Vrijdag 28 oktober 2022
Ze heeft net de kaarsjes aangestoken en
vanuit de keuken vult de heerlijke geur van de verse kippensoep langzaam de
gehele benedenverdieping. Alie vind het nog iets te vroeg om de gordijnen al
dicht te trekken, het is nog niet helemaal donker buiten. Ze houdt er van om de
lichten van de overburen te zien.
Het geluid van een automotor die de straat indraait laat haar opkijken van de
bank. Het gebeurt niet vaak dat een auto het doodlopende straatje in komt.
Natuurlijk wel van de buurman maar die is een uur geleden al thuis gekomen. Nieuwsgierig
geworden staat Alie op om uit het raam te kijken.
De schuur belemmert het gezicht.
‘Verdorie’, denkt zij hardop: ‘Nu zie ik nog niets. De buren zijn niet thuis. Hun
auto staat weliswaar op de parkeerplaats voor hun huis, maar zij zijn nog een
week op vakantie en kunnen het dus niet zijn. Ik heb beloofd een oogje in het
zeil te houden, dus…’
Een beetje mopperend trekt Alie haar
pantoffels uit en schiet haar wit geschuurde klompen aan. Klossend over de
natte tegels gaat zij het straatje in en ziet een taxibusje staan voor het huis
van Wim en Pim. De chauffeur is al uitgestapt en de deur van het busje staat
wagenwijd open. Alie loopt om de schuur heen, maar ziet bij de gesloten
voordeur geen chauffeur staan. ‘Waar is die gebleven?’ Zij voelt aan de poort
aan de zijkant van het huis, maar die zit gewoon op slot dus daar kan hij ook
niet door zijn verdwenen.
Alie schudt haar hoofd en snapt er echt
helemaal niets meer van. Geërgerd loopt zij terug naar het straatje en probeert
door de getinte zijruiten van het taxibusje te kijken. Nee ook daar zit niemand
in. Iemand probeert haar duidelijk een loer te draaien, daar is zij nu wel van
overtuigd. Zij loert onder het busje door. ‘Misschien staat er wel iemand aan
de andere kant?’ Maar nee, ook dat is niet het geval.
‘Dit is geen zuivere koffie’, moppert
Alie. ‘Ik denk dat ik eerst Pim en Wim maar eens ga bellen om te vragen of zij
hier toch meer vanaf weten en anders moet de politie maar een onderzoekje
instellen.’ Gehaast schopt zij haar klompen uit en op kousenvoeten gaat zij
naar binnen. Haar gsm ligt nog op de salontafel naast de flakkerende kaarsen en
net als zij haar telefoon wil pakken hoort Alie gerammel van bestek uit de
keuken.
‘Wat krijgen we nou? Wie is er mijn huis
ingeslopen en zit er nu echt iemand aan mijn soep?’ Bijna getergd loopt Alie de
keuken in en glijdt daar uit over een plasje. Vergeefs probeert zij zich vast
te houden, valt hard achterover met haar hoofd op de plavuizen. En dan wordt
alles zwart.
Opa IJsbeer
PS Geschreven voor de oktoberuitdaging van Schrijvelarij, waarbij de eerste twee alinea’s moesten worden aangevuld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten