraadsel maken, een sudoka, een doorloper en heel soms een cryptogram, hoewel ik die zelden afkrijg.

Zo op mijn oude dag heb ik eigenlijk niet meer zo de behoefte om aan een nieuwe verzameling te beginnen. Of aan een nieuwe hobby. En die ene verzameling, die koester ik: mijn vier vrouwen en drie jongens. En met twee schoonzoons erbij is die verzameling bovendien compleet.

 

Opa IJsbeer

 

PS

dit is geschreven voor de maanduitdaging 2021 van Schrijvelarij.