Geschreven voor Schrijvelarij, januari uitdaging 2025
Januari staat vaak in het teken van goede voornemens, ook
in deze uitdaging. Maar in plaats van goede voornemens voor jezelf, richt je je
nu op goede voornemens voor iemand anders.
In het geheim maak je goede voornemens voor iemand in je naaste omgeving, voor
je buren, voor iemand uit je familie of voor een heel ander persoon, dat mag
ook een fictief persoon zijn. Hoe ga je ervoor zorgen dat die goede voornemens
ook daadwerkelijk uitgevoerd worden zonder daarbij te vertellen aan de persoon
in kwestie wat jezelf voornemens voor hem of haar bent?
Onder mijn voeten knalt het, niet alleen nu maar al dagen,
wat zeg ik, weken, jaren. En het houdt maar niet op. Bommen en granaten,
afweergeschut. Woorden knallen door de ruimte. Deuren knallen en sponningen
trillen.
De geur van oliebollen kringelt omhoog. Eerst heeft zij nog
in de zure appel gebeten voordat haar flappen naar elders worden overgebracht. Op
het Russische gas staat het steelpannetje. De melk kookt al sissend over terwijl
buiten de gillende keukenmeid over de grond slingert.
Franse champagneflessen worden binnenshuis met een plof
ontkurkt alvorens de smalle glazen worden gevuld. Ho stop even! En buiten dan?
Oké, die gasten bij de vreugdevuren hebben hun eigen voorraad meegenomen en zullen
die tot ontbranding brengen.
Maar wanneer dan en waarom eigenlijk? Boeven en treiteraars
slaan immers hun slag, die weten dat er open deuren zijn en die hoef je nergens
in te trappen. Stilletjes gaan zij hun gang. Wat valt er nou eigenlijk te
vieren nu machines de macht grijpen en het menselijk brein overnemen?
Hier en daar ratelen nog met ijzer beslagen houten wielen
over keien. Het ronkende geluid van motoren wordt slechts door een enkeling
omarmd. De rest sluit zich daarvoor af en heeft alleen nog oog voor dat kleine
schermpje, terwijl de oren gevuld zijn met van die kleine oortjes waardoor alle
buitengeluiden niet meer tot de hersenen binnendringen.
Een fluisterend ‘lieve god’ klinkt vanuit een hoekje van de
aarde. Maar aan welke god is dit gericht? Hij kijkt nog maar eens over de rand
van zijn brillenglas. Hhmmm, een beetje vuil zijn die glazen wel. ‘Een
brillenpoetsdoekje gebruiken’, roepen de reclamemeneren en -mevrouwen in koor.
En al die krassen dan? Tja, dat is weer goed voor al die brillenketens die
elkaar bestrijden!
Op de aarde wentelt een enkeling zich in stilte en vraagt
zich in godsnaam af wie deze wereld naar eigen evenbeeld heeft geschapen? Het antwoord
zal voor velen een openbaring zijn. Het aftellen is al enige tijd bezig, het
einde is in zicht: vijf, vier, drie, twee, één en dan stokt het. Zijn wens is
vervuld.
Opa IJsbeer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten