Dinsdag 13 mei 2025
De opdracht van de maand mei 2025 voor de
schrijfuitdaging van Schrijvelarij is: Meimaand fotomaand. Schrijf een verhaal
bij 1 of meerdere foto's en laat ons meegenieten van jullie fantasie. Het
draait in dit geval om de laatste foto, de andere twee illustraties heb ik
erbij gezocht, omdat ik Hilda miste tussen de keuzemogelijkheden.
Voor mij heeft de eerste dag van de maand altijd een
speciale betekenis, daar kijk ik al enkele jaren met plezier naar uit.
Allereerst vanwege die fraaie begroeting, niet dat de Grieken dat massaal op
straat doen, maar toch… Kalo mina, een goede maand. Zo´n aardige wens, ja echt
waar daar kijk ik toch wel naar uit.
Daar blijft het niet bij, zeker in de maand mei, de maand
dat mijn eerste vakantiereis van het jaar gepland staat. Door in het voor- en
najaar te reizen ben ik voor twee reisjes net zo duur uit als voor één vakantie
in het hoogseizoen en daar maak ik dus ook dankbaar gebruik van. Dus op de
eerste dag van de maand mei zeg ik met veel bravoure: deze maand gaan wij
lekker op vakantie.
Maar er moet eerst nog even wat gebeuren. Wat denken jullie van de voorjaarsschoonmaak? Zijn jullie zeker even vergeten hè. Dan gaat alles aan kant en poets ik en boen ik dat het een lieve lust is, tot er wordt aangebeld. Dat restje stof veeg ik dus maar snel onder een kleedje, want de dames staan voor mijn deur en melden dat het tijd is voor…
Maar eerst verontschuldigen zij zich. ‘Nee wij waren het
niet vergeten, maar er ging iets mis, dus met enige vertraging, bieden wij jou
echt, heus waar, een gemeend… sorry.’
Of zij daar nu alles mee goedgemaakt hebben vraag ik mij
ondertussen wel hardop af. ‘Een beetje laat, maar oké dat kan ik jullie wel
vergeven, maar uh, waarom ben ik helemaal uit beeld? Dat hebben wij toch niet
afgesproken. Jullie laten niet alleen mij in de kou staan, maar ook die
ijsbeer, die mist zijn Tante Toos.’
Een weerwoord is er niet, dus ga ik nog een stukje verder. ´Hoor
ik nu een excuus… het blijft wel erg stil. Moet ik weer alles alleen doen?
Verdorie het is ook altijd hetzelfde liedje. Zeker weer veel te druk met andere
zaken hè.’
Terwijl ik de dames ernstig aankijk heb ik moeite om niet in lachen uit te barsten. Zij snappen er duidelijk helemaal niets van en daarom wordt het tijd voor iets anders. ‘Kom kijk niet zo sip. Vanwege de schoonmaak is er niets in huis en daarom nodig ik jullie uit voor een terrasje op het strand. Nee niet treuzelen, gewoon ook opstappen en hup naar Zandvoort.’
Daar wordt alles uitgepraat en na het eerste glaasje rosé
snappen zij ook wel dat ik er helemaal niets van meende, van mijn uitvaren
tegen hen. Het tweede glaasje volgt al snel en de lachsalvo’s vliegen over
tafel, net zoals de tot vliegtuig gevouwen servetjes. Bij het derde glaasje
worden er wat knabbels besteld om voor een extra laagje te zorgen.
De tijd vliegt op die manier voorbij en de bediening begint toch langzaam maar zeker wat kriegelig te worden, die wil kennelijk naar huis., vindt het allemaal mooi geweest. Met een fraaie fooi nemen wij voor de deur afscheid van elkaar en ieder gaat op zoek naar zijn eigen bezem.
Opa IJsbeer
