Om een lang verhaal kort te maken, ik heb er genoeg van om ieder jaar met oud en nieuw alleen in mijn flatje te zitten en daarom heb ik…
Laat ik mij eerst even voorstellen: ik ben Bart. Nee geen
achternaam, want die is niet belangrijk. Vorige week heb ik voor het eerst sinds
lange tijd weer iets besteld bij bol.com, je weet wel dat bedrijf dat altijd de
goedkoopste is maar niet heus. Ze beloven van alles, maar komen hun woord
zelden na. En omdat ik heel huiverig ben voor alles wat over dat World Wide Web
vliegt heb ik ook geen goed vergelijkingsmateriaal, want bij andere bedrijven
heb ik nog nooit iets besteld.
In deze gekke tijd, waarin ik door het kabinet achter de
geraniums ben geplaatst, word ik echter bijna wel gedwongen mijn heil daar te
zoeken, want de eenzaamheid sloopt mij bijna. Gelukkig heb ik fijne buren die
voor mij de boodschappen in huis halen, want zelf durf ik de straat niet meer
op. Bang dat het virus mij te pakken neemt. Daarom doet een van de buren, ze hebben
daar onderling afspraken over gemaakt, voor mij een paar keer in de week de boodschappen.
Ze zetten die boodschappen netjes op de stoep en ik gooi het verschuldigde geld
vervolgens in een enveloppe bij hen door de brievenbus. Nee, niks overmaken via
de bank want ook daarbij gaat alles mis. Ik ben nog iemand van de oude stempel
en geloof in handje contantje en bewaar daarom mijn geld in de spreekwoordelijke
oude sok.
Ja, lach er maar om. Ik heb genoeg meegemaakt in mijn
leven. En gezien en gehoord. Hoe? Nou gewoon; tot dit virus ben ik iedere dag
naar de Oude Haven gewandeld. Daar staan van die mooie bankjes en daar komen
wij dan bij elkaar en bespreken wat er speelt in deze wereld. Simon en Anna
hebben het zelf aan den lijve ondervonden. Maar zij zijn niet de enigen, ook van
andere eenzame mensen is de bankrekening volledig geplunderd. En die mensen zitten
nu allemaal op zwart zaad, te wachten tot de kraai hen uit hun lijden verlost.
Want de banken die beloven ook al zoveel, maar nakomen ho maar. Doen zij dat
wel dan kunnen zij aan het einde van het jaar naar hun bonus fluiten. En geloof
maar, dat klinkt ontzettend vals.
Nu zullen je misschien afvragen wat ik heb besteld. Nou
zo’n levensechte pop, die mij tijdens de laatste uren van het jaar nog enige
bevrediging schenkt. Gisteren heb ik een berichtje gekregen dat het pakketje
vandaag wordt afgeleverd, tussen negen uur ’s morgens en vijf uur ’s avonds. Om
drie uur is er aangebeld. Op de stoep staat een beeldschone dame en voor ik
mijn mond open kan doen vraagt zij: ‘Ben u Bart?’
‘Ja’, stamel ik.
‘Dan ben ik op het goede adres. Ik ben uw pop en alleen u
mag mij uitpakken.’
Voor het eerst van mijn leven ben ik tevreden over de
levering van bol.com.
Opa IJsbeer
Geschreven voor de decemberuitdaging van
Schrijvelarij. Opdracht: December is een maand waarin veel cadeautjes gegeven
en ontvangen worden van de Sint of de kerstman. Jij hebt voor jezelf wat
besteld bij een online webwinkel en eindelijk wordt het pakje afgeleverd.
Alleen is het niet hetgeen je besteld hebt. Wat had je besteld en wat heb je
gekregen. Beschrijf dat in tussen de 500 en 700 woorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten